Een Hondenleven

Nanna schreef: ↑25 feb 2022, 18:14

Célie schreef: ↑25 feb 2022, 18:00 Ik vind dat rommelige juist leuk.

Nee, ik vind het geen gezicht. Ik zou ook nooit een harige ruwhaar pup kopen. Liefst eentje met een beharing waar je amper wat aan hoeft te doen.
Zo’n zachte vacht klit ook als de tyfus. En biedt nul bescherming tegen de elementen.

_Tiny_ schreef: ↑23 feb 2022, 16:40 De poedel van m'n ouders werd altijd getrimd door nicht Suze (een nicht van m'n vader) en die deed het trimwerk gewoon bij de hond thuis en de honden stonden gewoon los op de keukentafel, maar dat is al heel lang terug ik heb het idee dat die trimsalons er vroeger helemaal niet waren of komt dat doordat ik alleen nicht Suze kende?

Yvette schreef: ↑23 feb 2022, 13:53

EchoMira schreef: ↑23 feb 2022, 10:05

Yvette schreef: ↑23 feb 2022, 06:50 @EchoMira Tja... heel bijzondere kijk...

Tja, sorry hoor. Maar dat is nu eenmaal het beeld dat er is en dat beeld is niet uit de lucht komen vallen.
Vind je het goed als ik de verantwoordelijkheid voor welk imago de sector heeft gewoon even bij de sector zelf laat?
Top.

Prima hoor. Er zijn echt een hoop dingen helemaal niet (meer) aan de orde. Oren plukken is helemaal de standaard niet meer bijvoorbeeld.

Maar het is hier op het forum vechten tegen de bierkaai lees ik al. Ik heb dan ook geen zin om van alles te verdedigen, ik weet hoe wij, en vele - vooral jonge, moderne - collega's werken en dat is voor mij voldoende. Ik heb een leuke zaak en baan en voor het grootste deel van de dag blije honden, voor de honden die dat niet zijn proberen we een oplossing te vinden maar hun grootste probleem is meestal de eigenaar. Helaas.

_Tiny_ schreef: ↑23 feb 2022, 10:07

EchoMira schreef: ↑23 feb 2022, 00:11 Wil je het echt weten?

Ik vind de hele positie van een hond aan een galgje op een tafel bij een vreemde thuis al traumatisch.
Dat is gewoon niet passend bij het wezen dat ik zelf zie.

Verder heb ik vooral een hekel aan nageltjes terugdringen met een dremel. Het gestack dat er bij hoort.
Dagelijks gevinger in je ooghoeken omdat die stralend wit moeten blijven. Oren die ontstekend na het uitrukken van het oorhaar.

Ik snap dat het nodig is. En dat er spaanders vallen maar je ook naar de positieve kant moet kijken enzo. Dat snap ik echt. Maar het zou niet nodig moeten hoeven zijn. Laat staan dat we er een industrietje omheen gaan punniken.

Ik hou me hier een beetje in omdat ik weet dat er veel leuke lezers wel iets met vachtverzorging hebben en ik wil niet doen alsof ik dat al harram vind.
Maar er zit een lopende bandlogica in een succesvolle trimsalon die ik gewoon niet oke vind.

Het is niet dat honden er niet tegen kunnen. Dat kunnen ze wel en dat is ook niet wat ik bedoel.
Wat ik bedoel is dat ik als ik elke dag uren bezig ben met de verzorging van een dier dat dat dier dan ook in vol vertrouwen met me meedanst omdat hij weet dat ik dat soort dingen nooit toe zou staan.
Waarom zou je een hond tot in de puntjes verzorgen als hij je daarna niet vertrouwt?
Elke winkel is nu een winkel waar de baas de riem aan het personeel kan geven en zelf weg gaat. Oke.

Zelfs zonder het trimmen zou ik mijn whippets niet inleveren om door een vreemde gewassen te worden.
Dat is niet de band tussen mens en hond. Ik reken het gewoon niet goed.

En ik ben opgegroeid met bouvierkruisingen en beardies in huis. Ik snap heus wel dat er soms gewoon even iets gedaan moet worden maar waarom kan dat niet gewoon thuis op de bank?

De hond wordt in die sectoren altijd zo'n artikel. Ik hou daar niet zo van.

Ik snap wat je bedoeld. Ik heb in verschillende trimsalons gewerkt en kort mijn eigen salon gehad, maar no way dat ik mijn hond door een ander laat trimmen. Laat staan dat ik weg ga. Tenzij het een rot in het vak is die ik heel hoog heb en ik er bij mag blijven. Maar dat is ook maar 2 keer gebeurt. Je eigen hond trimmen geeft een heel persoonlijke band met het dier. Het versterkt het vertrouwen, je leert elkaar op een andere manier kennen. Hoe lief de meeste trimster ook zijn (want het zijn echt wel dierenliefhebbers) is de eerste paar keren in een trimsalon alleen gelaten worden best traumatisch voor een hond. Opeens ben je moederziel alleen in een vreemde omgeving met een vreemd mens die vanalles met jou doet wat je eng vindt en je overal aanraakt waar je baas je nooit aait. Doodeng. Als hond ben je alle controle kwijt en we weten dat juist controle belangrijk is voor welbevinden. Ik vergelijk het met je 5 jarige alleen bij de tandarts achter te laten. (Welke mafketel heeft ooit de schooltandarts bedacht? Al die bange zenuwachtige kinderen die zonder hun ouders in een stoel moeten liggen waar een vreemde in hun mond wroet.) Of met zelf naar de tandarts gaan. Je weet dat het geen pijn gaat doen en toch kijk je er tegen op. Want het gaat niet over pijn, het gaat over controleverlies. Een hond voelt hetzelfde. Daarom heb ik het altijd heel belangrijk gevonden dat mijn klanten erbij bleven en ik heb altijd mijn best gedaan om ze zoveel mogelijk zelfredzaam te maken. Ik wil je zelfs wel leren hoe je helemaal zelfstandig je hond kunt trimmen zodat je nooit meer een salon nodig bent. Geen enkel probleem. Maar dat is best zeldzaam natuurlijk onder de trimmers.

Maar goed, ik ben niet voor niks gestopt met trimmen natuurlijk. Ik ben een watje.