Een Hondenleven

Ohja Rex trekt zich dus echt geen donder van die kap aan. Duwt het de struiken in, rukt ‘m langs takken, steekt hem in de modderplas… Jammer joh baas, als die kap schoon moest blijven had je m thuis moeten laten.

Nikki schreef: ↑31 mei 2022, 20:19 Wat fijn dat zijn kap al af mag! Daar is hij zelf ook heel content mee zo te zien Het ziet er al goed uit zeg! Merk je verschil nu hij nog maar 1 oog heeft?

Nee, eigenlijk niet echt. Soms schrikt ie als iemand (meestal Kay) opeens vanuit zn dode hoek opduikt en tegen hem aan beukt. Ik let er dus we een beetje op dat dat niet met vreemde honden kan gebeuren. Maar verder merk je niks, hij kan en doet alles. Ik moet vooral zelf wennen, als ik ze beide een koekje wil geven en ik hou zijn koekje te ver opzij ziet ie het niet en dan pakt ie die van Kay.

Nikki schreef: ↑31 mei 2022, 20:19Hier nog 1,5 á 2 weken kap voor de boeg helaas tot grote ergernis van Jet 2 weken achter de rug nu, ff volhouden nog

Sterkte voor Jet, effe volhouden nog! Rex vond de kap helemaal niet zo heel erg, hij was er helemaal aan gewend.

Inge O schreef: ↑31 mei 2022, 19:54 Witte zeerover .

Een ooglapje lijkt me wel wat voor hem. Als een ware piraat.

Rex is ontslagen van zn kap. Alleen nog als ie alleen is (krabben ) maar verder hoeft het niet meer, het is keurig mooi dicht en de vacht komt ook langzaam weer terug. De zwelling is weg, dus hij ziet er haast weer uit als een normale hond. Ik heb ze vandaag weer samen laten spelen en dat vonden ze allebei zó fijn. Echt schattig, haha.

Baas? Gaan we door? Rex houdt niet van vertraging baas, kom!

Nikki schreef: ↑25 mei 2022, 20:10 Wat fijn dat de operatie goed is gegaan en dat hij zich ook al zo goed voelt! Ziet er ook al mooi uit zeg.

Ik herken je helemaal qua struiken en takjes en dingetjes Alles is levensgevaarlijk nu

Man, nooit geweten dat er zó veel hulst in ons bos staat.

Hoezo ‘kan niet’ baas? Gaat helemaal prima zo. Zie je toch.

Ja hij vindt het allemaal prima. En z’n zicht kan ‘m alleen maar meevallen als die kap straks permanent af kan.

En toen was Rex kapitein éénoog.

Inmiddels is hij geopereerd, nu een week geleden. Dat ging allemaal goed en we hebben ook de uitslag dat alles eruit is. Hij voelt zich al sinds hij uitgeslapen is van de narcose helemaal prima. Beter dan goed voor hem is, als je het mij vraagt. Of toch in elk geval beter dan goed is voor mijn zenuwen. Echt pijn heeft ie niet gehad, alleen als ie zich precies op die plek stoot uiteraard wel. En dat gebeurt af en toe, want er zat daar een oog wat eerst iets zag en nu niet meer. Maar hij heeft al een week een kap om en dat beschermt daar wel tegen. In het begin zat er veel vocht omheen en toen dat ging zakken heeft ie twee dagen rondgelopen met een dikke bek. Aan één kant. Nu eigenlijk alleen nog vocht op de plek waar het oog zelf zat, dus dat gaat ook al prima.

Zijn eigen grootste zorg is dat ie rustig aan moet doen en van mij die snuit niet met kap en al in alle scherpe struiken mag steken. Ik zie overal gevaar en uitstekende stokjes, hij vind me een vreselijke zeur. Kay zijn grootste zorg is dat Rex al een héle week niet met hem mag spelen. Niet-te-doen baas! Aan de lijn lopen hebben we 2 dagen volgehouden. Hij liep zo depressief naast me te sloffen dat ik het niet kon aanzien, dus zolang ie een beetje normaal doet mag ie gewoon los. Hij mag niet naar andere honden, maar dat wil ie ook niet, nooit, dus das geen probleem. Sowieso houden mensen hun hond fantastisch bij je uit de buurt als je met zo'n kap rondloopt. Heerlijk rustig, kan het iedereen aanraden.

