Een Hondenleven

Ik zit er even helemaal doorheen. Ze liep weer volop los op strand en duin, minimaal drie keer per week, rennen en doen met mijn roedel en andere hondjes die dat leuk vinden, het kon allemaal weer en het was weer een blije jonge hond. Ze was gisteren precies 15 maanden en ik dacht dat meedoen aan een coursingtraining leuk en goed voor haar zou zijn. Eerst een half parcours, kijken hoe het zou gaan, en na rusten liep ze nog steeds perfect, dus de tweede rit een heel parcours kon prima, ook omdat ze gewoon een uitstekende conditie heeft.

Ze vloog, vol passie en net als moeders met een mooi lage loopstijl, en ik stond trots te zijn. Tot ze een flauwe bocht rechtsom in ging en gillend neerviel. Rechtervoorbeen omhoog, bungelen, ik rende er naartoe en toen ik haar optilde en het pootje voorzichtig betastte voelde ik het onder mijn aanraking verschuiven en ben vreselijk in huilen uitgebarst. De mensen van de renbaan, waaronder @galga's, hebben Pixie en mij heel lief opgevangen en een aanwezige gepensioneerde dierenarts en whippetman in hart en nieren heeft ter plekke de boel gestabiliseerd en een noodspalk aangelegd met de EHBO-doos. Naar huis gereden en foto's laten maken door mijn eigen dierenarts, die continu moest prijzen hoe ontzettend dapper en braaf ze was terwijl hij het onderzoek deed en een steviger verband aanlegde. Dat was ze ook, ze heeft nog geen piep gegeven terwijl ze natuurlijk vergaat van de pijn met zo'n breuk. Ook dat zijn whippets.

Maandag neemt de SDU contact op met mij een operatie in te plannen, voor maandag of dinsdag, alleen is Scheepens deze week op vakantie en daar maak ik me zorgen om want uiteraard zit de breuk weer heel ongustig omdat er weinig ruimte boven de pols is en waar de breuk begint dus een standaard operatie zal het niet zijn. Ik vraag me intussen ook af hoe het kan dat het nu weer mis gaat, ik heb nog nooit zoveel pech gehad met een hond. Ik heb ook geen flauw idee wat de oorzaak is, in het vrije veld zou in een kuil stappen het verklaren maar die zijn er niet op de renbaan. Het was als een blikseminslag, ze viel ineens gillend neer terwijl ze de 'ergste' wendig van de toch flauwe bocht al had gehad naar mijn idee.

Ik vraag me ook af en ben heel erg bang hoe het verder gaat lopen. Dat ik haar nooit meer achter het haas aan laat gaan is duidelijk, maar of en hoe wandelingen nog gaan kunnen na revalideren is een tweede. Dat wil ik haar niet afnemen, alleen nog maar aan de lijn lopen is geen waardig leven voor een whippet. Amputatie vind ik daarom ook geen optie.

Ze heeft vannacht toch wel rustig geslapen onder invloed van buprecare, ze wil alleen totaal niet drinken (of eten) en dat vind ik niet fijn.

Ennn weer even een update! De afgelopen tijd ben ik bezig geweest met Pixie stukjes te laten draven naast de step om de spieren weer op te bouwen en dat ging van begin af aan prima, en ik laat haar sinds kort weer mondjesmaat los op het strand. Dat kan ze als rechtgeaarde whippet natuurlijk niet normaal doen en is het scheuren, moeder. Toch ze blijft na die sprintjes rad lopen! Ik durfde het daarom gisteren wel aan om haar voor het eerst een kleine omloop te laten doen tijdens een dagje georganiseerd door een coursinggezelschap, en had besproken dat ze een stuk in het parcours zou lopen dat geen heftige richtingsveranderingen had, en met vooral rechte stukken. En ziehier:



Ondanks dat het haas wat langer werd gedraaid dan ik eigenlijk wilde liet Pixie na haar omloop geen kreupelheid of iets dergelijks zien, en Pixie vond het ook een groot succes. Toen ik haar later liet kijken naar andere omlopen was het joelen als ze het haas zag gaan. De komende week doen we het voor de zekerheid weer even rustiger aan met loslopen, maar het gaat heel goed met haar en daar ben ik zo ontzettend blij mee!

Alle lieve beterschapswensen hebben geholpen! Pixie is een paar weken geleden teruggeweest naar de SDU voor controlefoto’s op zes weken na de operatie en het scheenbeen zag er perfect uit; het bot is volledig geheeld en er is geen spoor meer van de breuk te zien. De arts noemde het ‘een cadeautje’. Er was wel wat zwelling van de patellapees zichtbaar op de foto dus Pix moet nog wel wat voorzichtig doen, de afgelopen weken heb ik de beweging rustig opgebouwd met haar en volgende week willen ze weer even een foto maken om te zien hoe het er dan voor staat. Van Galga’s heb ik de tip gehad van lasertherapie voor de pees, dat ga ik volgende week even navragen bij de controle. Pixie bulkt van de energie, soms heeft ze wel een onbedoelde stuiteruitspatting (want puppy…) waarna ze het been weer een klein beetje ontlast maar in principe loopt ze aan de lijn weer helemaal rad. Dat ze weer bij haar mam op de bank mag liggen nu maakt een hoop goed.

