Dat stukje van je teveel op het probleem van de pup richten herken ik wel. Froo was al zeer bang voor andere honden toen ik haar kreeg. Was natuurlijk ook geen pup van een fokker, ik kreeg haar pas met zeventien weken uit Griekenland. Ze had duidelijk in Griekenland al echt een klap meegekregen op gebied van andere honden. Maar ik dacht er oprecht goed aan te doen om dat met haar te oefenen en heb haar veel te lang overspoeld met indrukken van andere honden terwijl ze dat nog niet aankon. Er zat ook geen verbetering in, ze ging alleen maar achteruit, maar iedereen om me heen zei dat ze het gewoon veel moest doen. Uiteindelijk ben ik ermee gestopt toen ze de hele boel gewoon liet lopen als er een andere hond aan haar kwam snuffelen. Geen deemoedsplasje, ze plaste zichzelf onder en liet haar ontlasting lopen. Het was echt heel zielig. Ik heb mijn hond getraumatiseerd in plaats van geholpen en ben ook echt heel boos op mezelf geweest. Froo is niet mijn eerste hond, maar wel mijn eerste eigen hond waarbij ik verantwoordelijk was voor haar hele opvoeding en ik heb mezelf uit onzekerheid laten leiden door mensen waarvan ik dacht dat zij het dan wel wisten. Ik had alleen maar naar mijn hond hoeven luisteren, want ze was er behoorlijk duidelijk over.
Ik heb daarna nog geprobeerd te werken aan het probleem dat ik zo versterkt had, op grote afstand hondjes kijken, koekjes strooien, leren dat ze niets met andere honden hoefde. Werkte allemaal niet, dus uiteindelijk heb ik het maar gewoon geaccepteerd en haar telkens jarenlang bij elke hond op de arm genomen om er zo samen langs te lopen. Toen ik het losliet, zag ik juist pas groei bij haar. Ik merk ook dat ze pas sinds heel kort in staat is om te leren op dat gebied, daarvoor was er nog veel te veel angst en een bange hond leert natuurlijk niet. Inmiddels loopt ze soms zonder te mopperen langs andere honden en valt ze niet altijd meer zo uit. Vaak kijkt ze eerst naar mij en afhankelijk van de andere hond til ik haar dan nog op, of niet meer als ik zie dat de andere hond haar niet interessant vindt. Ze heeft tegenwoordig gelukkig wel 1000% vertrouwen in mij op zo’n moment, dus ik heb mezelf wel vergeven dat ik het zo verpest heb. Maar ik doe het bij een volgende hond duidelijk heel anders.
