Aloy vindt haar pension wel oké. Haar favoriete plek is het niet nee, ze zou liever thuis zijn bij mij, dat is ze immers ook bijna 24/7 gewend. Maar Mowin gaat met haar mee, ze vindt de andere hondjes wel leuk en het personeel wel aardig en als ik dan terugkom om haar te halen is ze blij. Ik vertrouw het pension waar ze heengaat en vind het bovendien prettig dat ik weet dat ze daar gewoon helemaal niks van haar vragen. Maar goed, het komt eigenlijk nooit meer voor. Ze wordt nu wat volwassener en makkelijker en krijgt alles wat meer onder de knie en daardoor kan ze nog makkelijker overal mee heen. Ik kan geen situaties meer bedenken waarin het voor mij fijner zou zijn als ze ergens anders verbleef. Froo moet helaas soms gewoon ergens onder dak gebracht worden omdat ze niet altijd mee kan en mag (en gelukkig wil mijn moeder dan wel oppassen), maar dat probleem heb ik met Aloy niet. Toch ben ik wel blij dat ze het geleerd heeft hoor. Als de nood ooit aan de man is weet ik dat ze het daar kent en het daar prima vindt, ook al zou ze op dat moment misschien liever thuis zijn (en dat zou ze vermoedelijk bij een particulier thuis ook wel even hebben hoor, ze is niet moeilijk maar wel duidelijk over wie haar mens is).
Maar bij Froo zou ik dus niet hetzelfde moeten doen. Die trekt een pension helemaal niet, dan krijg ik een hoopje ellende terug. En Mowin interesseert het echt helemaal geen fluit, laat hem daar drie weken achter en hij vindt het allemaal helemaal prima. Kijkt niet eens om als je weggaat. De groeten.
