Een Hondenleven

blondie schreef: ↑19 nov 2021, 10:23 Werkt ook bij sommige oudere honden.

Natuurlijk werkt dat ook bij oudere honden, ik begin ermee als pup en het gaat door tot ze hun hoofd neerleggen.

Maar mij gaat het om meer dan de knuffel op zich.

Zamunda schreef: ↑19 nov 2021, 07:49

Inge O schreef: ↑18 nov 2021, 13:11 Ik wil dat een echt recalcitrant pupje er juist van leert dat het bij de baas altijd veilig is (en hierkomen - ook al had je eerst geen zin - toch superleuk), zelfs - of zelfs juíst - als die eerst bozig deed (want bij het eerste oortje dat een mm op 'standje onzeker gaat' en waardoor je ziet dat die pup bij zichzelf aan het overleggen is van 'wat nu ' zit ik dan natuurlijk allang gehurkt vriendeijke en veilige haven te wezen).

En als ie dan toch weer iets anders gaat doen? Loop je dan richting de pup om het van dichterbij nog een succes te maken? Want je gaat dan niet nog een keer roepen of wel?

Exact, behalve dan dat ik op zo'n jonge leeftijd zeer zeker extra roep op zo'n cruciaal moeilijk moment. Ik ga zo dichtbij als pup nodig heeft maar de laatste halve meter moet hij echt wel zelf doen, en ondertussen gaat mijn stem van donker naar heel lief al naargelang de houding van de pup. Zie ik hem denken 'pfff, zou dit allemaal wel zo belangrijk zijn' dan word ik even niét vriendelijk, zie ik een oortje onzeker worden dan word ik meteen weer vriendelijk en lokkend : 'dat niet, dít wel !' En beslist hij om die laatste halve meter toch maar te doen dan is hij natuurlijk de allerbraafste van de wereld *knuffelknuffelknuffel* .

Ik had gisterochtend moeten bijlezen hier . Hij heeft me gisteren een paar keer achter elkaar lopen foppen dat ie heel enthousiast naar me toe rende en ik op een meter het commando eraan plakte en hij een halve meter later een sliding maakt om af te buigen . Ik heb dus meteen beeld bij wat je hierboven beschrijft...

Zamunda schreef: ↑19 nov 2021, 07:49

Inge O schreef: ↑18 nov 2021, 13:11Alleen stem, maar dat is dan veel uitgebreider (en daardoor effectiever) dan gewoon eventjes 'goéd zo!' - en ik bedoel 'uitgebreider' niet als 'staan kirren en joelen' maar vooral (zie punt 1 en 'maar wél in combinatie van het laten horen wat ik niet goed vind/vond (zie punt 1).')

Klinkt vaag als je het in een paar lijnen moet uitleggen.

Uitgebreid met stem belonen is dus bij jou meer met een rustige maar wel heel 'positieve' stem zeggen wat je zo goed/knap vond zonder overdrijvingen als kirren en joelen, begrijp ik het zo goed?

Vooral de combinatie met het ook laten horen wat ik niét goed vond vind ik belangrijk, pupje moet als het ware opgelucht worden dat hij de oplossing gevonden heeft om van een 'boos' baasje weer een 'héél leuk' baasje te maken, hij leert snappen op welk knopje hij daarvoor moet drukken.
Het is dus niet dat ik tegenstander ben van kirren en joelen, maar niet op dat moment : komt pup na een soort van discussie uiteindelijk toch dan moet hij vooral in me weg willen kruipen van blijdschap omdat hij weer goed staat bij het vrouwtje, dat is geen joelmoment maar een intens pupje-vrouwtje-moment (en dat is dus wat ik absoluut zou missen bij het neutrale koekje).

Overigens is dit ook hoe ik het aanpak zonder dat er een 'gooimoment' aan vooraf gaat (wat dus bij de meeste puppen niet nodig is).

Zamunda schreef: ↑17 nov 2021, 20:45 Maar als zo'n situatie in een binnenruimte zich niet voordoet leer je ze niet dat je 'uitschuifarmen' hebt? Dus het idee dat je zo heus ook vanaf afstand kunt bereiken?