Verdomme mijn imago baas!


Kap? Kap? Oh ik had een kap! Nou, ik heb m wat verfraaid hoor!

Ik heb inmiddels iemand gesproken die het donorhoornvlies heeft laten plaatsen en meerdere mensen met ervaring met het verwijderen van ogen. Was beide fijn, ook degene die het juist wel heeft laten doen vond ik prettig om te horen hoe dat gegaan is. Uiteindelijk hebben we (mijn man en ik) vandaag besloten te gaan voor het verwijderen van het oog. In mei gaat het gebeuren, na onze vakantie binnenkort met de heren in de Alpen, zodat ie niet meteen na zijn operatie in een vakantie gestort wordt. En ook zodat we daar zonder ons zorgen te maken of het wel goed gaat met hem na de operatie kunnen wandelen, fietsen en hardlopen. Het zit er al 5,5 jaar, dus die paar weken gaan het verschil niet maken.

Ik vind het maar stom. Het is goed, dat melanoom moet eruit en ik geloof echt dat dit de beste optie voor hem is. Het scheelt hem alleen al zo veel stress dat onze eigen dierenarts dit kan doen, dat ie voor controle ook naar haar kan, dat ze daar de tijd voor hem nemen en dat ik bij hem mag blijven tot ie slaapt en er weer ben als ie wakker wordt. (Ik vind inmiddels vanalles van hoe ze je -zowel mij als hem- behandelen in Utrecht..) En dan heb ik het nog niet eens over het lange herstel, medicatie en kans op ontsteking en ellende. Dus het is prima. Maar toch vind ik het écht niet leuk. Ik wil dat ie gewoon een zorgeloze jongen met 2 ogen kan zijn. (Ja ja, dat is mijn projectie, ik weet het. Heus.)

Dank voor het delen van jullie ervaringen!

Dank beide voor het delen! Goed om te lezen.

Dank Niika! Fijn om te lezen dat het best soepel gegaan is. De kap zal Rex ook niet fantastisch vinden, maar dat zal er bij beide opties bij horen dus daar doet ie het maar mee. Hij vindt het ook niet verschrikkelijk.

Hoe lang heeft het herstel geduurd? En zijn er nu nog dingen waaraan je het merkt of die hij bijvoorbeeld echt niet kan?

Ik zie het ook in het geheel niet als een klein ding, dat was wel duidelijk toch? Dat is de hele reden waarom ik ermee zit.

Zinodo schreef: ↑01 apr 2022, 23:23

Soof schreef: ↑01 apr 2022, 23:12 Ja, dat ga ik maandag even vragen inderdaad. Zei een collega vandaag ook en had ik gister niet aan gedacht. En ik zoek ook naar honden wiens oog op volwassen leeftijd verwijderd is, die zijn iets minder schaars, dus hopelijk kan ik daar ook nog wat ervaringen over horen.

@Niika 's opvanger Benji is een oog armer.

Dankjewel.

Ja, dat ga ik maandag even vragen inderdaad. Zei een collega vandaag ook en had ik gister niet aan gedacht. En ik zoek ook naar honden wiens oog op volwassen leeftijd verwijderd is, die zijn iets minder schaars, dus hopelijk kan ik daar ook nog wat ervaringen over horen.

Ja, alles wat jullie nu zeggen is inderdaad exact wat ik ook zei voor we in Utrecht waren geweest. En nog steeds eigenlijk, maar nu zijn we daar geweest en wil ik het in elk geval overwegen, het liefst ervaringen horen, voordat we een definitief besluit nemen.

Fabienne schreef: ↑31 mar 2022, 16:16 En heel eerlijk; fijn dat er een hoop kan hoor qua operaties enzo maar soms vindt ik dierenartsen/klinieken daar wel een beetje in doorslaan. Zorgelijk soms.

Zeker waar, hoewel dat ook wel een 'risico' is dat je neemt wanneer je überhaupt een stap in Utrecht binnen zet natuurlijk. Hoewel ik wel moet zeggen dat ik gister totaal niet het gevoel gehad heb dat ze ons deze kant op willen duwen, de oogarts heeft de mogelijkheden uitgelegd en de keus bij ons gelegd. Dat vond ik juist prettig, dat we geen kant op geduwd zijn.

