Laatst ben ik drie rondjes om het havengebouwtje hier heen gelopen omdat ik even geen zin had in gezeur en er van twee kanten honden kwamen die steevast uitvallen naar Aloy (Aloy vindt het dan moeilijk om dat links te laten liggen). Ik heb toen ook hartelijk om mezelf gelachen toen ik inzag hoe dat eruit gezien moet hebben.
Maar ik lach de vrouw die ons zo ontloopt nooit uit. Ik moet wel eens glimlachen als ik voetstappen in de steeg hoor en ze ineens drie keer zo snel hoor teruggaan, maar ik vind het gewoon super fijn. Alleen soms een beetje sneu want ik wil haar ook heus wel alle ruimte geven die ze nodig heeft, ze hoeft niet weg te rennen.
Maar hier in de buurt wonen zoveel mensen met honden die het gewoon eigenlijk niet uitmaakt, ik denk echt dat iedereen er baat bij zou hebben als we wat meer rekening met elkaar hielden zoals die buurvrouw en ik doen of zoals jij doet. Of nou ja, onze honden zouden er baat bij hebben in elk geval. Die baasjes hier maakt het dus toch niet uit. 
Ik merk inderdaad ook dat het vanaf de herfst véél fijner wandelen is. Ik vraag me wel af waar al die honden die ik in de herfst nooit zie en in de zomer ineens massaal wel dan eigenlijk zijn zodra het weer kouder wordt.
Vroeger ging ik nog wel eens in discussie maar ik ben het zat. Ja, oké, nou doei he!
Ik merk trouwens in heel veel andere losloopgebieden hetzelfde, dus Aloy loopt tegenwoordig veelal met vest los in aanlijngebieden waar dat veilig kan. Echt een enorme verademing. Zij luistert wel gewoon en ik houd haar wel bij me als we andere honden zien (en ook bij fietsers en bij wandelende passanten laat ik haar meestal even aan de kant gaan liggen), dus dit werkt voor iedereen een stuk beter.