Een Hondenleven

Froo is van zichzelf niet echt een hondje dat heel ontspannen is. Ze staat eigenlijk altijd aan en heeft weinig rust in haar kont, hoeveel je haar ook aanbiedt. Dat is deels karakter en deels mijn eigen schuld, ik denk dat ik haar als pup beter had moeten leren om rust te pakken, daar ga ik bij een volgende pup ook zeker wat kritischer naar kijken. Ik heb altijd een beetje gedacht dat ze wel zou rusten als ze dat nodig had en nu heb ik een hond die dat dus gewoon alleen ‘s nachts doet. Of als ik weg ben want dan is het saai en gaat ze maar slapen.

Maar gelukkig is ze wel. En het gelukkigste is ze als ze gewoon overal mag gaan waar ik mag gaan. Samen met de baas zijn is alles voor haar. Ze kan goed alleen thuis zijn hoor, maar dat vindt ze dus wel saai. Ze heeft liever dat ze gewoon schaduw mag zijn. Gelukkig voor haar mag ze dat ook want ze gaat dus eigenlijk ook 7/10 keer wel mee als ik het huis verlaat. Dat maakt haar volgens mij echt wel gelukkig. Verder houdt ze ook heel erg van trainen, daar wordt ze ook echt blij van, we doen dus ook regelmatig cursussen en ik train bijna elke dag met haar. Ik denk dat het eigenlijk gewoon neerkomt op: Froo is gelukkig bij een baas die veel met haar bezig is. Ze wil graag dat de wereld om haar draait. Dat gaat natuurlijk niet maar ze mag er wel (bijna) altijd bij zijn en ik verzin vaak nieuwe leuke dingen voor haar en ik geloof dat dat haar wel gelukkig maakt.