Nanna schreef: ↑03 mar 2023, 11:44
Wat fijn dat het zo’n goede studente is.
Wat moet ze dan straks precies kunnen en doen?
Voornamelijk aangeleerde dingen, voor haar eigenlijk kunstjes. Ik kan aan Aloy merken wanneer ik uit contact raak (dat zou je aan elke hond merken, ik merk het ook aan Froo als ik met haar wandel bijvoorbeeld) en weg zou kunnen raken (als ik teveel input krijg van de wereld om me heen ontstaat er kortsluiting in mijn hersenen) en ik kan dan zelf actie ondernemen. Door me op Aloy te focussen komt de wereld om me heen sowieso wat minder hard binnen. Aloy gaat leren op mijn verzoek een zitplekje te zoeken, of bijvoorbeeld de uitgang van een winkel. Zij kickstart op die manier mijn hersenen weer. Maar Aloy hoeft dus niet zelf te bedenken dat ze dat moet doen, doordat ik er door haar aanwezigheid wel bij blijf, kan ik haar gewoon commando’s blijven geven en dat is juist ook fijn, omdat dat me bij de les houdt.
Op slechte dagen heb ik zo weinig energie doordat ik een heleboel verspil aan mijn slechte prikkelverwerking, en dat betekent dat ik rustig 5 van de 7 dagen op de bank kan liggen met zware fysieke klachten (die dus wel worden veroorzaakt door mijn hoofd). Het klinkt voor andere mensen altijd heel bizar en onwerkelijk, maar mijn schoenen pakken, de sleutels pakken en een riem pakken zijn op die dagen eigenlijk al dingen die ik gewoon nauwelijks kan.
Of als ik iets laat vallen dat weer oprapen oid, of een vergeten deur nog even achter mijn kont sluiten. Al die kleine, stomme dingen zijn dingen waaraan ik op zo’n moment veel energie kwijt ben die ik eigenlijk toch al niet had. Op zo’n moment kan Aloy mijn schoenen brengen, haar riem pakken of mijn sleutels aangeven, en houd ik nog wat energie over om met haar, Froo en de scootmobiel toch een frisse neus te gaan halen.
Wat Aloy dus niet hoeft te doen zijn van die Amerikaanse horrorbeelden van mensen in een zware crisis die zichzelf op het hoofd timmeren en een zwaar nerveuze hond die de baas moet redden.
Mensen denken dat soms en omdat dat toch wel een beeld lijkt te zijn dat veel mensen hebben van de psychosociale hulphond, en dat (meer dan terecht) zielig gevonden wordt, durfde ik ons traject nooit zo goed te delen.
Aloy en ik zijn gewoon een team en doen het lekker samen, maar de verwachtingen moeten wel realistisch blijven, en vooral ook leuk voor Aloy. Ik wil niet dat ze werkt alleen maar omdat ze zo lief en loyaal is dat ze me niet laat zitten, ik wil dat ze er zelf ook echt iets uit kan halen. Veel plezier en mentale uitdaging, want dat heeft ze ook wel nodig.
Overigens is het ook heel belangrijk dat ik op de momenten dat ik met Aloy ben zelf blijf doorleren. Ik ben ook in therapie en er is echt wel vooruitgang, dus het streven is dat er na Aloy misschien geen nieuwe hond opgeleid hoeft te worden. Het kost toch ook behoorlijk wat. Voor de lol van je portemonnee hoef je het niet te doen.
ik ben heel benieuwd naar wat jullie allemaal gaan leren bij de training. Ik durf te wedden dat alles wat jullie aan willen pakken jullie ook lukt. Kijk hoe goed het nu al gaat!
heel erg terecht dat je er trots op bent.
Ze hadden echt niet verwacht dat ze zo sociaal en dol op mensen was. Aloy heeft zelf heel goed door wanneer ze werkt en wil dan niet gestoord worden, maar zodra het werk af is, is ze knettergek. 
