Froo is nu bijna vier en zij en ik voelen elkaar perfect aan en weten precies wat we aan elkaar hebben, ze is zo braaf en makkelijk en leuk, en ik weet dat ze een hond erbij niet per se een aanwinst gaat vinden, ook al weet ik ook dat ze er gewoon aan zou wennen. Maar ik ben er gewoon niet gerust op dat het echt de leuke ervaring wordt die het zou moeten zijn en dan heb ik iets wat al helemaal perfect was om zeep geholpen omdat het niet genoeg was. Ik denk dat ik over vier jaar nog steeds geen hond erbij heb als ik zo doortwijfel. 
Maar goed, voorlopig hoef ik er nog even niet aan te denken want nu gaat het toch niet, dat is een geruststelling. Overigens heb ik toen ik twijfelde of ik voor Froo zou gaan ook zo getwijfeld en toen was ik nog helemaal hondloos, dus het hoort ook wel een beetje bij mij hoor. Ik ga niet over een nacht ijs, maak daar maar een jaar ijs van.