Maar wel realistisch naar mijn mening. Ik heb jaren geleden eens een JRT gehad. Quintus was een sportief hondje, ging overal met me heen, en was zacht-en gelijkmoedig. Waarschijnlijk te aardig, want hij is 2 keer te grazen genomen, de eerste keer door een mechelaar, de tweede keer door een boerboel. Beide keren was het blindelings grijpen, alsof hij een soort van prooi was. Lichamelijk geen blijvend letsel, maar psychisch gaf het hem een flinke knauw.
Na van die krakershonden, bouviers van het oude type, was Quintus mijn eerste kleine hond. Daarna toch altijd gekozen voor grotere formaten, vanwege die kwetsbaarheid en toch ook mijn leefstijl. Ik wil gewoon kunnen lopen en activiteiten kunnen ondernemen met mijn honden, zonder dat ik de omgeving moet gaan scannen op.... vul maar in.
Maar groter en weerbaar gaan niet altijd samen. Zo bleek onlangs hier. Ik zag Merlijntje buiten met een bruinige gore bult in zijn nek. Dacht nog even dat hij in iets vies had liggen rollen, maar hij liep met gezwinde pas (ongebruikelijk voor zijn doen ) naar de achterdeur. Ik deed de deur open en daar stond hij, met een opgefokte frenchie, hangend in zijn keelhuid. Het jonge teefje van de buren was onze tuin binnengedrongen en was hem letterlijk naar de strot gevlogen.
Ik probeerde haar te verwijderen, het ding werd alleen maar fanatieker. Toen de dichtstbijzijnde breakstick, in de vorm van een schroevendraaier, gebruikt. Merlijntje opgelucht dat hij van haar verlost was, hij had wat lichte puntwondjes. De schade viel dus mee, dankzij zijn dikke keelkraag.
Hopelijk is Bas snel weer haar ouwe zelf, duimen draaien hier voor haar en jullie.