Een Hondenleven

Zinodo schreef: ↑06 dec 2021, 22:25 Mijn man is dol op terriërs. Altijd als hij de kans krijgt loopt ie gelijk met de grootste takken en de kleinste jack russells eraan te sjouwen, springen en gek doen heerlijk! En ik lach me iedere keer helemaal suf. Maar het is dan ook lekker dat het dan ook klaar is en we daarna naar huis gaan, waar er een halve terriër net zo hard ligt te snurken als de rest. Hij zei het zelf ook al, terriërs zijn zo leuk, maar een halve terriër is genoeg

Zolang jullie nog in NL zijn mogen jullie Lanai altijd een dagje lenen hoor; die doet niets liever dan in takken hangen; hoe groter hoe beter. Ik heb haar er zelfs een paar keer op betrapt dat ze een poging deed om een halve boomstam mee te slepen Ik vind het knap van Lanai dat ze het soms erg lang vol houdt om een gigantische tak mee te sjouwen.
Het is een grappig gezicht inderdaad

Voor mij niks anders meer dan een terriër. Het is de levendigheid en de energie dat me aanspreekt, en de pit en doorzettingsvermogen; ik word er zo vrolijk van en het geeft mij zelf zoveel energie.

Nanna schreef: ↑06 dec 2021, 22:38 Mijn bezwaar ligt meer bij wat doorgaat voor felle jongen. De ierse terrier, duitse jacht, kerry blue. Van die figuren die meteen klaar staan om te knokken.

Ja, dat is wel een ander slag terriër. De Fox Terriër, bijvoorbeeld, was nooit gefokt om daadwerkelijk te killen. Als je als jager een foxterrier had die klein wild ging doden dan had je een slechte Fox. Ze waren gefokt om met hun schelle irritante blaf de vos uit het hol te verjagen.
De Ier was wel een killer en kei hard voor zichzelf; een allround jagende terriër. De Kerry Blue werd volgens mij zelfs als vechthond ingezet en ook voor dit doel gefokt.

Ik vind Ierse terriers trouwens wel heel mooi, maar ik vind bijna alle terriers mooi De Duitse Jacht of Heideterrier zijn ook zo schoon

Hier ben ik mee begonnen (zie link). Dat zelf openmaken had ik al voorzien en levert niks op, want de voertjes heb ik nog extra verpakt in een mini 'curver' bakje van de Zeeman. Past er precies in. Lanai probeert het zelfs niet meer te openen; al schudt ze er wel mee.

Ik zet een spoortje uit, verstop dat ding, en dan mogen ze om de beurten halen. Of ik laat het onderweg vallen en wijs het aan, loop een heel eind door met de honden aangelijnd, en laat er een los die het op mag halen.

Ik ben begonnen met kleine afstanden, eerst binnen een keer apporteren en laten zien dat er voer in kan en uit komt. Daarna buiten. Eindeloos plezier zonder die opwinding en claimgedrag (want afgeven is voer). Ze wachten braaf en vol verwachting terwijl ik de dummy verstop en ze komen het vol trots brengen


https://www.petsplace.nl/trixie-preydum ... HZEALw_wcB

Dagmar schreef: ↑05 dec 2021, 10:46 Ja, impulscontrole is nog lastig en dat is sowieso wel een puntje met dat soort types.

Ja, echt hoor! De rust inbouwen en die oefeningen voor impuls controle zijn best fijn om te doen daarom.

Feta kan voetballen als de beste, prachtig vind ze het! Stoten, de bal naar me toe drijven, wachten tot ik het weg trap, erachter aan.

Maar als Lanai dan het veld op gaat bijt ze die bal binnen 3 seconde stuk. Of ze gaat erover heen hangen zoals Bertus, en dan moet je de bal onder haar buik uit trappen. We doen het gewoon niet meer.

Het is af te leren hoor, want dat is het leuke aan een terriër; ze werken graag voor de buit en voor en met jou (op hun eigen fanatieke manier). Lanai is gewoon erg fel op speelgoed en ik merk dat ze dan zo hoog in de adrenaline zit dat we het bij dingen houden die ze wat minder boeiend vind. De safe stick gaat tegenwoordig wel eens mee; en de dummy vind ik echt erg fijn voor terriërs (zoeken-lekker snuffelen-, vinden, 'vangen' brengen; alles in rust en zonder dat heftige alles of niets). Maar absoluut geen ballen meer voor Lanaitje. Dat doe ik wel met Feta.