Cato vindt kinderen maar eng, vooral als ze gillen of op stepjes rijden. Het wandelen samen ging wel goed, dan negeert ze het en gaat ze haar eigen ding doen, na een half uurtje wilde ze wel even voorzichtig snuffelen. Knap kind heel goed. Maar gewoon op straat loopt ze er altijd met een boog omheen. Als pup heeft ze wel wat buurkinderen gezien en kinderen van ander bezoek, maar dan ging ze ook altijd haar eigen gang. Dus ik weet niet zeker of het een socialisatieding is. De onvoorspelbare bewegingen van kinderen zijn lastig voor een hond. Zeker een hond die sowieso al moeite heeft met dingen die anders zijn dan anders. Bezoek enzo ook, eerste 5 minuten moet je haar negeren, anders komt ze de hele middag niet bij je in de buurt.
Ik had daar wel liever eerder wat mee gedaan. Eigenlijk ging de socialisatie best goed want die zomer was alles even open qua corona, maar daarna (tweede lockdown) is ze veel dingen spannend gaan vinden. Had toen meer situaties op moeten zoeken.
Bij Donner had ik niets veranderd. Ik heb hem niet gesocialiseerd want hij was al ouder maar kinderen, honden, katten, grote dieren, het is allemaal prima. Toen ik hem net had wilde hij nog wel op auto's af, dat wel gelijk aangepakt maar verder tophond bij toeval.
Soms denk ik wel eens dat het veel meer karakter is dan socialisatie hoor