Een Hondenleven

EchoMira schreef: ↑09 jan 2023, 21:00 Ja maar dan kun je niet meer terug want dan is het al eng geweest om alleen thuis te zijn. Dat is wat ik wil vermijden.
Maar goed, die zijn allemaal enekel hond-kweszies en dat vind ik sowieso niet optimaal. Een hond is een roedeldier. Met een ander hondje gaat het prima maar echt helemaal alleen thuis? Voor een hond van 2 waar je dat voor een kind van 2 totaal onacceptabel zou vinden.

Met een ouder broertje wordt het al snel anders. Of anders even bij de buurvrouw in de keuken in de bench. Dat is toch wel te regelen?
Ik heb het echt heel druk maar ik heb echt nooit iemand die niet even de honden uit de auto kan halen en misschien even wandelen.

Echt eng heb ik ook niet met hem mee gemaakt. Wel dat hij het opeens rond de start van zijn puberteit weer spannend vond en ging slopen. Opgelost door de ren te plaatsen, zodat hij wel kon verplaatsen. Nu is die weg sinds hij relaxter is geworden en is het geen punt. Met de ren sliep hij eigenlijk ook gewoon tot ik terug was.

Voor de lange dagen is Brego inderdaad dan bij de honden van mijn ouders, maar toch moet hij af en toe alleen zijn. Daar ontkom je gewoon niet aan. En doordat er genoeg wordt ondernomen eromheen slaapt hij gewoon als wij weg zijn. Hetzelfde wat hij zou doen als ik er wel was. Voor in dit geval Cooper met die leeftijd zou ik wel inderdaad nog een back up hebben als je langer wat moet gaan doen. Maar ook als “alleenstaande” hond is het best prima te doen met de juiste opbouw.

EchoMira schreef: ↑09 jan 2023, 20:45 Een camera is voor je eigen gemoedsrust leuk als het goed gaat maar als het niet goed gaat zie je je hond gillend aan het behang trekken en dan?

Zit ook een spreek optie op. Dus pup Brego die kung fu beoefende met zijn kleed, was een Brego nee door de telefoon.

En ik kon horen of hij ondanks het niet slopen, wel relaxed en stil was. Of dat meneer toch onwijs gestrest was en ik dus een stapje terug moest doen.

Zinodo schreef: ↑09 jan 2023, 17:24 Oh echt. Hier was het een heldere stappenplan routine maken en steeds uitbreiden en zo vertrouwen winnen dat je altijd terugkomt juist het belangrijkste om de verlatingsangst tegen te gaan bij herplaatsers. Weggaan met god zegen de greep was een burning dumpsterfire geworden en had alles alleen maar erger gemaakt
Ik zou bij een pup ook niet anders doen. Zorgen dat er aan alle behoeftes voldaan is. Duidelijke routine verzinnen en zich precies aan houden. En dan oefenen oefenen oefenen. Als dat vertrouwen eenmaal vanzelfsprekend is nadat je het honderden keren op hetzelfde manier hebt gedaan, dan kun je gerust afwijken en zal het niet enorme gevolgen hebben, wss helemaal niets, maar juist in het begin is duidelijkheid en betrouwbaarheid erg belangrijk.

Ja hier ook zo gedaan. Ik had ook die gratis camera app Alfred camera gedownload. Kon ik mijn tablet en oude telefoon als camera neerzetten. Op die manier kon ik ook zien wat hij dan deed wanneer ik “weg” was.

Wij hebben het echt in kleine stapjes opgebouwd. Echt met minuten eerst. En op een gegeven moment kan je dan wel de stappen wat groter maken. Toen hij een uur kon zijn wij daarna ook meteen naar 1,5 uur gegaan. Maar vooral het begin is zo belangrijk. Hij moet inderdaad eerst het vertrouwen hebben dat jullie weer terug komen.

Iedereen doet het natuurlijk anders. Sommige laten ze dan wel gewoon 15 min blaffen, omdat het daarna wel stopt. Maar mijn buren zouden daar ook echt niet blij mee zijn geweest. Ze wisten wel dat we bezig waren met trainen, maar ik vond het zelf niet fijn als hij dus toch spanning had op die manier.