Vandaag is het precies twee weken geleden na de tweede operatie, en zes weken na de eerste. Gisteren terug naar de SDU geweest voor controle en verwijdering van de hechtingen, de wond is rustig en mooi. Er zijn geen foto's gemaakt, maar aan de hand van hoe het been eruitziet, afvoelen en hoe ze het klinisch doet (lopen) lijkt het dat het herstel naar wens verloopt, op 15 november weer terug en dan worden er wel foto's gemaakt.

Ik zie wel verschil met lopen ten opzichte van na de eerste operatie, het gaat veel beter nu. Vorige keer mankte ze nog lichtjes als ze iets versnelde, nu helemaal niet en ze belast het gewoon beter. Normaliter zou de beweging aan de lijn nu weer rustig iets opgebouwd mogen worden maar in Pixie's geval met twee operaties met implantaten kan ik daar beter mee wachten tot de foto's laten zien dat het bot (genoeg) hersteld is. Dus nog vier van dezelfde, saaie weken voor de boeg...

Pix doet het fantastisch als gevangene, zeker voor een pup van zeven maanden. Ze accepteert haar lot zonder morren, al helpt allerlei kauwspul en snuffelmatten en puzzels ook wel een boel.

Nanna schreef: ↑07 okt 2021, 16:48 En klantenbinding is zó belangrijk.
Dat ze maar doodvallen met hun arrogantie.
En een zoen voor Pixie.

Nou, echt. Vriendlief heeft het wel eens over de egotripperij in de diergeneeskunde maar ik heb nu ervaring uit eerste hand met wat hij bedoelt, geloof ik. Die zoen is doorgegeven.

Kappen heeft de operatie niet zelf uitgevoerd, maar een vrouwelijke collega (al was hij de keren dat ik er was wel gewoon aanwezig en zelfs met operaties bezig, dat is me toevallig ter ore gekomen terwijl ik zat te wachten), hij heeft wel overleg gepleegd over de controlefoto's op 3 weken na de operatie, en zijn advies luidde "nu niets doen, over 3 weken weer controle". Dan waren we, blijkt wel, nog veel verder van huis geweest.

Nogmaals dank voor alle fijne reacties! Dit hele fiasco is wel een leer voor me geweest in de zin dat ik met complexere zaken zoals orthopedie toch echt een verwijzing naar een specialist ga vragen, mocht zoiets onverhoopt ooit weer voorkomen. Pixie maakt het naar omstandigheden goed, ze slaapt gelukkig nog veel nu en de pleister over de wond mag er over een dag af. Op de 18e gaan we weer naar Utrecht voor wondcontrole.

Inge O schreef: ↑05 okt 2021, 20:18
Misschien staat het hier hoger al ergens, maar wie is 'Eersel' en wie 'SDU' ?
Ik wist niet dat Anicura dit soort oplossing als optie heeft, heel goed geregeld .

En nu maar op naar een voorspoedige genezing!

Dankjewel! Eersel is de Dierenkliniek Eersel, en de SDU is de Specialistische Dierenkliniek Utrecht. Beiden vallen dus onder Anicura, en er was overleg tussen de klinieken geweest, het zal wel een verzekeringszaak voor ze zijn. Als ik dit volgens vriend aan had gevochten als tuchtzaak was dat hoogstwaarschijnlijk niet goed voor ze uitgevallen, dus ik vermoed dat de financiële schadeloosstelling van de tweede operatie een olijftak is. Ben er in ieder geval wèl blij om dat het zo netjes opgelost is. De SDU verraste me gisteren met een telefoontje om te vragen hoe het inmiddels met Pixie ging en of het allemaal lukte met de nazorg; van Eersel heb ik helemaal niks meer gehoord, ook niet toen ik zelf belde om de al geplande controleafspraken af te zeggen.

Pix is weer thuis, ik heb haar net opgehaald van de SDU en ze ligt nu haar roes uit te slapen in de bench. Wat een fantastisch fijne mensen daar, ik ben er echt goed ontvangen en de orthopeed heeft me heel netjes uitgelegd hoe en wat.

Hij heeft het naar volledige tevredenheid kunnen maken met drie schroeven, het vorige ijzerwerk dat gewoonweg verkeerd geplaatst was (zowel de pinnen als de draad) is verwijderd, nu is het alleen zaak om Pixie de komende zes weken heeeeel rustig te houden, d.w.z. weer 24/7 benchrust, zodat de schroeven op hun plek blijven en de boel vast kan groeien. Als dit lukt en verder goed gaat, is de prognose uitstekend en zou ze in de toekomst in principe alles kunnen en mogen doen. Er bestaat wel een kans dat de schroeven er weer uit moeten op den duur, maar dat is voor later zorg.

Omdat zowel Eersel als de SDU onder Anicura vallen wordt de betaling van de gemaakte kosten van deze operatie intern geregeld, ik heb dus geen cent hoeven aftikken. Dat vind ik echt heel netjes.

