Een Hondenleven

Goldie schreef: ↑09 apr 2022, 15:18 Toen Rowan nog in zijn hoofd had dat andere reuen een kopje kleiner gemaakt moesten worden als ze iets te patserig naar hem keken daar heb ik hem wel eens flink in moeten corrigeren helaas. Daarna was een "denk erom doorlopen" genoeg.

Mooi voorbeeld van hoe simpel het kan zijn om een probleem niet uit de hand te laten lopen .

@Diana : ja, dat klopt, daar heb ik wat ik bij veel mensen zie gebeuren ten onrechte naar jou doorgetrokken .

EchoMira schreef: ↑08 apr 2022, 12:19 Ik los het op door haar op de arm te nemen. Nou jij weer.

EchoMira schreef: ↑08 apr 2022, 12:19 Overigens is het in het tuincentrum en de grote dierenwinkel een kwestie van direct van te voren lang uitlaten. Dat markeren wordt dan een caviadruppeltje. Nou, dat zien we door de vingers.

Vergeet het . Ik laat haar exact om die reden altijd nog eens uit voor we zo'n winkel inlopen, de laatste keer zelfs op een heel interessant pad waar 5000 keer moest gemarkeerd worden, maar toch had ze nog genoeg reserve om er 100 cavia's van te maken.

Diana schreef: ↑08 apr 2022, 12:27

Inge O schreef: ↑08 apr 2022, 11:04

Diana schreef: ↑08 apr 2022, 10:32 En klopt, Amy en Arlo kunnen niet altijd loslopen, maar mijn inziens heeft dat heel weinig hiermee te maken.

Nee, daar heeft het in jouw geval niet mee te maken, ik gebruikte hem alleen als voorbeeld omdat je aangaf dat hij er dus niet eentje is die na één (of zelfs meerdere keren) vertellen wat je wel wil zich daar ook aan houdt (waar bv. wartjes meestal onder vallen).
Dan zou je het (met een andere hond in een andere situatie) dus kunnen treffen dat het probleem niet onschuldig poepeten is maar honden aanvallen - veel storender gedrag dus, en dan zie ik echt niet waarom ik meteen naar de lange lijn zou moeten grijpen als een paar keer corrigeren (niet aanhoudend dus) het vervelende gedrag uiteindelijk wel stopt : hond blij, baas blij.

Nou ja, ik vond het een bevreemdende gevolgtrekking, want volgens mij weet jij dat ik bijvoorbeeld in het geval van Amy en haar gejaag dus juist níet zomaar de lange lijn eraan heb gehangen en dat was het, maar juist keihard heb gewerkt om haar binnen strikte kaders wél los te kunnen laten lopen. En dat geldt ook voor Arlo met zijn angst en zichtjagersinstinct. En nee, dat kan niet altijd, bij twijfel vanwege de omgeving of omdat ik zelf niet alert genoeg kan zijn, hang ik inderdaad die lange lijn eraan. Maar daar stopt het geenszins bij mij.

Alleen wás het geen gevolgtrekking maar begreep jij mijn voorbeeld verkeerd .

Ik weet maar al te goed dat je sterk jachtinstinct er niet zomaar even uit traint, in ieder geval niet de intentie om steeds maar weer te willen die neus achter te gaan - behalve dan bij staande honden, daarvan kan je ook de neus niet uitzetten maar bij juiste opvoeding wel blijven doordringen tijdens hun actie.

Diana schreef: ↑08 apr 2022, 12:03 maar als er iets eetbaars in het spel is, probeert hij het best nog een keer als ik uit zicht ben of niet oplet.

Dat heeft Karma dus met markeren op compleet verboden plaatsen, ook als ze aangelijnd is (Boerenbond, Intratuin, kantine van de hondenschool). Ik vind het onacceptabel gedrag, maar ondanks haar zwaar beteuterde gezicht na mijn reactie lijkt het niet door te dringen, of (en dat vermoed ik nog het meeste) ze zit zo in haar eigen bubbel terwijl ze een te markeren geurtje bestudeert dat het markeren daarna er als een soort reflex op volgt.

Diana schreef: ↑08 apr 2022, 10:32 En klopt, Amy en Arlo kunnen niet altijd loslopen, maar mijn inziens heeft dat heel weinig hiermee te maken.

Nee, daar heeft het in jouw geval niet mee te maken, ik gebruikte hem alleen als voorbeeld omdat je aangaf dat hij er dus niet eentje is die na één (of zelfs meerdere keren) vertellen wat je wel wil zich daar ook aan houdt (waar bv. wartjes meestal onder vallen).
Dan zou je het (met een andere hond in een andere situatie) dus kunnen treffen dat het probleem niet onschuldig poepeten is maar honden aanvallen - veel storender gedrag dus, en dan zie ik echt niet waarom ik meteen naar de lange lijn zou moeten grijpen als een paar keer corrigeren (niet aanhoudend dus) het vervelende gedrag uiteindelijk wel stopt : hond blij, baas blij.

Diana schreef: ↑08 apr 2022, 09:51

Inge O schreef: ↑08 apr 2022, 09:34

Diana schreef: ↑08 apr 2022, 07:58 Bij haar heb ik overigens het gevoel dat het niet alleen of zozeer om een blije baas gaat, maar om acceptatie. Zij wil zo graag geaccepteerd worden, erbij horen, lief gevonden worden.

Dit is overigens mijn ultieme wapen, ik maak al mijn honden daar een soort van behoeftig naar, en dat komt de relatie alleen maar ten goede. Is het belangrijkste citaat op hondengebied dat ik ooit in een goed hondenboek las : 'de belangrijkste beloning voor een hond is de sociale acceptatie van de baas', en dat gebruik (en volgens sommigen waarschijnlijk misbruik) ik heel graag.

