Ik heb het vaak andersom.Persistence schreef: ↑28 okt 2023, 18:51Ik vind het heel vervelend als je van die vrouwengroepjes (ja sorry maar dat zijn het altijd) tegenkomt met hun honden in losloopgebied, 9 vd 10 keer ganging up en altijd wel een paar die grommend en snauwend Bella opjagen, die is ook altijd de Sjaak. Victor zal het worst zijn, die kijkt het even aan en snauwt desnoods van zich af. En dan kirren ‘ohh niet zooo onaardig doen Sjeffie, ze doen niks hoor, het lijkt alleen heel wat’. Nee ik zie het inderdaadik kan m’n hond 500 meter verderop gaan zoeken, bedankt, weer een negatieve ervaring rijker, hoe zal het komen dat ze steeds meer naar honden uitvalt.
Ik heb er een die een redelijk onbeschofte beuker kan zijn. Een tijdje geleden heeft ze een hondje zo laten schrikken dat iemand zijn hond dus inderdaad mocht gaan zoeken en sindsdien zit ik er nog strenger bovenop (zat ik trouwens al, het was een inschattingsfout van mijn kant en Aloy had geen enkele intentie tot jagen, ze rende er alleen te hard op af en dat hondje schrok daar erg van). We oefenen nu super hard op juist bij mij blijven, weer aanlijnen als er een hondje in de verte is en niet zo onbeschoft honderd meter sprinten om vervolgens niet meer te kunnen stoppen en een hondje omver te beuken (het ís ook echt haar intentie niet hoor, maar het blijft onbeschoft). Ik krijg echt meerdere keren per dag te horen “oh laat maar los hoor, hij kan het wel hebben”. Laatst zelfs bij een Chihuahuaatje dat Mowin (de rust zelve) al erg spannend vond. “Hij is niet van suiker hoor.” Nee, maar hij kan wel plat toch? En Aloy kan ook heel goed dwergwerpen met dat formaatverschil, en bovendien vindt hij het toch al spannend. Een lesje ‘je hond lezen’ zou vaak geen overbodige luxe zijn. 
Wat dat betreft zie ik die opvoedkronkels beide kanten op. Zelfs als hun eigen hond in het nadeel is snappen mensen het vaak niet.
