Een Hondenleven

Mellow schreef: ↑08 nov 2021, 13:26
Ik kan alleen Nikki niet 'alleen' thuislaten.
Als ik een van de anderen mee wil nemen staat zij ook in de startblokken.
Laat ik haar thuis dan is het niets anders dan piepen, rondjes sjouwen, tegen de deuren opstaan.
En dan is meneer Mellow dus gewoon thuis

Maar weet je zeker dat ze ook zo doet als er niemand thuis is?

Mellow schreef: ↑08 nov 2021, 10:35

Nanna schreef: ↑08 nov 2021, 09:31 Ik zeg altijd wat ik ga doen. Jas aan is gespitste oren maar als ik dan zeg ‘vrouwtje gaat even boodschappen doen’ dan zakken de oren weer en druipen ze af.

Dat doe ik dus ook.
Jas aan, alle honden staan op en lopen richting de gang.
Ik zeg 'Nee, ik ga boodschappen doen' of 'Nee, niet nu'.
Eigenlijk werkt het woordje Nee al voldoende.

Alles mee of alles thuisblijven doet hier ook geen hond moeilijk over, het was (nu dus niet meer) een deel ervan mee en de rest thuisblijven die een periode moeilijker was.
Dat zijn ze nu allang weer vergeten, ze doen alleen nog hysterisch als ze allemaal tegelijk mee mogen en dat vind ik alleen maar gezellig .

Diana schreef: ↑08 nov 2021, 10:20 Wat grappig dat dit voor jouw honden dan juist weer veel beter werkt De voorheen wurmende honden bij de deur proberen zich niet in de auto te wurmen dus?

Nee, totáál niet, vanaf de eerste keer, zonder dat ik ook maar iets anders hoefde te doen .

Behalve één keer, maar dat lag aan mijn eigen haast en frustratie : ik zou iemand ophalen bij het station (iemand van het hf zelfs ) en was om de één of andere reden al te laat (geen idee waarom want ik ben normaal echt noooooit te laat), en er mocht geloof ik één hond mee, in ieder geval Sette niet. Maar wat ik zei of deed, ze liet zich niet naar binnen sturen dus door mijn haast en haar dwarse houding werd ik boos en ik wilde haar een trapje in haar kont geven om haar richting huis te jagen en toen gromde ze. Heb ik hier (zonder de verdere omstandigheden te vertellen) al eerder als voorbeeld gegeven dat ik inderdaad wel een paar keer heb gehad dat een hond naar me gromde en dat ik haar daar alleen maar veel gelijk kon in geven en meteen weer 'op aarde' kwam .

Hier heeft het niet opbouwen van veel spanning en opwinding tijdens alle voorbereidende handelingen in ieder geval een wereld van verschil gemaakt, maar de verdere routine rondom het weggaan is inderdaad net zo goed belangrijk. Dat heeft hier net als bij jou ook vooral te maken met het gegeven dat er meerdere honden zijn en ze niet altijd allemaal mee mogen. Met één hond of twee honden die altijd samen mee zouden gaan, was dat probleem er niet geweest. Maar dan zou ik het evengoed fijn vinden als ze niet steeds als ik mijn jas aan ging trekken al door het dolle heen waren.

Ja, zo is Karma nu zelfs in training 'niet mee mogen', een heel moeilijke voor mezelf ook want ze vindt het altijd en overal zo leuk, maar juist daarom én omwille van het feit dat ze als pup/puber natuurlijk sowieso vaker mee 'moest' maakt het voor haar nu wel moeilijker om te aanvaarden dat ze ook af en toe eens niét mee mag, ook al gaat een ander wél mee.

Honden, je blijft bezig .

Diana schreef: ↑08 nov 2021, 09:40
Veel minder, omdat de opwinding nog niet zo hoog was opgelopen ondertussen door alle voorbereidende handelingen en omdat het dan duidelijk was wie er mee mochten, de achterblijvers hadden hun Kong dan al gekregen.

Ja, soms vinden ze dingen duidelijker op de ene manier dan de andere, had ik hier jaren geleden met weggaan ook. Eerst zei ik altijd bij de achterdeur (waar de 'meekomers' doorheen mochten en de rest niet) wie er mee mocht maar gaandeweg bouwden ze daar ook een hysterie rond op die niet meer te handelen was : telkens weer een verkeerde die zich ook door de deur wurmde en ik die er steeds maar gefrustreerder over werd tot het op een gegeven moment echt niet meer ging, hun 'dwang' om mee te gaan werd erger en erger.