Haha, ik had je met Taartje veel succes gewenst

Je hebt altijd uitzonderingen op de regel, maar ik ben ze in de loop van mijn 25 honden nog niet tegengekomen waarbij het nul werkt. Natuurlijk zijn er erge gradaties in hoe belangrijk een hond dat vindt, maar ik vind het doorsnee wel één van de basiseigenschappen van het wezen 'hond' om daar in een bepaalde mate gevoelig voor te zijn, en uitzonderingen bevestigen juist die regel..


Overigens liep ik daar ook nog over te denken :

Diana schreef: ↑08 apr 2022, 07:58 Ik gebruik niet veel correcties, omdat ik mijn honden vooral leer wat ik wel wil zien en ze zich daar over het algemeen ook goed aan houden.

Dat lees ik vaker van je, en het vreemde daaraan vind ik dat je precies lijkt te denken dat mensen die wel soms corrigeren dat niét zo zouden doen?
Natuurlijk leer ik ze eerst wat ik wel wil zien, ik ga geen grenzen afbakenen met straf hè. Eerst wordt geleerd wat wél de bedoeling is, pas later komt er ook een verwittiging als ze het lijken te vergeten, en pas een heel eind daarna ook wel eens een boze baas.

Diana schreef: ↑08 apr 2022, 07:58 Grappig genoeg is Arlo, die wel heel gevoelig is voor subtiele correcties, toch behoorlijk hardleers. Hij doet het zo weer als ik even uit zicht ben (eten van het aanrecht stelen, uit de kattenbak vreten) terwijl mijn andere honden dat na één correctie eigenlijk nooit meer doen, ook niet als ik uit zicht ben.

Want ja, stel nu eens dat jouw Arlo niet dat gezellige typje was die hij is, en hij zou met hetzelfde gemak dat hij kattenpoep blijft vreten op andere honden toe stuiven om ze eens lekker onder te schoffelen, ook nadat je hem tig keer hebt gevraagd dicht bij je te blijven?
Dat is misschien wel een voorbeeld van wat ik hoger bedoelde : jouw antwoord hierop zou waarschijnlijk zijn om hem dan maar aangelijnd te houden, terwijl ik een stap verder ga in de opvoeding : je wéét wat er wordt gevraagd, je wordt ervoor beloond als je het doet - sorry, maar er zijn dus ook consequenties als je daar dan je voeten aan veegt.
Gevolg : hond kan wel gewoon los blijven lopen en 95% zijn vrolijke eigen ding doen, en dat heeft dus mijn voorkeur.

runninggirl schreef: ↑08 apr 2022, 09:09

_Tiny_ schreef: ↑08 apr 2022, 09:06 Ik heb Billie trouwens ook weleens een beuk gegeven toen ze lomp bovenop mij sprong. Doe je mij pijn dan beuk ik terug.

Waarom zou je dat doen? Ik zie dat bij honden onderling ook nooit. Als er bij lomp spelen eentje pijn heeft, dan wordt er gegild of gewaarschuwd met lawaai. Maar nooit pijn terug gedaan. En de ander dimt dan meteen in.

Hier wordt er onderling wel degelijk serieus uitgehaald naar de pijndoener, geen gaten gemaakt, maar dat doet een stomp ook niet.

Laat mijn lichamelijke integriteit nu net één van de drie punten zijn waarop ik wel degelijk corrigeer in de vorm van Echt Boos worden, ik vind 5 woest spelende en rondvliegende honden van 35 kg iets teveel van het goede om tegen me aan gebeukt te krijgen.

Mijn twee andere correctiepunten zijn :

- onnodig blaffen, meestal is dat naar voorbijgangers. Die zijn er hier uitermate weinig, wat ze voor de honden nog verdachter maakt.

- en op andere honden aflopen, meestal op het strand. Gebeurt uitermate zelden, meestal alleen de jongste hond tijdens het eerste levensjaar. Uiteraard leer ik het niet aan met correcties, maar eens ze weten wat de bedoeling is én ze worden ook nog eens rustig verwittigd maar gaan toch dan moeten ze net zo goed weten dat daar consequenties aan zitten. Dat is dan een boze baas, of even aan de lijn.

Verder gaat het hier in grote lijnen zoals EM beschrijft : ze kennen de duidelijke kaders hier zeer goed zodat daarbinnen alles in pais en vree kan verlopen. En doordat het er dan zo makkelijk en als vanzelf uitziet krijg je reacties van andere mensen van 'ja, maar dat zou met die van mij niet lukken'. Oh nee? Breng maar eens een paar weekjes hier, dan gaat het net zo.
En daarmee bedoel ik niet dat ik superwoman ben op hondengebied, eerder het tegenovergestelde : iedereen kan wat ik doe, maar als je het niet doet moet je ook niet raar opkijken dat je hond zich anders gedraagt. Maar nee, dan ligt het aan de hond natuurlijk .

Diana schreef: ↑08 apr 2022, 07:58 Bij haar heb ik overigens het gevoel dat het niet alleen of zozeer om een blije baas gaat, maar om acceptatie. Zij wil zo graag geaccepteerd worden, erbij horen, lief gevonden worden.

Dit is overigens mijn ultieme wapen, ik maak al mijn honden daar een soort van behoeftig naar, en dat komt de relatie alleen maar ten goede. Is het belangrijkste citaat op hondengebied dat ik ooit in een goed hondenboek las : 'de belangrijkste beloning voor een hond is de sociale acceptatie van de baas', en dat gebruik (en volgens sommigen waarschijnlijk misbruik) ik heel graag.