Een Hondenleven

Bedankt allemaal voor de lieve woorden. Het is wel vreemd hoor om die schorre blaf niet meer bij mijn ouders thuis te horen als je langs komt.

Ze kwam, zag en heerste. Onze kleine witte heks.
Zo’n anderhalf jaar geleden had Nanna een klein wit poedeltje van 18 jaar op het forum geplaatst. Eigenaresse was overleden en ze zocht een nieuw huisje.
Ik meteen mijn ouders gebeld. Zij hadden vast nog wel een plekje vrij. De dag erna was ze er meteen.

Wat een figuur. Dachten wij een schattig klein wit oud poedeltje. Nou.. personeel zocht ze. Ze wist wat ze wilde en ze zou het krijgen ook. Af en toe was je bijna blij dat ze geen tandjes meer had. Pittig ding. Maar ook enorm lief. Vol humor en levenslust. Genoot van haar wandelingen, het strand, mee op visite en wat meer. Waar wij dachten dat ze er op die leeftijd misschien nog maar een paar maanden zou zijn, heeft ze er maar mooi 1,5 jaar van gemaakt.

Een jaar waarin ze opeens toch loops werd met helaas een baarmoederontsteking. Melkklier tumortjes. Toch gekozen om haar in Putten te laten helpen, want ze was pittig genoeg. Super hersteld en weer door. Helaas begonnen er de laatste maandjes wat wondjes rondom het litteken te komen, prikjeuk. Waar medicatie eerst heel goed hielp, was dat nu over. Zondag een kleine tia gehad. De koek was op. Haar koppie wilde nog dolgraag, maar haar lichaam niet meer.

En dan moet je je eigen gevoel opzij zetten en haar helpen. Mijn moeder heeft haar gisteren avond zelf thuis ingeslapen in haar vertrouwde omgeving.

We gaan die kleine witte Feeks enorm missen.