Ja, collega, ik vrees dat er niets anders opzit (hoewel het voor mij rijkelijk te laat is
).Hoe belangrijk echt intens contact (en liefst met eigen kinderen) daarbij is heeft Karma nog eens bewezen : zij is voor een wartje ver bovengemiddeld open en allemansvrienderig qua karakter, en dat was ze in het begin dus ook met kinderen tot........het onvermijdelijke gebeurde : inderdaad, kinderen zijn onberekenbaar, en tijdens een bezoek aan haar broertje waar kinderen waren (ze was toen ongeveer 6 maand) ging dat prima tot een koter plots van aaien overging naar meppen.
Doet een eigen kind dat dan staan daar al snel 20 leuke ervaringen tegenover maar hebben ze dit soort contact met een vreemd kind dan is hun reactie al veel sneller 'laat maar, daar zie ik de lol niet van in'.
En wat heb ik fout gedaan qua socialisatie
? Ik denk vooral vroeger regelmatig gezondigd tegen waar die Ellis uit het andere topic voor waarschuwt, daarom weet ik ook eerste hand dat het een valkuil is. Niet dat ik lijstjes afwerkte, maar ik wilde mijn (niet allemansvriendhonden) opener maken naar vreemden, en hoe meer ik daar de nadruk op legde, hoe harder ze zich terugtrokken.Doe ik allang niet meer, ze zijn wat ze zijn, en behalve dat ik me er niet meer druk om maak worden mijn honden er juist ook veel relaxer door.