Nee. In een kleine tuin zou ik het nog doen, maar alles wat echt 'buiten' is komt wat mij betreft voor een pup echt niet in aanmerking. Ik vind de kans te groot dat hij - doordat de ruimte er duidelijk is - eerder in de vluchtmodus zou gaan, en zelfs al doet hij dat maar een halve meter, de idee dat hij dat als optie ziet op die leeftijd vind ik er al teveel aan. Ik wil dat een echt recalcitrant pupje er juist van leert dat het bij de baas altijd veilig is (en hierkomen - ook al had je eerst geen zin - toch superleuk), zelfs - of zelfs juíst - als die eerst bozig deed (want bij het eerste oortje dat een mm op 'standje onzeker gaat' en waardoor je ziet dat die pup bij zichzelf aan het overleggen is van 'wat nu ' zit ik dan natuurlijk allang gehurkt vriendeijke en veilige haven te wezen).

Dus max een paar keer per dag echt hier roepen, maar ondertussen wel gewoon als ze zelf al naar je komen telkens 'hier' zeggen/koppelen of doe je dat ook niet (lang)?

Nee, dat laatste doe ik ook niet, omdat het risico bij een wartje (en zéker bij die Cattle, oohhh, was dát even een monster ) te groot is dat hij je alsnog straal voorbij loopt, of puur omdat jij 'hier' zegt 'pomtiedommmm' aan een grasspriet gaat snuffelen en me laat wortelschieten met mijn hele 'hier' .
Wel doe ik natuurlijk heel als ze even spontaan langskomen, en speels lokken als ik zie dat ze daarvoor in de mood zijn natuurlijk ook, maar als ze daar niet op reageren maakt dat ook niet uit, hún beslissing.

Zo'n finale beloning is bij jou dus ook geen snoep maar stem (en spel)?

Alleen stem, maar dat is dan veel uitgebreider (en daardoor effectiever) dan gewoon eventjes 'goéd zo!' - en ik bedoel 'uitgebreider' niet als 'staan kirren en joelen' maar vooral (zie punt 1 en 'maar wél in combinatie van het laten horen wat ik niet goed vind/vond (zie punt 1).')

Klinkt vaag als je het in een paar lijnen moet uitleggen.

dre schreef: ↑17 nov 2021, 15:35 en toen ze 10 weken oud was stond ze stil, ik roep, zij kijkt en ik zag haar twijfelen.
Die 2 grote zaten toen toevallig aan de lijn en ik ben gewoon keihard de andere kant op gerend. Het kind heeft nooit meer gedacht dat hierkomen of luisteren optioneel was

Ik denk dat Karma dat vooral een prachtig spelletje had gevonden .

Zamunda schreef: ↑16 nov 2021, 20:38 Oh, dan mag ik er weleens werk van gaan maken . Ik roep hem nu op z'n naam maar dat is natuurlijk geen echt 'hier'-commando. Hoe pak jij het aanleren van de hier aan, in het eerste begin zeg maar? Ik weet nog wel van jaren geleden dat je vertelde dat als ze eenmaal het commando kennen je ze het natuurlijk steeds moeilijker maakt en er altijd alert op bent dat er een moment komt dat ze niet komen en je dan iets naar (of naast?) ze gooit. Deed jij dat nou met je sleutelbos?

Ik denk niet meteen dat dit bij jouw en Manuma's streepjes een probleem zal zijn van wat ik er zo over lees, ze hebben denk ik toch wel grotendeels de makkelijker herdergenen op dat punt.

Ik heb met de herders die ik had - behalve mijn Cattle dog, maar zij was voornamelijk dingo - nooit iets speciaals aan het hierkomen moeten doen, je zei de eerste letter van hun naam en daar stonden ze al, tot op het irritante af soms .

Dat gooien (ernáást, ja ) heb ik al een hele rij puppen na elkaar niet moeten doen, dat deed ik alleen maar bij (wartjes-)puppen die - in een binnenruimte - er een punt van maakten om pertinent niét te komen als ik ze riep, die moest ik dan even uit die impasse helpen en ik hoefde het eigenlijk nooit vaker dan één keer te doen (ging ook samen met andere dingen die ik dan deed op dat moment natuurlijk, niet dat ik zomaar *whammm* deed en dacht dat de pup dan automatisch zou komen).

Mijn allerbelangrijkste 'wapens' bij het aanleren van een hier bij puppen die het in zich hebben om die vraag regelmatig te negeren zijn

- zo weinig mogelijk 'hier' roepen bij een pup (ik doe het nooit meer dan een paar keer per dag) en alleen als ik weet dat ik er de tijd/mogelijkheid voor heb om het tot een goed einde te brengen als het mislukt (dat zie ik dan bij een jonge pup ook als mijn eigen fout, ik had het maar beter moeten inschatten dat pups' hoofd er niet naar stond)
- e n o r m werken met de stem en daarbij vreselijk veel belang hechten aan het zeer snel schakelen tussen streng en supervriendelijk al naargelang hun reactie
- het hen zo makkelijk mogelijk maken als ze in een dwarse bui zijn, maar wel afwerken waar we aan begonnen zijn
- a l t i j d eindigen met een geslaagde actie, uit de finale beloning van wat goed ging leren ze super, maar wél in combinatie van het laten horen wat ik niet goed vind/vond (zie punt 1).

En nee, bij opvoeding werk ik nooit met snoep (en nee, dat is niet 'uit principe').

Jackira schreef: ↑16 nov 2021, 09:15 En dan is het achter de feiten aan lopen.

Ja, en ondertussen worden ze slimmer en slimmer, en hun trukendoos groter en groter .

Jackira schreef: ↑15 nov 2021, 23:50 Na de ervaring met 6 keer een pup zou ik daar nu wat meer op tijd op bedacht zijn want ik werd er toch nog elke keer weer door overvallen . Dus dat ik niet teveel vraag in een bepaalde periode, maar dat wat ik vraag wel opgevolgd wordt op een leuke manier.

Ik laat me ondertussen niet meer overvallen, niet voor wat 'hierkomen' betreft, de rest vind ik niet zo belangrijk, dat komt wel.
Ervaring hier leert dat een betrouwbare 'hier' (en daarmee bedoel ik het komen in moeilijke situaties, met een ras/hond die dat al niet van nature doet) alleen maar moeilijker wordt na de 4 maand. Natuurlijk kan je ook langer wachten, maar dan valt het maar te bezien wanneer ze weer wat makkelijker bereikbaar worden .

Gudrun schreef: ↑12 okt 2021, 10:23
Oh dat had ik graag willen zien!
Schitterend.

Het was een heerlijk beestje, Duveltje . Ik kreeg geen hond van ma dus pa bracht me een geitenlammetje mee - had ik de prachtigste blog kunnen over schrijven, ze ging mee naar zee met vakantie en alles.

Zamunda schreef: ↑12 okt 2021, 09:52

Inge O schreef: ↑12 okt 2021, 09:49Met dat kleine maar belangrijke verschil dat het om een sjiek restaurant ging en ze daar vrolijk tussen de etende gasten ging rondlopen

Ze waren wel blij met je zeker .

De eerste keer nog wel, cfr. Rosanne

Rosanne schreef: ↑12 okt 2021, 10:03 Ik zou het wel humor hebben gevonden als er opeens random een geit langs liep .

Maar de tweede keer vonden ze het toch al minder (en ik ook, want ik wist dat ze net in spannende omstandigheden de neiging had om vrolijk keuteltjes te droppen, het liefste in een heel spoor achter zich ).

Zamunda schreef: ↑12 okt 2021, 09:46

Inge O schreef: ↑12 okt 2021, 09:39

Alfilillo schreef: ↑11 okt 2021, 21:49 Lily heeft er een tijdje een sport van gemaakt om als ik haar wilde aanlijnen aan het eind van de wandeling naar het naburige café te rennen en daar de keuken onveilig te maken

Hahaha, dat deed mijn geit (die ik als kind had) ook .

Met dat kleine maar belangrijke verschil dat het om een sjiek restaurant ging en ze daar vrolijk tussen de etende gasten ging rondlopen

Eigenlijk niks, nooit, bij geen van mijn honden. Ja, ze gingen zich stilaan volwassener gedragen maar dat valt voor mij niet onder wat mensen onder 'pubergedrag' rekenen.
Maar ineens lak hebben aan dingen die ze voorheen konden/wisten/deden heb ik eigenlijk nooit gezien, ze weten vóór ze zes maand zijn wat ik belangrijk vind en dat weten ze daarna nog net zo goed.

Alfilillo schreef: ↑11 okt 2021, 21:49 Lily heeft er een tijdje een sport van gemaakt om als ik haar wilde aanlijnen aan het eind van de wandeling naar het naburige café te rennen en daar de keuken onveilig te maken

Hahaha, dat deed mijn geit (die ik als kind had) ook .