Een Hondenleven

Vanaf vrijdagavond was het flink raak en zeker gister. Leek wel oorlogsgebied ondanks het wonen in een dorp.
Minou interesseert het helemaal niks gelukkig. Voor Nala was het de eerste keer en had wel al een paar dagen last met de laatste ronde en niet willen ontlasten. Gister om 23 uur de weilanden ingetrokken en daar heeft ze gelukkig alles gedaan.
Hondje van mijn moeder Luna was helaas wel erg bang dit jaar. Ze waren bij ons en met hulp van Minou heeft ze om 23 uur ook nog even snel geplast. Voor de rest heeft veel bibberen en bij iedereen op schoot willen liggen liggen.

Zo 'blij'' dat Kira het niet meer mee hoeft te maken. Die was elk jaar panisch en de hele maand december op haar hoede.