Een Hondenleven

Frustratie is nooit goed, want dan ga je waarschijnlijk te hard erop en te lang door. Maar je moet het wel menen. Het moet wel vanuit jezelf komen. Als het een aangeleerd kunstje is wat je liever niet wilt doen omdat je alles zielig vindt laat het dan maar helemaal. Dan wordt het van dat halfslachtige "gecorrigeer" waar een hond niks van snapt en allang immuun voor is geworden.

Hoe verwar je een hond het beste? Door 9 keer iets toe te staan en de 10de keer woedend te worden. Beetje je verstand gebruiken en je komt al ver. Het lijkt wel wat op kinderen opvoeden

Inge O schreef: ↑30 jul 2022, 13:00

Alfilillo schreef: ↑30 jul 2022, 12:07 Alfil´s vertrouwen in mij is er ook niet minder om geworden, eerder meer. Zijn spanning liep heel snel hoog op en dan meende hij dat hij jongste zoon en Lily in het gareel moest houden. Du moment dat hij door had dat hij zich niet op mocht lopen winden en dat ik de boel in huis regelde, werd hij een ontspannen hond.

En dat is iets wat mensen die persé niet met correcties willen werken (wat ze natuurlijk wel doen, alleen dan zonder het zelf te beseffen) totaal niet weten en ook niet (willen?) snappen.
Een correctie is geen straf, het is een (al of niet sterke) aanwijzing over waar de grenzen liggen en over hoe ze het snelste kunnen snappen hoe de samenlevingsregels in elkaar zitten.
Hond hoeft niks zelf uit te vogelen, onzeker te zijn, met verantwoordelijkheden te lopen die hij niet aankan enz. enz., en het merendeel van de honden voelt zich daar prima bij, temeer omdat er maar zelden sterk doorgekomen moet worden, de rest van zijn leven blijven het gewoon reminders.

Jaap zei een keer: Er is niks mis met een voorspelbare klap voor je kop waarvan je prima weet waarvoor je die kreeg en hoe je die de volgende keer kunt voorkomen.
Dat heb ik altijd onthouden.

Ik denk ook niet dat het een kwestie is van niet durven, maar eerder wat Inge zegt: er is bijna geen beginnen aan om het uit te leggen. Er zijn zoveel nuances en details die je er ook bij moet vertellen om een compleet beeld te krijgen dat het een ellenlange posting wordt die toch niemand leest.

blondie schreef: ↑28 jul 2022, 10:22 Het gaat alleen vaak als het om welke manier van correctie als een hond het geleerde negeert dat voor mijn gevoel niemand durft te zeggen wat dan de consequentie is om aan te geven dat je dat gedrag niet goedkeurt.

Oh dat durf ik prima hoor, want zo spannend is het allemaal niet.
Ik gebruik dreiging. Wanneer de poedels iets doen wat ik niet wil klinkt in mijn stem dreiging. Conflict vermijdend als ze zijn is dat voor hun genoeg. Ze weten niet eens wat er na de dreiging kan komen en dat willen ze ook niet uitvinden. Ze binden meteen in en dan is mama weer blij met jou. Boterzachte, supermakkelijke hondjes zijn het.

Bij Billie daarentegen moet ik wat harder doorkomen want zij heeft een plaat voor de kop. Zij heeft de ervaring dat na de dreiging wel degelijk een fysieke correctie volgt wanneer je mij negeert. Zo heb ik haar weleens een beuk gegeven. In een reflex weliswaar omdat ze mij pijn deed. Maar of je het nu uit reflex doet of je bedenkt het vantevoren is voor de hond hetzelfde natuurlijk. Ook heb ik wel eens in een oor geknepen. Zij weet dus prima wat de consequenties zijn en nu is een fysieke correctie niet meer nodig. Waarmee ik niet wil zeggen dat iedereen nu zijn hond moet gaan beuken en knijpen. Is je timing slecht en ben je niet consequent wordt het eerder hondje pesten dan hondje iets leren.

Dus ja, dat is hoe ik het doe. Ik zit er vantevoren niet over na te denken en uit te stippelen hoe ik ze pijn kan doen. Het komt op dat moment vanuit mezelf en met veel overtuiging. Daarom werkt het.

Voortdurend jubelen tijdens de wandeling doe ik trouwens niet. Ik maak oogcontact en glimlach met een hoofdknikje. Dan weten ze dat ik blij met ze ben en goedkeur wat ze doen. Of gewoon gezien heb dat ze oogcontact met mij zoeken. Ik doe dat vanaf dat ze een klein pupje zijn. Als je een beetje oplet zie je dat een pup tijdens de wandeling af en toe naar jou kijkt om contact te maken. Ik cultiveer dat door vriendelijk terug te kijken. Wanneer je zulke kleine signalen van even contact zoeken van je hond niet opmerkt dooft het uit en dat is zonde. Je wilt juist een hond die steeds even contact houdt. Praten tijdens de wandeling die ik niet met mijn honden. Ik heb het idee dat het dan juist achtergrond ruis wordt. Als ik iets zeg is het meenes en zijn ze meteen alert. Mijn beloning voor op mij letten is dus oogcontact met een glimlach. Hele kleine signalen dus waar ze goed op reageren omdat je door de jaren heen een verstandhouding opbouwt.

