Een Hondenleven

en dan komt vandaag deze voorbij, precies 6jaar terug toen hebben we haar opgehaald, en tussen komen en gaan zit heel veel liefde, humor, lachen ( soms ook vloeken ) maar vooral heel veel samen door het leven en houden van..

damn wat laat het een gat achter

Het is een krater, toen ik haar liet komen en wist van haar heupen dacht ik van misschien 2 mooie jaren, het zijn er 6 geworden, dus ik mag mijn handen dichtknijpen denk ik . Toch is het nooit lang genoeg, en we kennen het hier denk ik allemaal wel het wordt ook nooit makkeiljker en ja zelfs met nog 2 jongen reuen in huis is het stil, haar persoonlijkheid, is wat ik mis. Zij zorgde voor mij en ik voor haar. .Haar bescheidenheid, de zachtheid, het elkaar aan voelen , de aparte korte wandelingen omdat ze niet meer zo ver kon. Er waren ook altijd wel zorgen hoor,omdat die heupen , de pijn in de gaten moest worden gehouden . Ik kreeg een heel lief berichtje van degene die haar toen van de straat haalde, een dank je wel, dat ze haar kon vlogen door de foto`s die ik maakte en een dankbaarheid dat ik in haar leven kwam en dat was heel lief en hartverwarmend, omdat ik me toch verschrikkelijk K voelde omdat ik die beslissing heb genomen , ja het was uit liefde, maar je voelt je toch een Judas of zo..Ik hou me er maar aan vast dat ik het nu heel zeker wist, terwijl ik er 3 jaar lang mee heb geworsteld.. maar drie jaar twijfel is ten einde en zij heeft nu rust en ik ga het ook wel vinden hoor, duurt alleen even. Onze band was heel intens ( en eigenlijk heb ik dat altijd wel met mijn honden )

Dank je wel, allemaal en niet twee honden over, maar ik kom er 1 tekort heel duidelijk, ( ik voel me zo triest en lamlendig zonder haar- 6 jaar in een leven tijd om met elkaar vergroeid te raken) , haar energie zit nog is alles, ik verwacht haar te zien als ik de kamer in loop, een blij hoofd dat vraagt om een knuffel. De mannen lijken gewoon verder te gaan en dat is fijn..

galga's schreef: ↑14 apr 2023, 12:42 Zuurtje Heel veel sterkte

Je weet hoe lang ik hiermee geworsteld heb, maar het kantelpunt was er heel duidelijk nu, de slechte tijden namen het over van de goede tijden en dan kun je je kop niet meer in het zand steken, voorlopig ben ik er even misselijk van.. damn wat ga ik haar missen,

Als alles zwaar wordt, en je hoofd wil nog wel , maar je lichaam kan niet meer, dan moet ik doen wat eerlijk is, omdat jij mijn hond bent en ik jou ( wat je maar wilt, we zijn vandaag naar de dierenarts gegaan en hoewel in nog hoop had dat ze nog iets voor je konden doen, wist mijn hart eigenlijk al dat het niet meer zo zou mogen zijn. Ik heb je na laten kijken en de conclusie was dat het niet meer eerlijk was naar jou toe,.Dag lieverd tot we elkaar weer zien.. ooit