Een Hondenleven

Ze kennen "nee" als stop waar je mee bezig bent. En dat is 90% van de tijd gewoon kalm en rustig. Een stemverheffing of "uh/laat dat!" is voldoende voor dingen die te verleidelijk zijn. Een klap in m'n handen werkt ook wel voor dingen als paardenpoep. Hup dooorrlopen.
Dit voelt voor mij meer als sturen in gedrag en niet echt als correctie want het is aangeleerd wat dan de bedoeling is. Nee wordt bij pups en gevolgd door wat wél leuk of lekker is. Snoepje of speeltje. Doorlopen betekent dat dan de bal iets verderop gegooid mag worden. En nee dat doe ik niet altijd meer maar soms dus wel om het de moeite waard te laten zijn.

Een correctie is voor mij dan die zeldzame keer dat ik een lijncorrectie gebruik (pakwerk gehoorzaamheid bijvoorbeeld) als de verleiding echt heel groot is. Of heel soms een por in een zij. Maar fysiek ben ik bijna nooit. Dreigende houdingen zijn ze al zo gevoelig voor. Als ik dan fysiek ben sla ik op een meubelstuk. Maakt een dreun en doet mijzelf pijn maar de boodschap is duidelijk en de hond ongekrekt.

Met Cato heb ik meer moeite met de juiste correctie. Zij reageert ook direct alsof ik haar een pak rammel heb gegeven maar soms vind ik het heel lastig om m'n toon aan te passen op wat voor haar precies goed is.