Tot ik op het 'lumineuze idee' kwam om de boel om te draaien, en vreemd genoeg hadden ze daar dan nul problemen mee : iedereen mocht mee naar de auto (die sowieso op het erf stond) en alleen de genoemde namen mochten erin springen. Deur ging dan dicht en met de achterblijvers wandelde ik weer naar binnen en die kregen daar dan hun snoepje : alles peis en vree vanaf dan .

Diana schreef: ↑08 nov 2021, 09:25

Inge O schreef: ↑08 nov 2021, 08:47

Diana schreef: ↑08 nov 2021, 08:40 Die onrust bij het weggaan kan natuurlijk wel een voedingsbodem worden voor verlatingsangst, dus helemaal los staat het er niet altijd van. Maar in mijn geval was dat niet de insteek, ze konden verder prima alleen thuisblijven, het ging puur om het temperen van de verwachting en daarbij oplopende onrust als ik wegging.

Als ik het goed begrijp ging het bij jou dus juist wel om het hen niet meer laten leggen van de link, maar niet ivm. verlatingsangst.

Ja, dat klopt. Maar tegelijkertijd gaf ik met andere routines dus juist wel duidelijkheid of er wel of niet gewandeld ging worden en met wie. Jas aan en tas pakken was geen voorspeller meer en zorgde dus niet meer voor grote opwinding, maar de riemen pakken en de thuisblijvers een Kong geven werd de nieuwe 'voorspeller' van het wandelen ofwel thuisblijven. Zodat iedereen wist wat er ging komen en mijn jas aantrekken om even de container aan de straat te zetten of boodschappen te gaan doen niet meer zorgde voor vier half hysterische honden.

En werd de nieuwe voorspeller (riem) dan na verloop van tijd niet weer het signaal voor hun oude gedrag?

Diana schreef: ↑08 nov 2021, 08:40 Die onrust bij het weggaan kan natuurlijk wel een voedingsbodem worden voor verlatingsangst, dus helemaal los staat het er niet altijd van. Maar in mijn geval was dat niet de insteek, ze konden verder prima alleen thuisblijven, het ging puur om het temperen van de verwachting en daarbij oplopende onrust als ik wegging.

Als ik het goed begrijp ging het bij jou dus juist wel om het hen niet meer laten leggen van de link, maar niet ivm. verlatingsangst.

Diana schreef: ↑08 nov 2021, 08:13

Sirene schreef: ↑07 nov 2021, 16:03

Inge O schreef: ↑07 nov 2021, 15:05 Eigenlijk vind ik de taktiek die ook hier (op het forum) al diverse keren is aangeraden redelijk gelijkend : tig x tig x tig keren je sleutels pakken en buiten gaan en weer binnen komen, door het huis wandelen, rond het huis wandelen, uren aan een stuk tot de hond denkt 'bekijk het maar' en niet meer reageert.
Op die manier vlak je ook de link tussen sleutels pakken en echt weggaan af, weliswaar op een iets andere manier maar toch.

Niet mijn ding, wat ik ga doen mogen ze weten, ik haal het meer uit duidelijkheid en routine vóór het vertrek.

Ik vind dat niet hetzelfde want bij die "methode" is het de bedoeling dat je hond bedenkt dat hij niet hoeft te stressen want je komt zo weer terug. En als je het goed wil doen blijf je onder het niveau waarbij de hond echt stress krijgt. Dus als je hond stress krijgt bij het aantrekken van je jas ga je dat doen tot de hond dat ontspannen kan ondergaan. Dan ga je niet ook nog eens om het huis lopen bv.

Ik heb deze methode inderdaad ook wel eens toegepast, maar dat had niets te maken met verlatingsangst, maar enkel met te veel opwinding bij het weggaan (of er nou gewandeld werd of niet, want misschien zou er wel gewandeld worden ) en op den duur dus ook te veel opwinding bij alles wat duidde op weggaan. Dingen als schoenen en jas aantrekken, tas pakken, etc. werden op die manier minder stressvol/opwindend en door juist heel duidelijk te zijn of er wel of niet gewandeld ging worden en met wie dan (de thuisblijvers krijgen bij mij een Kong), verdween ook deze onrust die steeds optrad als ik wegging.

