Een Hondenleven

Kruimel schreef: ↑10 feb 2022, 15:56 Ik heb het idee dat als ik steeds maar even weg ben, ze niet tot rust komen maar blijven wachten of ik er alweer aan kom. Nu ik langer weg was gebeurde dat tot rust komen wel.

Om die reden vind ik die methode ook geen aanrader, naar mijn gevoel leer je honden daar net alert door blijven, tenzij je het zooooooooooooooooo lang volhoudt dat ze het kotsbeu worden, maar dat doet bijna niemand.

Fijn dat de rust bij afwezigheid terug is .

Kruimel schreef: ↑10 feb 2022, 09:04
Ja hier loopt het dus niet echt soepel. Logi vindt het prima om tweede viool te spelen maar het moet wel redelijk blijven. En Brimi weet niet goed hoe het moet dus gaat over de schreef.

Vandaar dat de korte pijn door jouw duidelijke hulp het verschil zou kunnen maken. En waarschijnlijk is Brimi zoveel scherper omdat hij te vaak op een duidelijke njet stuit bij Logi?

ranetje schreef: ↑09 feb 2022, 21:48
Een zeer zichtbaar verschil met de periode voor die korte ruzie.

Het droomscenario voor een machtswissel .

Hiergaat het meestal veel subtieler en duurt het ook veel langer, en vaak blijft de voorheen roedelleidster een (wat ik dan noem) 'minister van staat' : ze wordt nooit afgezet, krijgt nog respect maar bemoeit zich steeds minder en heeft finaal niet echt veel meer in de pap te brokkelen.

Kruimel schreef: ↑09 feb 2022, 11:39

Inge O schreef: ↑09 feb 2022, 11:18

Kruimel schreef: ↑09 feb 2022, 11:12
Ik bedoelde de directe aanleiding.

Die is inderdaad vaak te subtiel om ons - al helemaal in retrospectie - op te vallen. Een houding, een blik, in het slechtste geval gewoon 'er zijn' kan al genoeg zijn.

Goed dat je hen even op hun plek hebt gezet.

Ik zag het niet omdat het achter mijn rug gebeurde. En idd is het heel subtiel maar ik ben er inmiddels wel aardig scherp op. Scheel kijken is strengstens verboten. Douwen, ff subtiel plek claimen, voordringen, allemaal niet. Het is bv gebeurd toen Logi buiten was en Brimi in de deuropening ging staan en hem niet binnen liet. Logi kwam toch binnen en baf. Claimen is vaak de trigger.

Ik zeg niet dat het dé oplossing is en het voelt gevoelsmatig voor ons ook verkeerd (maar is het niet), maar ik heb in het verleden een gelijkaardige oorlog tussen jong en oud ( het ouwetje Vlammetje was toen ook roedelleidster) al eens beslecht door juist Vlammetje haar privileges af te nemen en te 'onttronen' . Dat deed ik rustig genoeg om Vlammetje niet té erg te raken en gaf haar natuurlijk wel nog veel aandacht, maar dan juist niet tijdens de momenten dat jonge Sette vond dat zij aan de beurt was, dan stuurde ik Vlam juist demonstratief weg.

En raar maar waar : Vlammetje was binnen de paar dagen weer een vrolijk veulen (geen verantwoordelijkheid meer ) en de spanning tussen de twee verdween voor het grootste deel, terrwijl er daaraan voorafgaand wel een aantal serieuze gevechten waren geweest.

Kruimel schreef: ↑09 feb 2022, 11:12
Ik bedoelde de directe aanleiding.

Die is inderdaad vaak te subtiel om ons - al helemaal in retrospectie - op te vallen. Een houding, een blik, in het slechtste geval gewoon 'er zijn' kan al genoeg zijn.

Goed dat je hen even op hun plek hebt gezet.

Kruimel schreef: ↑09 feb 2022, 11:03 Vanochtend hadden de heren weer ruzie, geen idee waar nu weer over.

Waarschijnlijk gewoon 'omdat het kan', en de leeftijd van Logi zal daar wel een grote rol in spelen.

Mensen mogen dan de laatste jaren wel steeds het concept 'rangorde' bij honden afstrijden, maar tot de honden zelf is het nog niet doorgedrongen dat dat afgeschaft zou zijn .

Kruimel schreef: ↑06 feb 2022, 11:55 Al zal hij het toch ooit moeten leren te want Logi wordt geen 16. Maar voorlopig is hij er nog.

Maar misschien is het nu (terwijl Logi nog leeft bedoel ik) nog extra moeilijk omdat hij weet dat hij vlakbij is en hij er toch niet bij kan en hem ook niet kan zien?

Kruimel schreef: ↑06 feb 2022, 11:45

Inge O schreef: ↑06 feb 2022, 11:33 Oei, dat moet zware paniek zijn geweest.

Ik neem aan dat ze elkaar niet konden zien?

Nee, er zat een deur tussen. Met streepglas maar boven IJslander ooghoogte.

Ik zou toch echt proberen om ze in elkaars zicht te laten, denk dat dat al veel uitmaakt voor een hond.
Natuurlijk, nu hij zo zwaar in paniek is geweest (ja, hij ook) zal dat misschien niet meer voldoende zijn.

Oei, dat moet zware paniek zijn geweest.

Ik neem aan dat ze elkaar niet konden zien?