Ik heb voor haar niet echt een NU!. Alhoewel, soms als ze gewoon binnenshuis rondscharrelt wil ik haar nog wel eens wegroepen van iets vandaan als ze iets niet mag, en als ik haar dan roep staat ze me eerst twee minuten aan te kijken om te bedenken of ze wel zin heeft om te komen. Zodra ik dan streng ‘nou?!’ zeg, komt ze toch maar aangewandeld want een streng baasje is veel minder gezellig dan een blij baasje. 
Met Froo ben ik gewoon te laks. Buiten luistert die als een tierelier naar de paar commando’s die ik belangrijk vind, zij is echt heel betrouwbaar daarin, en binnen doet ze weinig verkeerd. Dus de commando’s die ze binnen krijgt zijn vaak meer verzoekjes. ‘Kom eens hier’ of ‘zit’ of zo. Het is allemaal redelijk vrijblijvend en Froo bepaalt dus zelf wel of het urgent genoeg is om het gevraagde ook uit te voeren. Als ze het niet doet laat ik het meestal gewoon zitten.
Het is een van Froo’s eigenaardigheden om zelf te bepalen wat ze de moeite waard vindt, en aangezien we samen kunnen lezen en schrijven voel ik niet zo de behoefte om op mijn strepen te gaan staan. Volgens mij voelt zij gewoon aan wanneer ik het meen en het echt moet, want op die momenten kan ik haar sturen zonder mijn mond open te hoeven doen, dus ik laat het maar zo. Zolang het werkt voor ons hoeft het van mij niet volgens het boekje.