Jouw verhaal van Mila is echt Lou 1op1, inclusief het traject.Diana schreef: ↑27 okt 2024, 18:37 Mijn ervaring is dat het enorm verschilt per hond.
Ik ben zelf helemaal niet schrikkerig of snel onder de indruk van dingen en doorgaans de rust zelve. En bij Fayah, Amy en Arlo - en voorheen ook Amoz - merk ik dat dat een positief effect heeft als ze ergens even flink van schrikken of iets eng vinden. Dat zijn ook allemaal honden die normaal (vlot) herstellen van schrik, nergens in blijven hangen en ook naar elkaar kijken om de reactie van de andere honden te peilen. Ze zien dat de andere honden ontspannen blijven en dat geeft ze steun of ze volgen dat voorbeeld.
Mila is een compleet ander verhaal. Als zij ergens echt bang voor is, is het meteen veel heftiger en reageert ze dusdanig hysterisch dat niets meer binnenkomt. Baasje dat gewoon rustig is: maakt geen enkel verschil. Andere honden die niet reageren of niet bang zijn: merkt ze niet eens. Totaal onbereikbaar is ze dan, alsof ze blind en doof is en ze kan dan ook niet meer kalmeren. Ook generaliseert ze enorm met álles wat ze maar kan verbinden aan hetgeen haar angst heeft aangejaagd. Uiteindelijk ben ik daar wel doorheen gekomen doordat ik haar angsten en reacties beter ging begrijpen en natuurlijk al doende er achter kwam wat wél werkte voor haar: direct bij een schrikreactie gaan counter conditioneren, zodat de paniek niet zo hoog meer opliep. Juist wél nadrukkelijk aandacht besteden aan wat haar bang maakt, en dat voor haar behapbaar maken. Dat gaf haar ook veel meer vertrouwen in mij, alsof ze blij was dat ik haar eindelijk begreep.
Daarnaast hebben we gewerkt aan haar algemene zelfvertrouwen, vertrouwen in haar lichaam en aan haar zelfbeheersing. Al die angsten zijn nu eigenlijk helemaal weg of dusdanig minimaal aanwezig dat ik haar gewoon kan kalmeren door te zeggen dat ze maar even rustig in de mand moet gaan liggen. Haar herstelvermogen is nu ook veel beter, maar dat heeft wel echt jaren geduurd, en het kost haar allemaal nog steeds meer moeite dan bij mijn andere honden, die op dat gebied gewoon niet zo labiel en neurotisch zijn
Taartje was het tegenovergestelde: die was nooit ergens bang voor, schrok ook nooit ergens van en was totaal niet van haar stuk te brengen. Maar net als Mila was zij daarin ook nauwelijks te beïnvloeden en heel autonoom. Zij keek echt niet naar de andere honden, wat ik bijvoorbeeld Fayah en Arlo best vaak zie doen, zij was totaal geen volger - al was zij alleen op de wereld geweest, dan was ze nog steeds nergens bang voor geweest
En dan een Snucky die als er al iets spannend is, binnen 2 seconden zn schouders ophaalt en weer doorgaat. Die buiten bij het horen van geknal naar me toe komt rennen, want dat kent hij van Lou maar hij springt dan wat om me heen en rent weer verder. Binnen springt.hij op, gromt een keer, kijkt rond, ziet ons niet reageren en gaat weer liggen.
