Een Hondenleven

Een aantal jaren geleden ging Gizmo een dagje naar een vriendin van mij die toendertijd in Eindhoven woonde. Hij was daar nog nooit geweest, en zij ging die dag met hem wandelen. Op een gegeven moment wilde ze weer naar huis lopen, maar via een andere route, dus wederom wegen waar hij nog nooit eerder was geweest. Op één kruispunt na wist hij precies hoe hij moest lopen, ging steeds de goede kant op.

En hij wordt ook steeds handiger met dingen van straat pakken om op te eten. Hij weet dat als wij doorhebben dat hij iets gepakt heeft, hij het af moet geven. Dus nu schiet hij ergens op af, pakt een klokhuis, zorgt dat hij het in z'n bek heeft en er niks zichtbaar is en loopt dan gewoon door alsof hij niks heeft. Als je het dan niet doorhebt dat hij iets gepakt heeft, hoor je 10 meter verderop ineens 'smak smak smak'.

Inge O schreef: ↑01 nov 2021, 16:08

Maar zelfs een domme mens (en dan heb ik het natuurlijk over normaal functionerende mensen) denkt op een heel ander niveau dan een hond.
Het rare vind ik vooral dat honden op bepaalde punten echt oliedom kunnen zijn (leg eens een hinderend voorwerp in hun mand en kijk dan hoe ze vooral niét kunnen bedenken dat je dat er gewoon uit kan halen en dan gewoon gaan liggen) en op andere dan toch weer verrassend slim.

Haha, inderdaad! Hoe vaak Gizmo wel niet half op z'n kleedje ligt, of naast zijn kussen, omdat er een knuffel op ligt (die hij daar zelf eerder die dag heeft neergelegd). Of dan maar bovenop de knuffel gaan liggen, want ja, hij wil daar liggen maar dat ding ligt daar ook.

In sommige opzichten is het echt een dom blondje, maar als een echte golden retriever gek op eten. Dus als het op eten aankomt, is hij ineens een stuk slimmer/inventiever