En dat is het voordeel van een Briard. Door die vachtverzorging, waar je op heel jonge leeftijd al mee begint om latere ellende te voorkomen, kweek je een basis. Zowel qua gehoorzaamheid als vertrouwen, connectie. En dat is wat ik mis bij TS en ik ook aangaf in de eerste post in dit draadje, de basis ontbreekt.
En ja, je komt ze tegen , die leuke, lieve Briards aangeboden ter herplaatsing met kortgeschoren vacht. En dan schieten mijn haren gelijk omhoog
Je kunt op je klompen aanvoelen, dat het basisvertrouwen er niet is geweest tussen baas en hond.Qua evt intolerantie cq agressiviteit naar andere honden, heb ik me nooit druk hoeven maken. Dat heb ik te danken aan mijn JRT, (destijds de senior in mijn roedeltje) die ze mede heeft opgevoed. Hij liet duidelijk merken wat wel en niet geoorloofd was, en als pup leerden ze daar het nodige van. Dat andere honden hen niet boeiden, helemaal prima. Ze hadden genoeg aan elkaar. Het was een (h)echtpaar, erg gericht op en verknocht aan elkaar. Toen de reu overleed op 15-jarige leeftijd, werd het teefje een hond in rouw. Ze was zelf ook op leeftijd (13 jaar). Er kwam een jonge reu bij, een mastin. Mijn ervaring was eerder bij een sterk gehecht koppel waarvan een kwam te overlijden (DSD en xlab), de ander opfleurde bij de komst van een pup.Maar niets van dat al, het verlies van haar man kwam ze niet teboven.
