Maar zij was vermoedelijk ook gelijk mijn eerste en laatste eigen rescue. Ik zou het in de toekomst echt nog wel gedaan hebben, maar ik wil op termijn echt terug naar één hond (met één hond die continu overal mee heen gaat vind ik het gewoon niet fijn als er nog een andere hond is die dan moet achterblijven) en ik zou daarvoor geen hond willen waar ik niks van af weet qua verleden/genen/etc.Bij Aloy waren gezondheid en karakter wel het belangrijkste. Je kon niet mis gaan met deze pups, dus het voelde voor mij wel als een veilige keuze waar ik me ook echt goed bij voelde. Ik had wel voorkeur voor een geslacht want ik wilde een teefje, maar ik was na even nadenken ook wel voor een reutje gegaan als dat beter was uitgekomen. Alleen Aloy maakte oogcontact en ik voelde toen meteen dat zij wel echt mijn type hond was. Ik denk soms dat zij mij heeft uitgekozen.
Ik ben blij dat alles zo gelopen is, ik ben ontzettend blij met Aloy.Bij een volgende hond zullen karakter en gezondheid ook weer belangrijk zijn, maar gaat ras ook wel een grote rol spelen. Een volgende Aloy ga ik toch niet vinden, dus dan liefst een rashond waarbij ik ook verzekerd ben van een leuk, stabiel karakter en de grootste kans heb op een goede gezondheid. Verder zullen er wel andere dingen zijn die ook een rol spelen, het hangt er echt van af wat ik tegen die tijd nodig heb en daar valt nu nog weinig over te zeggen, want ik verwacht en hoop dat Aloy het werk nog wel een behoorlijk aantal jaar zal willen doen en dat ik op z’n vroegst over een jaar of vijf pas hoef na te gaan denken over wie haar taken mag gaan overnemen. Op dit moment denk ik toch dat het een Lab of Golden uit werklijnen zou worden, maar wie weet waar het schip over zoveel jaar uiteindelijk strandt.