Ja, ik was gistermiddag echt ten einde raad. Maar ik heb heel erg goed nieuws gekregen aan het eind van de dag. De orthopedisch specialist die er dankzij mijn vriend naar heeft gekeken is het met ons eens dat het niet goed gaat en dat er fouten gemaakt zijn. Ook hij heeft het ramdruk, maar vanwege de noodzaak heeft hij Pixie tóch voor me ingepland om weer onder het mes te gaan, en wel voor aanstaande dinsdagochtend. Bedankt voor alle fijne reacties, ik hou jullie op de hoogte.

Ik ben te goeder trouw naar Eersel gegaan. Ik was twee weken aan het oppassen in een voor mij verder redelijk onbekend deel van het land, en Pixie heeft de blessure op de tweede dag van mijn verblijf daar opgelopen. Praktijk is me aangeraden als eerste stop en heb verder geen ervaringen met ze, wel eens ergens vaag goede dingen over gehoord dus zodoende. Godlof heb ik voorheen nog nooit met het specialistenbijltje moeten hakken met mijn honden. Zoals ik al zei ben ik er zelf, naar nu blijkt heel naïef, vanuit gegaan dat ze niet ergens aan zouden komen als ze de expertise niet in huis zouden hebben. Moge duidelijk zijn dat ik er nog geen vaccinatie meer zal laten zetten. Hindsight 20/20.

Inmiddels ben ik er achter dat Nederland vol wrakken moet lopen want bij elke orthopedisch specialist waar ik tot nu toe contact mee heb gehad kan ik op z'n vroegst pas over drie weken terecht. Die tijd heb ik niet.

Er loopt dankzij vriendlief nog iets maar ben in afwachting van de orthopeed daar, of die de noodzaak van een snelle behandeling ziet, de hele patiëntenkaart is vanmiddag doorgestuurd. Dank voor de link Crutz, daar ga ik ook zeker nog mee aan de slag.

Gisteren precies 7 maanden, ze is geboren op 28 februari 2021.

Zoals sommigen misschien weten, is mijn whippetpup Pixie drie weken geleden geopereerd aan een groeischijffractuur van het scheenbeen. Afgelopen maandag ben ik teruggeweest naar de uitvoerende dierenarts en zijn er controlefoto's gemaakt. Daaruit bleek dat het fragment inmiddels verder geweken is van het bot dan dat het direct na de operatie deed, en weer naar boven terug is bewogen, en dat terwijl ik echt heel strikt ben geweest met Pixie in de bench houden en enkel en alleen korte, slome stukjes in stap aan de lijn met haar heb gelopen.

Ik ben naar huis gestuurd met het verhaal dat Pixie meer tijd dan verwacht nodig heeft maar dat het uiteindelijk netjes aan elkaar zou moeten groeien, met over tweeënhalve week opnieuw foto's. Nou, daar heeft mijn vriend, zelf geen orthopeed maar wèl dierenarts, dus grote twijfels bij, en ook ikzelf, als leek, ben erg geschrokken van het verschil tussen de foto's. Als je een paar functionerende ogen hebt, zie je dat dit niet goed gaat. Ook de foto direct na de operatie liet zien dat het fragment niet helemaal netjes terug op de originele plek was gezet, maar in eerste instantie ga je er van uit dat men weet wat ze doen, uiteraard...

Ik heb het hele verhaal inclusief foto's op een whippetgroep gezet met de vraag naar ervaringen en ook daar waren mensen met enige achtergrond met dit soort zaken die grote vraagtekens hebben bij het hele verloop en de constructie zelf. Dit heeft mij echt de ogen geopend, en we zijn nu hard bezig om een verwijzing naar een echte, goede orthopeed te krijgen. Ik dacht dat ik de praktijk die de operatie heeft uitgevoerd kon vertrouwen in hun kunde maar dat valt me nu vies tegen, en ben er stomweg van uitgegaan dat als ze het zelf niet netjes konden maken om wat voor reden dan ook, ze me toch wel door zouden verwijzen naar iemand die dat wel kan, zeker aangezien ik meerdere keren heb aangegeven dat het de bedoeling was dat Pixie later de sport in zou gaan en het dus goed gemaakt zou moeten worden, zeker omdat ze nu nog jong is en snel geneest. Ook de nazorg bij deze praktijk liet veel te wensen over maar dat heb ik zelf allemaal op kunnen lossen.

Volgende stap is dus een goede orthopeed, en vermoedelijk moet de hele operatie opnieuw, want de kans dat dit zoals het nu is goedkomt zonder later een scala aan problemen te krijgen met het been is vrijwel nihil, en iemand repte zelfs over dat als dit niet opnieuw gemaakt wordt, er een kans bestaat dat de patella op den duur kan gaan verschuiven en ze daardoor kwetsbaar kan worden voor o.a. kniebandscheuring. Fantastisch met een hond die op hoge snelheid zou moeten kunnen wenden... Pixie loopt in stap vrij goed al strekt ze de knie niet voluit, maar in draf loopt ze zeker niet rad.

Ik ben inmiddels giftig op de praktijk maar dat is voor later, nu eerst zorgen voor een fix voor Pix.

De foto direct na de operatie:



En de foto van maandag: