Een Hondenleven

Célie schreef: ↑14 apr 2022, 12:50 en niet alleen na een trauma?

Ik denk dat je 'trauma' in de context van epigenetica beter vervangt door 'iets ingrijpends', en dat kan zowel positief als negatief zijn.

Lothian schreef: ↑14 apr 2022, 11:40 Misschien kijk ik teveel vanuit mijn eigen bril. Ík snap epigenetica namelijk nauwelijks dus ik heb inderdaad niet het idee dat de fokgemeenschap er veel zinnigs van gaat maken

Maar dat was helemaal niet mijn boodschap; ik wilde vooral zeggen het is heel moeilijk om epigenetische effecten te onderscheiden van klassieke genetica en metabole effecten, zeker bij zoogdieren. Als fokker moet je daarom zeker gaan begrijpen hoe er meer speelt dan simpele Mendeliaanse genetica wanneer je een combinatie maakt maar om dan alles op epigenetica te gooien is, sorry, een beetje interessantdoenerig en vooral ook niet juist.

Wat zij zegt dus .

EchoMira schreef: ↑14 apr 2022, 11:30 Waar leid je dat uit af? Ik zie verder helemaal nergens iemand over de epigenetische effecten in hun pups praten.

Dat leid ik af uit het feit dat ik oa. in rasclubs al zóveel onzin heb horen vertellen over zelfs poepsimpele dingen dat ik me niet de illusie maak dat iets zó ontzettend complex als epigenetica nu plots zonneklaar zal zijn voor iedereen.

In dit topic alleen al staan bijvoorbeeld al redelijk wat zaken die aan de verkeerde oorzaak (genetica vs epigenetica vs omgevingsinvloeden) werden toegewezen, en dan gaat het hier zelfs nog vooral om mensen die er doorsnee meer pap van hebben gegeten dan de gemiddelde hondeneigenaar of, godbetert, de besturen van RV's-en-aanverwanten.

Lothian schreef: ↑14 apr 2022, 08:20

EchoMira schreef: ↑13 apr 2022, 22:59 Maar jij, inge en Lothian zijn de enigen die het over ermee rommelen hebben.

Huh, hoe kom je hier nou weer bij

Vast een gen dat plots is afgezet.

Ik zie het hier niemand hebben over wie dan ook die ermee rommelt of zou willen mee rommelen, en als ik voor mezelf spreek : ik had het ivm. fokkers en hondeneigenaren alleen over het feit dat er steeds maar meer op epigenetica zal geschoven worden gewoon omdat het heel sjiek klinkt om te doen alsof je daar alles over weet terwijl je hoofdzakelijk zou moeten inzien dat het ontzettend moeilijk is om er in een doorsnee populatie ook maar iets over te kunnen inzien en duiden.

Ermee rommelen doen ze zo al, hadden ze epigenetica niet voor nodig.

Bedankt voor de interessante toelichting, @Pallas .

Célie schreef: ↑13 apr 2022, 15:49

Inge O schreef: ↑13 apr 2022, 11:15

Mizzsylver schreef: ↑13 apr 2022, 10:49
Maar het zou vb wel kunnen verklaren waarom nakomelingen van goede en goed getrainde sporthonden beter te trainen zijn dan vb de nakomelingen van honden uit de zelfde lijn waar niet mee gesport is. Ik ken 2 voorbeelden, veel te weinig oom iets zinvol over te zeggen, maar in het kader van epigenetica wel interessant!

Rea Inge

Huh hoe kun jij nou een reactie van Gudrun onder Mizzsylver krijgen

??

Geen idee, maar weet wel zeker dat ik geen namen heb zitten invullen in de quotes, het forum moet even van de wap zijn geweest dus.

Heb het hersteld.

Gudrun schreef: ↑13 apr 2022, 10:52
Maar het zou vb wel kunnen verklaren waarom nakomelingen van goede en goed getrainde sporthonden beter te trainen zijn dan vb de nakomelingen van honden uit de zelfde lijn waar niet mee gesport is. Ik ken 2 voorbeelden, veel te weinig oom iets zinvol over te zeggen, maar in het kader van epigenetica wel interessant!

Dat zou er theorethisch wel onder vallen, alleen moet je dan inderdaad wel een onderzoek op pakweg 1000 honden doen om daar iets zinnigs te kunnen over zeggen.

En ik zie het dus al voor me : als de epigeneticawoede eenmaal echt toeslaat zullen al dat soort dingen door fokkers en eigenaren alom zonder enig onderzoek terzake zomaar als feiten gesteld worden, brrrr, huiver en ril.

