Een Hondenleven

Marc schreef: ↑08 apr 2022, 14:10Dat is hier anders. Als Guus Bas te hard aanpakt met spelen of een beuk geeft gaat hij gillen. Zij straft. Dus als ze samen rennen en Guus rent haar in zijn enthousiasme omver dan staat Bas op en bijt ze hem in zijn kont. Hij gilt van plezier dan maar ergens is hij ook bang want hij krijst dan ook angstig. Meteen is alles weer goed maar Bas doet wel aan correcties.

Ik herken dat wel, want Froo straft ook. Het gebeurt wel eens dat Mowin uit lompheid tegen haar aan stuitert of iets te hard speelt en zij gaat dus echt wel achter hem aan. Dat gaat inderdaad met veel herrie gepaard, maar ze stopt niet tot ze grommend in zijn kraag hangt. Ik denk trouwens niet dat ze Mowin echt pijn doet op zo’n moment, hij accepteert zo’n correctie altijd zonder morren en blijft gewoon staan tot ze klaar is, het is ook nooit zomaar en ik heb de indruk dat hij begrijpt waarom ze het doet. Maar ik herken dus niet dat er alleen door gillen of lawaai gecorrigeerd zou worden door honden onderling, als een hond over de lichamelijke grenzen van Froo heen gaat, gaat zij echt over op een fysieke correctie. Ik dacht ook eerst altijd dat het asociaal gedrag was vanuit haar kant, maar als je op zo’n moment naar Mowin kijkt (hij is echt het toonbeeld van een sociale hond met duidelijke hondentaal) zie je dat hij die correctie ook gewoon netjes accepteert en vervolgens zijn gedrag richting haar aanpast. Ik heb altijd het gevoel dat ze wat heftig en overtrokken reageert, maar blijkbaar is het voor honden toch niet abnormaal om op die manier te corrigeren en gecorrigeerd te worden.

Ik denk dat het bij haar misschien wel wat met formaat te maken heeft. Als Froo op zo’n moment gematigder zou corrigeren, zou dat vermoedelijk niet zo helder zijn als wat ze nu doet. Ze is maar heel klein en Mowin is twintig kilo zwaarder, ze zal wel denken dat zonder veel geschreeuw en weinig wol haar boodschap niet aankomt of zo.

Alleen stemcorrecties. Bij Froo zet ik die wel eens in, zij is niet heel erg onder de indruk van correcties en schudt het vrij snel weer van zich af. Een stemcorrectie is soms de beste manier om haar te bereiken op het moment dat ze al iets fout doet. Tot een jaar geleden gebruikte ik het vrij veel, maar ik moet wel zeggen dat ik er tegenwoordig de voorkeur aan geef het niet te doen. Ze doet al zo zelden iets echt fout, het is eigenlijk gewoon niet zo nodig. Niet dat ik haar haar gang maar laat gaan hoor, maar ik voorkom liever dat het nodig is. Zo weet ik dat ze zich met de tv bemoeit en daarin heel hardnekkig is. Het gedrag is al erg verbeterd door samen te kijken en te belonen voor rust, maar ik kijk misschien een uurtje per week tv en tijdens dat uur heb ik niet altijd zin om er een trainingssessie van te maken. Ik wil ook niet corrigeren want het heeft gewoon geen nut in dat geval. Dan krijgt ze gewoon even een kluifje in de bench en mag ze er na het programma weer uit. Ook niks aan de hand. En verder heeft ze de aandachtsspanne van een pinda, als ze een keer iets doet wat eigenlijk niet mag kan ik heel makkelijk haar focus verleggen voordat ze echt de mist in gaat. Het enige waarbij ik niet corrigeer en ook niet ombuig is als ze uitvalt naar een andere hond, maar dat is ook geen stoutheid, dat is hysterische angst. Het beste wat ik op zo’n moment kan doen is haar gewoon uit de situatie halen.

Bij Mowin moeten stemcorrecties echt heel voorzichtig gebruikt worden, want hij is wel heel gevoelig en als je het te vaak doet krijgt hij een ‘sorry dat ik besta’ houding, het maakt gewoon een heel diepe indruk op hem. Ik gebruik ze tegenwoordig eigenlijk nooit meer. De laatste keer was een halfjaar geleden toen hij aan de riem wilde uitvallen naar een andere hond en dat heeft hij sindsdien ook niet meer gedaan. Verder waarschuw ik hem meestal gewoon met een blik als ik merk dat hij iets wil gaan doen waar ik niet op zit te wachten, daar heeft hij echt genoeg aan.


Maar ik moet wel bekennen dat ik mazzel heb dat het hier allebei heel makkelijke honden zijn. Ik heb in het verleden met allebei wel eens geworsteld maar na vier jaar hebben we de gebruiksaanwijzing echt wel gevonden en snap ik niet meer waar ik me ooit druk om heb gemaakt. Ze slopen niet, ze jagen niet, ze zijn voorzichtig met hun mensen… Het zijn echt doodeenvoudige brave zielen.


Fysieke correcties zijn trouwens echt uit den boze hier. Als ik een van die honden ook maar met een vinger aan zou raken als ‘correctie’ krijg ik het vertrouwen nooit meer terug. Dus die worden hier in huis echt niet gebruikt. Nooit.