Een Hondenleven

Inge O schreef: ↑18 jun 2022, 19:23'Klik hebben met' heeft op zich niets te zien met hoe ze het op training met je doen. Voor sommige honden zelfs het tegendeel : hoe intenser de klik, hoe gevoeliger vaak voor zelfs onuitgesproken of ongetoonde emoties bij jezelf.

Ik heb dat hier thuis heel erg met Froo. Wij hebben een enorme klik en een hele hechte band en het werkt echt vaak in ons nadeel. Ze voelt precies aan hoe ik me voel en als er iets bij mij niet goed zit dan zit het onmiddellijk bij haar ook niet goed.

pioenroos schreef: ↑18 jun 2022, 19:27 Nou, zeg dat Ik heb natuurlijk nog steeds weinig vergelijk met mijn klein beetje aandeel werkwillige pup Danu, maar wat een verschil! Echt niet te vergelijken met xteckel Mies, oertyoe Diem of zelfs Flora de 100% schapendoes.
Al mijn honden zijn graag samen bezig maar de motivatie is zo anders. Danu biedt zelf veel aan en vindt bv apporteren gewoon vanzelf leuk want samen actie.

Mies en Diem hebben het nut er nooit van ingezien ("Als je de bal wil hebben moet je hem niet weggooien hè, sukkel ") en bij Flora is het een aangeleerd truukje in ruil voor snoep. Danu komt vanzelf met haar balletje naar mij toe omdat het zo grappig is als ik hem verstop en zij weer kan vinden Ik heb niks hoeven aanleren of belonen, ze biedt het zelf aan of volgt vanzelf mijn suggestie op. Ze is tot nu toe ook zoveel braver uitzichzelf dan wat ik gewend ben (geen garantie voor de toekomst weet ik maar Flora is nooit zo braaf geweest )
En Mies is super fanatiek in mantrailen en Flora heeft veel lol in detectie en behendigheid (op mijn lage niveau) maar het traint echt anders met ze.

Ik zie het ook bij Aloy. Froo wil heel graag met de baas werken maar het is gewoon echt anders. Mijn Sheltie kwam wel in de buurt van Aloy en toch heeft Aloy dat werkwillige zelfs nog sterker dan zij had. Leuk om te lezen dat zij niet de enige is. Blijkbaar heeft Dakar dat goed doorgegeven.

Hier ook spijt dat ik teveel naar anderen heb geluisterd en het Froo dus zelf heb laten uitzoeken als pup. Ze was al heel bang voor andere honden toen ze bij me kwam, meer dan gewoon normaal is voor een pup, en er werd me verteld dat het goed zou zijn om haar veel kennis te laten maken met andere honden en haar dan vooral niet op te tillen. Nu weet ik beter en weet ik hoe ik het wel had moeten doen, maar de fouten die ik toen heb gemaakt, zet ik nu niet meer recht. Ze is nu echt hysterisch bang en gaat gewoon gelijk in de aanval. Het is op zich allemaal geen ramp, want ik zet haar tegenwoordig wel gewoon op de arm, voordeel van zo’n kleintje (en het is uiteindelijk ook wel weer iets beter geworden, maar soms is het nog steeds allemaal kut, hangt een beetje van haar humeur en de situatie af). Maar ik had het gewoon voor haarzelf liever anders gezien, ik denk er nog vaak aan hoe bang en alleen ze zich op zo’n moment gevoeld moet hebben als klein minipupje zonder steun van mij, terwijl ik er vlak naast stond. Ik neem mezelf dat nog heel erg kwalijk, terwijl die hond er natuurlijk nooit meer aan terugdenkt. De situatie is nu zoals hij is, maar Froo denkt niet elke avond voor het slapengaan hoe slecht haar baasje wel niet was toen ze vroeger klein was. En toch kan ik dat niet goed loslaten.

Nu met Aloy maak ik andere keuzes. Gelukkig heeft zij ook al een betere basis. Ik heb met haar nog geen spijt van dingen, ik ben tevreden met hoe we het doen. Soms gaat het even niet goed, maar het gaat veel vaker wel goed. Ik hoop dat we gewoon zo kunnen doorgaan, dan is dikke spijt in elk geval niet nodig.