Dit om even te zeggen dat ik niet alleen maar de koekjesautomaat ben.

Inge O schreef: ↑27 jul 2022, 12:35

_Tiny_ schreef: ↑27 jul 2022, 12:05 Vragen mensen mij op de parkeerplaats waarom mijn honden zo braaf zijn terwijl zij achter hun hond aan moeten vangen omdat deze de auto nog niet in wil. Nou, worst dus.

Heb ik toch eerlijk waar nog nooit moeten doen, ook zonder worst . Overigens een behoorlijke kans dat het die mensen mét worst ook niet lukt en jou zonder wel .

Ik heb overigens wel snoep mee hoor op wandeling, krijgen ze tussendoor zomaar even, uit het niets, snoepjestijdddd!!!

Maar aan het strand bv. nooit omdát ze voorbij een hond passeerden en die met rust lieten, ten eerste kan ik dan wel bezig blijven en ten tweede maak ik er dan een ding van en dat is nu net wat ik niet wil.
Ja, daar loopt een hond en wij lopen hier, lekker belangrijk.
Uiteraard beloon ik dat in de aanleerfase wel, verbaal. Karma moet bv. nog leren dat 'honden met rust laten' ook geldt als ik er niks speciaals over heb gezegd, en dat weet ze wel maar vindt ze nog moeilijk. Dus doet ze dat - hondkijkend - uit zichzelf zonder dat ik er nog iets moet van zeggen dan wordt ze natuurlijk duidelijk verbaal beloond.

Het past gewoon bij mijn persoonlijkheid om ze voor vanalles te voeren. Ik vind dat een gezellige omgang. Is dat altijd strikt nodig? Nee. Ik vind het gewoon leuker.

Ja hoor zonder worst kan ik het prima. Ik beloon ook verbaal. En soms met snoep. Niet omdat het beter is ofzo. Het past gewoon bij mij. Mijn honden worden er ook net iets fanatieker door. Krijg ik worst of krijg ik niks? Net een gokautomaat. Ze zijn "verslaafd" aan de interval beloning. Ik zou daar best mee kunnen stoppen want inmiddels is het een gewoonte geworden en is een vrolijk uitgesproken knapperds! genoeg. Maar ik vind het gewoon leuker om het op die manier te doen.

Ik beloon nog steeds af en toe met snoep wanneer de honden in een moeilijke situatie netjes bij mij komen of meteen gaan zitten zodat ruiters en fietsers kunnen passeren. Dat houdt het goede gedrag erin.

Ze krijgen ook nog steeds worst wanneer ze na de wandeling de auto in gaan. Vragen mensen mij op de parkeerplaats waarom mijn honden zo braaf zijn terwijl zij achter hun hond aan moeten vangen omdat deze de auto nog niet in wil. Nou, worst dus. Daar blijf ik ook wel mee doorgaan want het werkt.

Ik corrigeer mijn honden wel degelijk als ik dat nodig vind. Wanneer Billie hard tegen mij omhoog springt omdat ik de bal niet snel genoeg gooi berg ik de bal op en is het spel afgelopen. Dat is een correctie omdat je iets wegneemt wat de hond graag wil. Vijf minuten later pak ik de bal weer. Moet jij opletten hoe snel ze doorheeft wat de regels van het spel zijn. Maar het blijft een negatieve correctie omdat je iets wegneemt wat de hond wil. Het levert ook even frustratie op bij Billie. Is dat zielig? Nee.

Dat is meteen ook mijn frustratie bij veel positieve trainers. In mijn les mag je niet corrigeren, zeggen zw dan. Maar ondertussen leren ze hun cursisten om de hond de rug toe te draaien bij opspringen. Ja dat is dus eeen negatieve correctie Truus. Je neemt iets weg wat de hond wil nl aandacht van de baas. Prima, doe ik ook, maar wees dan eerlijk. Wanneer je net doet alsof corrigeren alleen maar een pijnprikkel toedienen is kan ik me voorstellen dat cursisten het niet meer snappen. Zeg dan liever wij trainen hier niet met pijnprikkels of door de hond te laten schrikken of te intimideren omdat wij dat niet zo vriendelijk vinden. Of zoiets. Daar heb ik ook wel respect voor.

Ja dat gaat inderdaad te ver. De hondenschool waar ik trainde had speciaal voor dat doel kleedjes liggen zodat puppen/honden niet met hun kale buikjes in nat lang gras hoeven liggen als ze dat onaangenaam vinden. Dan mochten ze af op het kleedje en dan lukte het opeens wel.
Altijd met de hond meebewegen. Dan krijg je veel meer van ze gedaan.