Een Hondenleven

Marlett schreef: ↑18 sep 2021, 09:04 Nou, het zien van je hond die plezier heeft, ís ook heel leuk. Echt, die blije bek van Tosca als ze losloopt en op me af komt rennen. Dan is mijn dag al goed hoor.

Dat gebeurt hier dus echt niet. Froo doet alleen aan rennen als ze op het omheinde veld is. Die plek kent ze heel goed en ze gaat daar zonder problemen honderden meters bij me vandaan. Maar bij het wandelen zit ze echt aan een onzichtbare lijn van 15 meter en verder gaat ze ook echt niet. Rennen doet ze absoluut niet. Hier en daar snuffelen wel. Ze heeft wel plezier als ze losloopt maar niet meer plezier dan wanneer ze aan de lijn zit volgens mij. Saar was precies hetzelfde daarin, ook zo’n serieuze tante die enorm op de baas lette en bijna geen afstand nam (sterker nog, ik vermoed dat zij daarin erger was dan Froo, misschien dat haar ras daarin een rol speelde). Volgende keer zou ik wel een hondje willen dat iets verder weg gaat en inderdaad eens lekker een rondje rent.

Ik heb Froo trouwens altijd aan een flexi aan de heupgordel zitten. Ik heb dus wel een lijn om in te grijpen als dat nodig is (andere honden passeren), maar zolang het niet nodig is doet ze dan alles op stemcommando en zelf. Als ze wil snuffelen blijf ik gewoon even staan, zo’n snuffeltante is ze niet, die paar keer gun ik haar gewoon hoor. Ze weet precies hoe ze niet om mij heen moet draaien of om voorwerpen heen moet draaien en als ze het dreigt te doen is een “andere kant” genoeg en snapt ze gelijk dat ze er omheen moet. Het is niet hetzelfde als loslopen maar ik vind het een stuk relaxter wandelen dan als ik steeds met de flexi in mijn hand loop. Froo vindt het voor zover ik kan zien ook fijn wandelen. Met een grotere hond alleen vermoedelijk niet aan te raden.

Technisch gezien wel. Froo loopt niet weg. Als pup is ze toen ze net een paar maanden bij mij was één keer in paniek de halve weg naar huis gerend omdat ze achterna werd gezeten door een stel honden. Zelfs toen kwam ze naar me terug, uiteindelijk. Tegenwoordig zie je haar als ze schrikt al uit reflex richting mij bewegen, dus ik denk dat ik haar echt overal wel los zou kunnen laten.

Maar dat doe ik dus niet. In Oostenrijk heeft ze zelfs helemaal niet losgelopen. Mijn grootste nachtmerrie was om haar daar kwijt te raken, zo ver van huis, dus ik nam liever het zekere voor het onzekere. Ik laat haar eigenlijk sowieso niet vaak los. Ze is ook niet een hondje dat dat heel erg nodig heeft. Maar als ik haar los laat lopen is ze gewoon heel braaf. Dan is het eigenlijk nog steeds alsof er een riem aan zit want ze blijft toch altijd wel in de buurt.