Ik heb ook ooit één keer iets vergelijkbaars gezien bij mijn honden : mijn eerste Hovawart Sieska kreeg epilepsie toen ze 10 was - onderliggend probleem dus. Er werd niks gevonden, dus ik hoopte op nog wat kwaliteitsvolle extra tijd met epilepsiemedicatie.
Maar dat viel dus tegen en lukte amper, na enkele weken was ze alleen nog maar een zombie die dwangmatig de (zeer lange) oprit op en neer wandelde - op en neer, op en neer...
Tot het moment kwam dat ze zelfs niet meer in de gaten had dat ze al voorbij de (altijd openstaande) poort liep en dus niet bij de poort omdraaide, maar midden op de weg - gevaarlijk!
Dat was het moment waarop ik besliste dat dit voor niemand nog iets toevoegde, en liet haar inslapen.
En waar de andere honden al weken heel gedrukt en half depressief door de tuin liepen kregen ze 's anderendaags een acute heropleving toen ze geen ijsberende Sieska meer zagen, en begonnen acuut zo gek als een deur met elkaar te spelen : 'hoerrrra, geen stress meer, we kunnen weer lol trappen
!'.Gek hoe het soms werkt.
.
.