Mijn moeder heeft er ook zo een rondlopen uit het buitenland. Hij is niet getraumatiseerd, het is inderdaad gewoon een flink gebrek aan socialisatie. Gevonden op de vuilnisbelt en heeft eigenlijk gewoon nooit wat leren kennen. Toen hij hier kwam was hij enorm angstig, tegenwoordig is hij op z'n hoogst in sommige situaties wat nerveus. Natuurlijk, als ze hem zou meenemen naar een druk evenement zou hij wel echt bang zijn, maar een béétje rekening houden met de limiet van de hond mag natuurlijk wel, gelukkig vinden ze dat soort dingen beide niet leuk.
Maar verder moest hij gewoon meedraaien. Hij heeft de tijd gekregen om te groeien maar niet om te miepen. Het is nu gewoon een redelijk makkelijke hond. Niet voor mij maar voor haar zeker wel.
Bij Froo vragen mensen ook altijd of ze zwaar getraumatiseerd is geweest, maar dat valt best mee. Ze is alleen als pup ondersteboven gestampt door alle andere honden (misschien was zo'n kleine pup tussen dat geweld zetten ook niet zo handig
), dus op dat gebied gaat het inderdaad vermoedelijk nooit meer helemaal goed komen, maar verder heeft ze voor zover ik weet nooit wat ernstigs meegemaakt. Gewoon een kleine hond met een klein emmertje. Ik heb altijd wel een beetje het idee dat sommige mensen denken dat alles wat buitenlands is getraumatiseerd moet zijn of zo.
Ik heb net de eerste aflevering gekeken, want ik was toch nieuwsgierig. Ik heb echt heel smakelijk moeten lachen over hoe die gedragsdeskundige zijn halve paniekaanval probeerde te verbergen. Op zo'n hysterisch optimistisch toontje en dan met die hysterisch gehaaste looppas op zoek naar die pup.
