Een Hondenleven

Kells schreef: ↑24 feb 2024, 19:48 Het scheelt inderdaad als een pup opgroeit in een roedel. Ik zie regelmatig eenlingen die niet sociaal zijn richting andere honden. Voorbeeld is een Flatcoat die verderop in de straat woont. Die kwam een keer onbesuisd in vliegende galop onze roedel binnen gedenderd. Nou die heeft het geweten en doet het ook nooit meer!
De jonge Clancy is hier nu een week en krijgt moppers als ze te ver gaat. Reken maar dat ze zich aanpast!

Edison kreeg in het begin ook moppers van Merlijntje en Javier. Door middel van een half opgetrokken lip, of een afgewend hoofd. Voor buitenstaanders amper waarneembaar. Heel subtiel, zonder enig verder misbaar, maar effectief. Ben eigenlijk best benieuwd naar de moppers die Clancy krijgt, hoe pakken jouw honden dit op?

Mijn honden zijn allemaal afkomstig uit Spanje, met een diverse achtergrond.
Javier belandde als zwerver op ca. 4-jarige leeftijd in een Spaans asiel, kon zich daar niet handhaven in de groep, zelfs niet bij de mini-hondjes. Hij werd aangevallen en liep beetwonden op. De opvang in NL beschreef hem als een hond die altijd het pispaaltje is.
Merlijntje komt uit een nest van 6, die op 4 weken in een dodingsstation werd gedumpt. 3 overleden al snel, de overigen kwamen in een opvanggezin. Daar heeft een hond zich als surrogaatmoeder over hen ontfermd tot hij op een maand of 3 naar NL afreisde en hij bij ons terechtkwam.
Edison was een maand of 4, toen hij werd aangetroffen in het vondelingenhokje, een kennel aan de buitenkant van het asiel, waar honden anoniem kunnen worden gebracht.Hij zorgde voor de nodige reuring, hyperenergiek,en aanhankelijk. Hij vertoonde geen angst, en liet duidelijk zien dat er van hem gehouden was. Aanlijnen en wandelen met vrijwilligers lukte niet, omdat hij er een potje van maakte, te beweeglijk.
Drie honden met een verschillende achtergrond, maar in de basis zo overeenkomstig. In de omgang met soortgenoten beleefd en respectvol (Javier indertijd een tikkeltje te). Nooit opdringerig in het contact, maar elkaar op afstand aftasten. Zo niet, dan niet. Zo wel, is leuk, maar niet perse nodig. En van daaruit kunnen mooie en innige hondenvriendschappen ontstaan. Merlijntje met een foxterrier, Javier met een trits jonge jachthondentypes, teefjes, die de grond kussen waarop hij loopt. Zo goed voor het het ego van een voormalig pispaaltje. Edison is nog wat zoekende, voorlopig zijn Merlijntje, Javier, Mr. J en ik zijn besties. Hij meende een goede vriendin te hebben, leeftijdgenoot DSD. Maar door dat micromanagement van de eigenaar is ze veranderd in een nerveus typetje en keert hij zich af van haar.
Lang verhaal kort, ik houd van die Spaanse karakters, en de volgende wordt er weer zo'n type