Een Hondenleven

Smoushond schreef: ↑27 okt 2021, 23:08 Ik kan het ik had een scherp puppytandje in mijn duim gekregen precies naast mijn nagel en dat was lekker rood en opgezwollen. Pijnlijk en ontstoken en toen beet Bertus er nog een keer in in zijn gekke bui

En toen kwam de reactie die dus wel echt duidelijk voor hem was. Sindsdien bijt hij véêl minder en als hij bijt is het zachtjes

Wat alweer bewijst dat het nooit ligt aan het begripsvermogen van een pup maar aan de timing en uitdrukkingsmogelijkheden van hun mensen.

Manuma schreef: ↑21 okt 2021, 11:47 Thuis is het gewoon altijd als hij wakker is

Zal wel even een shock zijn voor hem dan, zomaar zijn bijtslachtoffer kwijtraken .

Daarom (en ook voor de band onderling) vind ik het ook zo belangrijk om zo snel mogelijk over te schakelen naar 'bijten mag, maar alleen zachtjes'. Dat kan heel vaak niet vanuit 'hard bijten' want dan pak je hen als het ware iets af, maar wél vanuit 'niet bijten' want dan sta je juist iets meer toe.
Niet vergeten om met je stem heel goed te timen (met gepaste intonaties) voor de overgang die hij waarschijnlijk binnenkort wel een paar keer zal maken tussen hard bijten en zacht bijten : hij vergist zich, bijt te hard en dan waarschuw je meteen met een strenge stem maar die moet naadloos overgaan in een koetsjiekoetsjie-stem als hij begint te knabbelen, en dan mag hij dat even, als beloning.

Manuma schreef: ↑21 okt 2021, 09:42 Haha oké oké, ik ben dus veel te lief. Ik dacht het eens geheel goed en positief te gaan ombuigen allemaal en houd mijn opborrelende leeuwinnenbrul elke keer in.

Er zitten voor mij wel een paar 'maars' aan die leeuwinnenbrul :

- niet naadloos overgaan van gisteren worst strooien naar vandaag brullen - hij moet wel al een aantal keer (en liefst al een paar dagen) zeer kordaat maar rustig hebben gehoord dat je het harde bijten niet meer pikt, anders komt het 'uit het niets' en dat werkt niet en is niet fair
- die brul moet vanuit je tenen komen en je moet er ook even als een leeuwin uitzien
- je moet vanaf dat moment ( = onmiddellijk daarna, maar ook later) superconsequent blijven. Niet telkens de leeuwin inzetten maar wel doorzetten met je nieuwe grens want anders word je totaal ongeloofwaardig en went hij net zo goed aan de leeuwin
- als je leeuwin geloofwaardig was kan je van zijn tijdelijke engeltjesgehalte onmiddellijk daarna (denk aan Uma) gebruik maken om op jouw initiatief weer de moederkloek AKA koningin te spelen die zo breeddenkend is om hem eventjes zachtjes in je vingers te laten knabbelen : 'wat je daarnét deed mag niettttt maar als ik het wil mag je wel een keer zachtjes knabbelen'

Yvette schreef: ↑20 okt 2021, 23:02

Manuma schreef: ↑20 okt 2021, 20:50 Ik doe inderdaad wat Sirene schrijft. Meeko gaat echter tijdens het wandelen of als ik met mijn baby rondloop in mijn kuiten happen en echt hard. Op wandeling kan ik eventueel nog wel een speeltje meenemen, hoewel drie honden managen de handen ook wel vult
Maar thuis met de baby vind ik wel lastig. Hij laat zich ook niet opsluiten of afleiden. Hij pakt vaak echt m’n velletje en begint te sjorren dus door de pijn heen proberen te lopen is niet mogelijk Wegduwen maakt hem natuurlijk alleen maar meer ‘eager’. Heel soms helpt Manu me, die jaagt hem even weg. Maar als die zelf een veilige plek heeft gezocht ben ik de Sjaak Ik strooide vandaag stukjes worst maar mijn kuiten zijn echt lekkerder.

Het is een fase. Het is een fase. Het is een fase.

Tja, hierin ben ik dan waarschijnlijk een lompe ouderwetse boerin maar daar word ik zelf zo giftig van dat ik niet weet of hij het nog een keer zou durven daarna. Er is voor mij wel echt een grens in wat ik kan en wil handelen door middel van afleiding of doorstaan tot de fase over is Maar daarin is iedereen verschillend uiteraard, gelukkig is het hier niet aan de orde.

Hier nog zo'n boerin hoor : ik heb het maar bij een paar van mijn (wartjes-)puppen zo erg gehad maar eens ze wat ouder zijn en goed weten wat een nee is, én ook besef van lichaamsintegriteit (en ja, wees maar zeker dat ze dat hebben) en denken toch nog te moeten verderkrokodillen dan gebeurt dat toch echt voor de laatste keer hoor.
En oh wat een toeval, dan weten ze plots wél wat je met een lichaam wel en niet kan/mag en verandert 'je hand of been amputeren' vanaf dan in 'zachtjes op je hand knabbelen'.

Niet echt een idee waar het aan ligt (zullen wel verschillende factoren zijn) maar ik ben eigenlijk nooit op een lastige manier gebeten door mijn puppen, terwijl wartjes toch wel heel erge bijters zijn, doorsnee. Als hier een nest is en ze mogen even losgaan hang ik zó vol met een nest piranha's, en bij de latere puppeneigenaren is het ook vaak probleem nummer één.
Ten eerste láát ik ze vaak in mijn hand of mouw bijten, dat op zich leer ik dus niet meteen af - eerder zelfs het tegendeel - maar het gaat én op mijn aangeven én het moet zachtjes gaan. Zit er iets in hun bek dat of niet mag of te hard gaat dan pluk ik gewoon die bek er weer af, als het moet 10 keer na elkaar.

Als ze dan wat ouder worden mogen ze nog wel af en toe in me bijten, maar moeten ze ermee stoppen als ik het zeg, en weer een paar weken ouder bijten ze uit zichzelf nog heel zelden, tenzij even een soort van lief sabbelbijten in mijn hand, en dat mag.