Of dit herkenbaar is. Javier en Merlijntje hebben zich in de loop der tijd tot zo een twee-eenheid gevormd. Javier die Merlijntje liet zien hoe subtiliteit meer oplevert dan plomperigheid in het leven als huishond, en Merlijntje die Javier steunt, beschermt in voor hem spannende situaties buitenshuis. Met één en al onvoorwaardelijkheid naar elkaar, maatjes door dik en dun. En tuurlijk keek ik wel eens uit naar een derde, maar in mijn ogen was dit een beetje egoïstisch, omdat beide heren er niet om vroegen en genoeg hadden aan elkaar.
En nu is er een soort van kantelmoment. Javier wordt oud (12jaar geschat, maar waarschijnlijk ouder), slaapt veel, lange wandelingen hoeven niet zonodig meer, doet het graag rustig aan. En ja, dat heeft zijn effect op Merlijntje, die een beetje inkakt en dat is niet de bedoeling, als mastin op 6-jarige leeftijd. Dus de knoop doorgehakt, er komt een derde bij. Volgende week ga ik eens kijken bij een opvang die een stel Griekse brakachtigen ter adoptie aanbiedt. Wie weet, zit er iets voor ons tussen.