Een Hondenleven

Dank jullie wel! Wij hopen ook allemaal op geen ellende meer en nu rustigere tijden.

Nanna schreef: ↑16 aug 2024, 10:25 Aislynn zal heus wel opknappen van die sterilisatie. Het is wel jammer van haar carriere en vacht maar fijn gedrag is nog altijd het belangrijkst.

Uiteraard is fijn gedrag het belangrijkst. Ik weet dat het mijn probleem is, maar een geschoren Afghaan vind ik nou niet bepaald iets waar ik voor zou kiezen als ik de keuze zou hebben. Ik ben best trots op hoe goed en mooi en lang haar vacht is, terwijl ze wel zoveel mogelijk gewoon hond mag zijn en ook gewoon nat en vies mag worden. Ze kan zo enorm lief en vrolijk en grappig zijn en op een leuke manier met de roedel spelen. Dus ik hoop echt dat haar gedrag verbetert. Ik heb niets tegen herplaatsers (zij is mijn eerste die geen herplaatser is), maar om een hond van mijzelf te herplaatsen vind ik toch een dingetje.

Sirene schreef: ↑15 aug 2024, 07:26 Jeetje, wat een ellende heb je gehad. Wel fantastisch dat Kiki's uitslag goed was! Interessant om te lezen over DEPAH, kende het niet. Ik ga het onthouden. Ik hoop heel erg dat de sterilisatie van Aislynn gaat helpen voor haar gedragsproblemen. Heel veel sterkte met alles. Het is niet niks allemaal.

Tot nu toe is DEPOH alleen beschreven bij een paar windhondenrassen. Ik moest gelijk de fokker inlichten Kiki is een rescue En of het bij de sterilisatie dan niet ook gezien was? Dat is in Spanje gebeurd, daar is vast geen documentatie van.

Aislynn valt voornamelijk tijdens de schijndracht de roedel aan en dan maakt ze ook gaten. Niet 1 specifieke hond, maar gewoon degene die toevallig het dichtstbij staat. Reden vaak onbekend. Volledig onbetrouwbaar. Buiten die periode doet ze het soms ook, maar dat is beter voorspelbaar. De aanvallen waren er al vanaf haar eerste loopsheid en ik hoopte dat als ze ouder en stabieler zou worden dat het dan zou verminderen. Maar helaas wordt het alleen maar erger. En de periode duurt een maand of 5 voordat ze weer normaal doet, dan hebben we ongeveer 5 maanden relatieve rust voordat ze weer loops wordt.

ranetje schreef: ↑15 aug 2024, 12:38 Wat een narigheden @galga's
Hopelijk gaat alles vanaf nu de goede kant op.

Dank je wel. Ik ben de dagen aan het aftellen dat we 10 dagen NIET bij de dierenarts zijn geweest.

Er is hier de afgelopen tijd veel gebeurd, dus helemaal vergeten jullie te updaten.

In 2,5 maand heb ik de dierenartsen nogal vaak gezien helaas
1) Aglaia dikke wang, 3 elementen verwijderd
2) Kiki milt verwijderd
3) Aislynn gesteriliseerd vanwege gedragsissues. Dit is een hele zware emotionele beslissing geweest. Als het niet lukt om haar probleem op te lossen, moet ze herplaatst worden. Al mijn plannen (show, sport en fok) voor haar zijn voorbij. En haar fokker kotst mij uit, wil niets meer met mij te maken hebben. Ik zag haar als vriendin...
4) Kiki teen gebroken en teen amputatie
5) Aglaia aangevallen door Aislynn en is weer in elkaar nietjes
6) Kyara kreeg het voor elkaar om de nagel van haar ene achterteen onder de huid van de naastgelegen achterteen te krijgen, dus die moesten tijdens een roesje weer gescheiden worden.
Verder had Aislynn nog een grasaar al een tijdje in haar voet, dat heb ik zelf geregeld

Maar goed, het ging over Kiki's milt verwijdering.
Kiki's milt is succesvol verwijderd en gelukkig was het weefsel niet kwaadaardig. Wel was te zien dat de milt uit een oudere hond kwam, Kiki is geschat 10+ jaar. Maar goed, de milt is eruit, de uitslag was prima, dus hoofdstuk afgesloten.
Als complicatie kreeg ze de dag na de operatie allemaal bloeduitstortingen rond de wond, dus eigenlijk werd haar buik 1 grote bloeduitstorting en ook bij haar voorpoten waar ze geprikt was. De dierenarts was in de stress, ik niet, aangezien 1 van mijn andere Galgo's dat ook liet zien na operaties etc. Ik ben even de literatuur ingedoken en het blijkt Delayed Postoperative Hemorrhage (DEPOH) te zijn. Deze genetische afwijking zorgt ervoor dat bloedplaatjes hun werk wel doen (zorgen voor stolling), maar te snel afgebroken worden, waardoor er weer bloedingen ontstaan, 1-4 dagen na een operatie. Het is beschreven voor Greyhounds en Deerhounds, waar ook een DNA test voor is ontwikkeld, maar het blijkt ook bij de Galgo's voor te komen, waar dus officieel nog geen test voor is. Ze kunnen er dus aan overlijden... In overleg met Laboklin hebben we Kiki getest en ze kwam dus als homozygoot lijder uit de test helaas. Dat betekent dat als ze geopereerd moet worden, ze medicatie ervoor en erna moet hebben om te voorkomen dat ze weer last gaat krijgen van de DEPOH. Ik ga mijn andere Galgo's ook laten testen.

En die medicatie hadden we sneller nodig dan verwacht, want kort na de uitslag van de DEPOH test brak ze haar teen, precies in het gewricht, waardoor de teen zo snel mogelijk geamputeerd moest worden. Maar ja, we hadden de medicatie nog niet. En aangezien de medicatie alleen voor mensen beschikbaar is, heeft het bijna een week geduurd voordat ze geopereerd kon worden. Maar het werkte heel goed. Ze kwam alleen heel slecht uit de windhondennarcose. Uiteindelijk heb ik haar gewoon mee naar huis genomen, want ze konden bij de dierenarts ook niet meer doen dan warmhouden en afwachten. Infuus om de narcose sneller uit haar lijf te krijgen ging niet, vanwege de DEPOH medicatie. Uiteraard ging het herstel van de amputatie niet zonder slag of stoot, ze kreeg grote, open drukplekken die lastig genazen. Dankzij de laser zijn ze nu dicht. Kiki loopt nu buiten met schoentjes, want het stukje van de teen wat overgebleven is, zakt op de grond tijdens het lopen.

Dank jullie wel!

Na een onrustige nacht, knapt ze langzaamaan steeds meer op. Ze slaapt nog wel veel, komt er regelmatig achter dat ze bepaalde dingen nu even niet moet doen (uitrekken bv). Haar buik ziet er niet uit. De wond ziet er rustig uit, maar er zitten allemaal bloeduitstortingen omheen. Vanmiddag zijn we toch nog maar even langs de dierenarts geweest om dat te laten controleren. Er zit geen vocht in de buikholte en haar slijmvliezen zijn goed van kleur. Geen koorts.
We gaan er vanuit dat ze nu lekker op gaat knappen. De uitslag duurt minimaal 7 werkdagen, dat hoor ik vanzelf wel.

We zijn weer thuis. De operatie heeft 1,5 uur geduurd. Ze kwam alleen slecht uit de narcose en het kostte aardig wat moeite om haar weer warm te krijgen. Ze is nog steeds niet helemaal op temperatuur, maar ze ligt nu lekker op de bank te slapen in haar shirt en pyjama met een berg dekens en een kruik.
Geen gekke dingen verder gezien in de buik. Lever zag er schoon uit. Er wordt een stuk milt opgestuurd voor onderzoek.

Wachten


Net terug


Extra opwarmen


Ze staat weer!

Sirene schreef: ↑29 mei 2024, 20:52 Ik kan je helaas geen opbeurende verhalen vertellen.
Die milt weg laten halen is een prima idee maar wat wil je bereiken met het opsturen? Wat kun je met de uitslag?
Ik duim heel hard voor je dat het echt alleen maar die milt is.

Bij slecht nieuws laatste leuke dingen gaan doen en afscheid nemen als ons dat nog gegund is. Bij goed nieuws rustig herstellen en verder leven. Van dat laatste ga ik nu voor het gemak en mijn rust maar even van uit.
Dinsdag heb ik ze nog wel lekker allemaal laten rennen en spelen en ook nog foto's gemaakt van Kiki. Just in case.

Diana schreef: ↑29 mei 2024, 08:05 Is Kiki ook getest op mediterrane ziektes tijdens het bloedonderzoek? Zowel een vergrote milt, minder energie, vocht in de buikholte en verhoogde ontstekingswaarden zouden symptomen kunnen zijn van bijvoorbeeld Leishmania of Babesia (deze laatste kan een hond ook in NL oplopen). In dat geval zou het verwijderen van de milt heel nadelig uit kunnen pakken.

Nee, ze is nu niet getest op mediterrane ziekten. Ze is ruim 6 jaar in NL en is tot nu toe altijd negatief getest. Haar ontstekingswaarden waren 13, max is 10. Dus eigenlijk lijkt er niets te gebeuren qua ontsteking. Vocht in de buikholte is niet gezien. Niet stijf. Ik kan zo ook geen triggers bedenken waardoor de eventuele leishmania getriggerd zou kunnen zijn.

Weet jij hoe de milt structuur van een vergrote milt door Leishmania er uitziet? Ik kan er niets over vinden.

Kiki begon zich oud te gedragen. Dat mag ook, ze wordt dit jaar geschat 10. Maar de aftakeling ging wel rap. Minder energie, minder lekker meekomen op de wandeling. Ze werd pafferig, dikke buik. Totdat zaterdag een oud-dierenarts zei dat het er op leek dat ze vocht vast hield. Dus toch maar naar de dierenarts. De dierenarts keek en snapte direct wat we bedoelden.

Hart: klonk prima.
Buikonderzoek: vergroting te voelen, lever?
Bloedonderzoek: heel lichte verhoging van de ontstekingswaarden, verder alle waarden prima. Afwachten of door? Door dus.
Röntgenfoto: sterk vergrote milt, niet oké. Verder geen afwijkingen te zien. Echo? Ja.
Echo: inderdaad de milt. Geen rare tumor kronkels te zien, wel afwijkende structuur. De structuur lijkt wolkig.
Punctie? Kans op bloedingen, grote kans op te weinig weefsel.
Biopt? Kan niet hier, dan moet ze doorverwezen worden, ze moet onder narcose.
Milt verwijderen? Gelijk probleem verwijderd.

Donderdag wordt haar milt verwijderd en daarna opgestuurd. Gelukkig zijn er geen aanwijzingen dat de milt momenteel aan het bloeden is. Ik wandel veel met ze en moet er niet aan denken dat haar milt ineens knapt tijdens een wandeling...

Wat zijn jullie ervaringen met vergrote milten?


Kiki vond het echo kussen heerlijk liggen