Ik zit op iets te denken waar ik 'iets' zou moeten kunnen zien (maar ik zie het dus niet ). Ik heb een duidelijk omlijnde en te beschrijven aanpak voor mijn honden, al mijn honden zijn dus op dezelfde manier opgegroeid en behandeld tijdens hun leven.
Ik heb 12 nesten gehad van pakweg nu even zonder tellen gemiddeld 8 puppen = 96 puppen.
Dan zou je ergens een tendens in het gedrag van die 96 moeten zien, maar die zie ik dus niet. Ik zeg niet dat daar niet het kleinste epigenetische kenmerk in zou zitten, maar niet dat ik het zie.

Dat is dus wat ik denk over die epi - met wat we er nu over weten : dat de effecten zeer waarschijnlijk wel aanwezig zijn maar zo klein en zwemmend in een zee van andere kenmerken dat je ze er niet zomaar uit kan halen - maar dat zal vrees ik wel volop gaan gebeuren, in de mensen hun fantasie.

kloesje schreef: ↑13 apr 2022, 10:01

Inge O schreef: ↑13 apr 2022, 09:19

kloesje schreef: ↑13 apr 2022, 09:02 Ik ken een nest van een reu welke ontspoord was in het gezin waar hij opgroeide, hun de baas werd en toen bij een keihard africhter terecht kwam. Hij heeft echt de hond eronder gekregen, maar die hond was nog steeds kneiterdruk, slecht bereikbaar en duidelijk dat hij veel stress heeft ervaren (en wellicht nog steeds wel had). De hond maakte geen normale indruk.
Alle pups uit deze combinatie waren extreem in hun gedrag, druk, fel, wantrouwend en ontwikkelenden in snel tempo ongewenst gedrag (staart jagen, vooerbaknijd ed.)
Ja ik geloof hier direct in....

Hier lees ik dan weer niks in dat niet door gewone genetica zou kunnen kunnen verklaard worden, toch?

Ik merkte veel stress bij de pups, daardoor gevoelig voor dwanggedrag, maar wellicht heb ik dat verkeerd.

Dat zal je wel juist hebben gezien, maar lijkt me niet onlogisch met zo'n vader, ook volgens de normale 'wetten' van de genetica.
Dat zo'n reu überhaupt ingezet wordt zeg .

kloesje schreef: ↑13 apr 2022, 09:02 Ik ken een nest van een reu welke ontspoord was in het gezin waar hij opgroeide, hun de baas werd en toen bij een keihard africhter terecht kwam. Hij heeft echt de hond eronder gekregen, maar die hond was nog steeds kneiterdruk, slecht bereikbaar en duidelijk dat hij veel stress heeft ervaren (en wellicht nog steeds wel had). De hond maakte geen normale indruk.
Alle pups uit deze combinatie waren extreem in hun gedrag, druk, fel, wantrouwend en ontwikkelenden in snel tempo ongewenst gedrag (staart jagen, vooerbaknijd ed.)
Ja ik geloof hier direct in....

Hier lees ik dan weer niks in dat niet door gewone genetica zou kunnen kunnen verklaard worden, toch?

malinois schreef: ↑12 apr 2022, 22:34 Ik weet wel dat pups in de baarmoeder bij een bepaalde week (geloof iets van 4 maar pin me er niet op vast) hun karakter meekrijgen van de moeder. Heeft de moeder veel stress in die week heb je ook hele drukke pups (of zoiets). Ik heb t ergens staan maar kan t natuurlijk nergens meer terugvinden nu...

En daar geloof ik dan weer niet in, dat is veel en véél te simpel om te kunnen kloppen.
Maar dat soort verhalen krijg je wel als een flutjesonderzoeker het woordje 'epigenetica' heeft horen waaien en daar - want dat staat mooi op je publicatielijst - snel een flutjesonderzoekje over opzet.

Maar de epigenetica op zich is natuurlijk razend interessant, al zie ik wel een megavalkuil : het is erg moeilijk te onderzoeken (behalve dan in supergecontroleerde omstandigheden zoals bij die ratten) maar hoe minder men over iets weet, hoe (omgekeerd evenredig) makkelijker de onwetende massa het zal vinden om erover te lullen en allerhande theorieën over rond te strooien.

Ik houd mijn hart vast als de hondse goegemeente het bestaan ervan wél ontdekt .