Een Hondenleven

_Tiny_

Wolpet schreef: ↑01 aug 2022, 17:47 Ze houdt ons nauwlettend in de gaten zodat ze kan wegspringen zodra we te dicht in de buurt komen. Voor het uitlaten komt ze wel naar mij toe als ik met het veiligheidstuigje in mijn handen sta en ik haar met een hoge zachte stem roep. Niet dat ze meteen komt aanhollen maar ze loopt een stukje in mijn richting, blijft dan toch weer op afstand, loopt weer terug en doet dit een paar keer. Als ik denk dat het niet meer gaat lukken komt ze uiteindelijk meestal wel, ook als Sultan er niet bij is.

Dat wegspringen kan nog wel een stuk verminderen wanneer ze ervaart dat jullie nabijheid niet automatisch betekent dat jullie meteen van alles van haar willen. Gewoon door huis lopen alsof het niks bijzonders is want dat is het ook niet en geen aandacht aan haar vluchten besteden.

Dat ze bij je komt om aangelijnd te worden is een goed teken hoor. Daar zit een opening.

Misschien doe je het al, maar je zou ook met het tuigje op de grond kunnen gaan zitten. Dan ben je minder bedreigend dan wanneer je blijft staan.

_Tiny_

Wolpet schreef: ↑01 aug 2022, 15:09 Veel dank weer voor alle zinvolle adviezen. Nyah is inderdaad volgens de stichting een kruising tussen een Spaanse Waterhond en wellicht Podenco. En nee, ik ben er van tevoren niet op geattendeerd dat er bij dit ras sprake kan zijn van (veel) angst. Ik had zelf wel gegoogled op het karakter van de Waterhond en las dat ze zich erg hechten aan het gezin en naar buitenstaanders ietwat gereserveerd kunnen zijn.

Ik denk dat het eerder komt doordat ze de eerste 6 maanden van haar leven waarschijnlijk niet veel mensen heeft gezien. Voornamelijk bij haar moeder, broers en zusjes was. Dan heb je een lange weg te gaan met veel geduld.

Is ze wel nieuwsgierig naar jullie? Of bestaan jullie niet voor haar?

_Tiny_

Sekreetje schreef: ↑30 jul 2022, 13:23 Ik denk dat je de eerste maanden geen verwachtingen moet hebben. Alles voorspelbaar houden. Goed naar de hond kijken. Veel rustig babbelen zonder aanraken. En zoals eerder gezegd, niets dwingen, hoe onschuldig het ook lijkt.

Overal steeds hetzelfde ritueel voor. Zelfde rondje lopen, zelfde bak/plaats/tijd eten. En over vaste bewoordingen voor. Laat alles zo voorspelbaar mogelijk zijn. En alles op haar eigen tempo, babystapje voor babystapje.

Maar na 2 angstige honden te hebben geadopteerd is voor mij echt geen verwachtingen hebben het codewoord.

Ik zie zelfs na jaren nog steeds dat mijn oudste hond stapjes vooruit maakt en dat is nu echt een allemansvriend geworden. Mijn jongste heb ik nu 9 maanden en dat heeft echt wel een maand of 3 geduurd voordat hij een klein beetje rust in zijn reet kreeg en vertrouwen in ons.

Hier sluit ik mij bij aan. Maak enorm voorspelbare routines. Op het saaie af. Dat geeft een hond veiligheid en van daaruit vertrouwen.

Jammer dat je het advies kreeg om veel te gaan aaien. Aaien is niet iets wat een bange hond vertrouwen geeft. Haar grenzen respecteren wel. Waarmee ik niet bedoel dat je niet mag aaien maar alleen op haar initiatief.

_Tiny_

~Suzanne~ schreef: ↑30 jul 2022, 13:18
Fenneke schreef: ↑30 jul 2022, 09:25 Kan er iemand bij jullie in huis komen oppassen. Dan is dat ook een goede oplossing.
Dat vraag ik me zomaar af. Weer een ander persoon waar ze aan moet wennen.... ?

Suzanne

De situatie is nu eenmaal dat de zoon gaat trouwen in het buitenland en de ouders daar bij willen zijn. Als het goed is trouwt je kind maar 1 keer en dat ga je niet overslaan vanwege een hond. Dat is niet realistisch.
Dus, de situatie is wat ze is en daar moeten we het beste van maken. Een oppas aan huis is dan een goede optie. Beter dan weg brengen.

Laat de oppas wel een paar keer op bezoek komen TS. Zodat het niet helemaal een onbekende is.

Een Hondenleven

forum over honden

Er zijn 4 resultaten gevonden

Re: angstig adoptiehondje

Re: angstig adoptiehondje

Re: angstig adoptiehondje

Re: angstig adoptiehondje