Een Hondenleven

CatnDog schreef: ↑01 nov 2023, 19:04Ik denk dat ik het ongelijkmatige van teven ook wel grappig zou vinden. Dat mieperige/aanstellerige af en toe. Soms ergens helemaal geen zin in hebben. Zeno heeft dat totaal niet. Die heeft altijd goede zin en die miept nooit.

Volgens mij zit het bij veel teven ook gewoon in het karakter en niet in de hormonen. Allebei mijn teven zijn echt teven. Froo is zo ongelijkmatig als de neten en echt een behoorlijke bitch en Aloy heeft een enorm sterke eigen wil en als ze ergens geen zin in heeft of iets eigenlijk niet wil op de manier waarop ik het wil kan ik het schudden. Ik vind dat inderdaad ook leuk, ik moet vaak een beetje creatief denken.

Smoushond schreef: ↑01 nov 2023, 07:34 Daar ben ik het wel mee eens hoor ,dat laatste maar dan denk ik ok hij heeft de wandeling in het bos verpest maar dat is misschien een uur op een hele dag . Bezoek heb je ook niet elke dag neem ik aan . Het zijn allemaal momenten. En als hij op een hond wil rijden dan kan je nog denken dat die hond iets te lekker rook maar als hij het dan weer doet bij de volgende hond dan lijn je hem toch aan?

Dan leert hij dat dat gedrag niet gewenst is. Wat heeft hij nu geleerd? Dat hij zijn gang maar mag gaan

Het zou bij een reu van deze leeftijd ook mijn keuze niet zijn, ik zou veel te bang zijn voor het effect van het ontbreken van de hormonen op het gedrag. Je ziet bij reuen toch vaak dat ze er onzekerder van worden en als eigenaar van een jonge hond met behoorlijk wat onzekerheid op gebied van andere honden, weet ik dat dat ook behoorlijk lastig te begeleiden kan zijn. Dus ik zal in dat geval ook zeggen dat ik het persoonlijk niet zou doen, maar als iemand die best wel moeite heeft gehad met “is dit wel de goede keuze, wat zou het internet ervan vinden?!” bij de opvoeding en keuzes die ik met Aloy heb gemaakt, heb ik ook geleerd dat het uiteindelijk toch belangrijk is je te beseffen dat je een hond niet hebt voor de rest van de wereld.

Zo te zien is de vacht vergelijkbaar met de vacht die Froo op die leeftijd had (zijdezacht en behoorlijk dun met weinig ondervacht?). Nu ze wat ouder is, is hij echt wat voller geworden. Froo is gecastreerd, of dat de impact van de castratie is of gewoon komt doordat de vacht wat langer nodig had om meer volume te krijgen weet ik niet. Maar ontploft is hij ook zeker niet (behalve rondom haar toet maar dat komt doordat ze 1001 kruintjes heeft). Dus het zou eventueel mee kunnen vallen met de vacht.

Zelfs met een teef heb ik inmiddels wel mogen ervaren hoe het voelt iets te moeten begeleiden als de hond compleet onbereikbaar is (de hemel zij dank dat al mijn geduld op dat gebied nu eindelijk met muizenstapjes merkbaar wordt, maar het heeft echt even mogen duren ) dus ik snap je frustratie op zich wel. Zelf zou ik het niet doen bij een jonge reu en het proberen uit te zitten, maar ik sluit me wel bij Hylos aan. Je moet wel altijd blijven bedenken dat je de hond niet hebt voor een online forum. Jij moet er uiteindelijk mee samenleven.

Aloy mag van mij best meedenken over dingen. Ze is een slim hondje en kan dat goed, in het dagelijks leven vertrouw ik vaak genoeg op haar inbreng. Ze krijgt die vrijheid wel pas als ik denk dat ze datgene genoeg onder de knie heeft en als ze goed begrijpt wat de bedoeling is, anders wordt het niks.

Froo mag niet meedenken. Froo is een schatje maar zodra die zelf mag nadenken wordt het net een kip zonder kop en dat is echt voor niemand leuk. Froo heeft duidelijke regeltjes nodig.

Hier verschilt het dus gewoon per hond.

Als ik naar Aloy kijk dan vind ik dat wat ik van tevoren had gehoord over 'vanaf een jaar wordt het wel wat makkelijker' niet per se echt waar. Ik zag wel dat bepaalde dingen al begonnen te veranderen maar ik merkte echt nog steeds wel dat er nog heel veel aandacht en tijd in haar opvoeding gestoken moest worden. Zeker op gebied van bereikbaarheid vond ik haar vanaf die leeftijd juist minder 'braaf' dan daarvoor en dat is ook best lang zo gebleven. Pas nu (ze is 18 maanden) zie ik dat er dingen beginnen te veranderen. Dat ik haar ineens terug kan roepen als ze al vlakbij een andere hond is. Of als ze aan het spelen is en begint over te koken dat ik haar terug kan roepen en dat ze ook daadwerkelijk komt. Of dat ze blijft zitten als ze iets héél interessant vindt en ze een wacht-commando heeft gekregen, zonder dat ik voor de zekerheid ook even haar halsband moet vastpakken. En nog steeds valt er veel winst te behalen maar ze had eerder op bepaalde gebieden soms echt een behoorlijk bord voor haar kop en dat begint nu pas te verdwijnen. Met één jaar was ze echt nog niet zo ver. Maar goed, zij is geen reu, dus ik zou niet kunnen vertellen of chemische castratie daar bij een reu iets aan gaat veranderen. Ik zou denk ik zelf gewoon consequent blijven en het uitzitten, ooit gaat het beter worden, als ik van Aloy één ding geleerd heb dan is het dat 1 jaar nog net niks is.