Een Hondenleven

Hakkene schreef: ↑11 feb 2024, 18:56 Is het zo dat als je ervoor zorgt dat een reu genoeg te doen heeft, voldaan is, moe is… dattie dan sowieso minder bezig is met loopse teven?

Oprechts vraag… ben zelf meer een teven mens, heb 1 gecastreerde reu gehad (hondje van mn oma, die overleed). Ik lees steeds over plaslikkende reuen die van slag zijn, vandaar mn vraag.

Geen gekke vraag. Ik merk dat wel. Normaal merk ik wel aan Brego dat er loopse teven in de buurt zijn, maar is hij best relaxed. Nu kwam het de laatste twee weken net zo uit dat speuren niet doorging en hij was aan de lijn meteen een draak. Druk, trekken, neus in de lucht etc. Dus nu thuis spoortjes en zoek spelletjes gedaan. Nieuwe routes lopen en hij is meteen weer rustiger.

Hier in de buurt vinden ze het ook maar gek dat Brego niet gecastreerd is. Ik vind het onnodig om te snijden in een gezond lichaam. Daarnaast heeft hij een licht onzekere inborst waarvan ik bang ben dat het erger wordt zonder zijn hormonen. En achteruitgang van bespiering die juist belangrijk zijn voor hem. ( grote hond ). Daarnaast is het geen vervanging voor opvoeding. Wat vele die ik tegenkom denken. Want als je het niet doet worden ze dominant. Terwijl hun reu zich juist misdraagt. En ik heb begrepen van de dierenarts waar mijn moeder werkt dat juist bepaalde vormen van kanker bij gecastreerde vaker voorkomen dan ongecastreerde reuen. Ja Brego heeft bijvoorbeeld nu last van loopse teven in de buurt als wij wandelen, maar dat is een paar weken per jaar. Lekker afleiden en leuke dingen doen. Uiteindelijk gaan wij mensen ook niet castreren wanneer ze lekker hormonaal zijn.