Ah, ja, dat klopt, ik herinnerde me wel dat het niet exact hetzelfde was maar niet waar het verschil dan lag, en dat is inderdaad een ander uitgangspunt .

Sirene schreef: ↑07 nov 2021, 16:03 Ik vind dat niet hetzelfde

Daarom schreef ik ook 'redelijk gelijkend'.

want bij die "methode" is het de bedoeling dat je hond bedenkt dat hij niet hoeft te stressen want je komt zo weer terug. En als je het goed wil doen blijf je onder het niveau waarbij de hond echt stress krijgt. Dus als je hond stress krijgt bij het aantrekken van je jas ga je dat doen tot de hond dat ontspannen kan ondergaan. Dan ga je niet ook nog eens om het huis lopen bv.

Maar dat was niet zoals het hier onlangs werd beschreven.

Sirene schreef: ↑07 nov 2021, 14:15

Smoushond schreef: ↑07 nov 2021, 08:29 Tot nu toe gaat het goed dus we laten het zo maar . Hij is nog jong en gaat nog allerlei dingen meemaken ,ik merk wel dat hij gaat reageren op mijn jas aantrekken en sleutels pakken en gisteren op puppycursus werd er gezegd dat je dat gewoon moet doen en dan een half uur in de bank gaan zitten met Jas aan zodat pup die link niet meer gaat leggen

Voorlopig blijf ik bewust afscheid nemen en laat Bertus me uitzwaaien samen met dochter

hebben ze dat letterlijk zo gezegd?
Ten eerste zijn honden meesters in ons lezen dus die hou je echt niet voor de gek. Bovendien helpt juist de voorspelbaarheid en routine de meeste honden. Als er geen probleem is moet je er geen probleem van maken. Gewoon rustig aan gaan doen.
Het is logisch dat hij reageert op jas aantrekken en sleutels pakken. Nu moet hij nog leren dat hij soms wel mee mag en de andere keer niet.

Eigenlijk vind ik de taktiek die ook hier (op het forum) al diverse keren is aangeraden redelijk gelijkend : tig x tig x tig keren je sleutels pakken en buiten gaan en weer binnen komen, door het huis wandelen, rond het huis wandelen, uren aan een stuk tot de hond denkt 'bekijk het maar' en niet meer reageert.
Op die manier vlak je ook de link tussen sleutels pakken en echt weggaan af, weliswaar op een iets andere manier maar toch.

Niet mijn ding, wat ik ga doen mogen ze weten, ik haal het meer uit duidelijkheid en routine vóór het vertrek.

Wat is eigenlijk jouw reden om er een topic over te openen ? Blijkbaar doet hij het prima met alleen zijn, en na een hele pagina antwoorden over hoe het aan te pakken kom je gewoon tot de conclusie dat het prima gaat nu. Mag hoor, maar ik mag het ook raar vinden.

Smoushond schreef: ↑01 nov 2021, 16:15
Hij ligt naast de voordeur en er gaan ook mensen weg of komen thuis terwijl hij daar in de bench ligt

Maar er hangt iets over zijn bench, en waarschijnlijk hoort hij van boven ook af en toe geluid, dus heeft hij überhaupt wel door dat er niemand is?

Smoushond schreef: ↑01 nov 2021, 13:54
Ik twijfel of zo laten voorlopig of echt bewust weggaan gaan oefenen maar dan dus met deken eraf dan jas schoenen aan en sleutels pakken en dat hij me weg ziet gaan rondje om huis lopen en terug komen en dat opbouwen

Ik zou in ieder geval niet alles tegelijk veranderen, maar hem eerst wennen aan zonder doek in de bench.

En inderdaad, ik zou het ook al veel eerder hebben gedaan, niet 'geoefend' maar gewoon gedaan.

In piepkleine stukjes opbouwen met fake-uitjes zou ik in ieder geval nooit doen, je gaat jezelf sowieso anders gedragen en dat hebben ze door. Als ik ergens schrik zou voor hebben zou het wel een pup zijn die telkens als je de voordeur uitstapt nerveus en gespannen gaat zitten wachten omdat hij verwacht dat je daar over een halve minuut/minuut/anderhalve minuut terug bent.