Inge O schreef: ↑31 mar 2022, 16:47En daarbij : laat hen mij één reden noemen waarom afstoting er bij honden niet zou zijn na stopzetten van de medicatie en bij mensen wel. Ik kan daar maar één reden voor bedenken : ofwel is zo'n hond misschien al gestorven, of ze zien hem om een andere reden niet meer terug, of ze doen gewoon zo weinig patiënten dat ze er geen zinnig woord kunnen over zeggen.
Theorethisch is er in ieder geval geen enkele reden waarom er bij een hond nooit afstotingsproblemen zouden zijn.

Nee, uiteraard is die reden er niet. Dat zit hem gok ik zomaar in het feit dat ze het niet zo vaak doen. Dus dat ze het dan tot nu toe niet meegemaakt hebben is domweg geluk. (Met één 'maar'; bij mensen is hoornvlies makkelijker qua acceptatie door het eigen weefsel dan pak 'm beet een hart of een long, dus het lijkt me redelijk dat dat bij honden ook zo is.)

Hewi schreef: ↑31 mar 2022, 18:24 Heel eerlijk ? Oog eruit lijkt me ook stuk minder kostbaar of klink ik nu heel hard?
Het herstel lijkt me sneller de operatie korter en ik denk dat hij zo eraan gewend is.

Dat denk ik ook, maar ik weet het niet zeker. Ik krijg nog een kosteninschatting van beide opties, dus dan weten we het wel zeker. Hij is niet verzekerd dus ik betaal het zelf. Nou speelt het kostenaspect geen mega grote rol, maar het moet allemaal wel een beetje redelijk blijven, dus ik ben ook benieuwd naar het verschil tussen de twee smaken en waar ze dus mee gaan komen straks.

Zinodo schreef: ↑31 mar 2022, 21:40 Ja, het klinkt zo simpel allemaal maar zie je het echt zitten om maandenlang een paar keer per dag je hond te pesten met oogdruppels? En medicijnen. En stel dat het dan allemaal voor niks is geweest ik moet er niet aan denken, ongeacht hoe interessant het is voor de uitvoerders, of ja misschien daarom juist. natuurlijk is het gaaf dat ze dat tegenwoordig kunnen, maar niet op mijn hond, bedankt. Een oog minder is gelijk de hele zorg weg.

Ik vind het dus helemaal niet simpel klinken. Die oogdruppels zijn geen probleem, ook niet voor hem. De rest wel. Ik wil maar 2 dingen; ik wil zo min mogelijk ellende voor hem en ik wil een goede kwaliteit van leven erna met daarin de dingen die voor hem belangrijk zijn en zijn leven leuk maken. Het liefst zo lang mogelijk, wat de hele reden is dat het melanoom verwijderd moet worden. Als het nog 5 jaar hetzelfde was gebleven en geen tekenen had laten zien van kwaadaardige cellen had ik het laten zitten waar het zat.

De korte vraag: is hier iemand die (direct of misschien indirect) ervaring heeft met het gebruik van donor hoornvlies bij honden?

Het langere verhaal: Rex heeft een limbus melanoom. Dat heeft ie al zo lang als ik me kan herinneren. Hij is eerder een keer onderzocht met de conclusie; niks aan doen zo lang het niet verandert en hij er geen last van heeft. Een tijd geleden begon het wel te veranderen (last heeft ie nog steeds niet, de oogdruk is ook prima) en zijn we dus in actie gekomen. Eigen dierenarts, oogarts van de Wagenrenk en vandaag de oogarts van de diergeneeskunde faculteit in Utrecht, iedereen is het eigenlijk eens over wat het is. De verandering de afgelopen tijd was het ontstaan van een witte kring er omheen, typisch hiervoor, dus op zich heel helder.

Echo vandaag wees uit dat het niet dieper (aan de achterkant) zijn oog in gaat, ook nog (lang) niet richting het bloedvat dus nog geen risico op verspreiding van cellen door de rest van zijn lichaam. Dat had ik ook niet echt verwacht, want het is (voor ons) heel zichtbaar en duidelijk waar de grenzen lopen, maar toch fijn om te horen.

Het is in principe klein genoeg om het lokaal te verwijderen en daarmee zijn oog te sparen. Alleen, omdat het vast zit op zijn hoornvlies moet er een stuk hoornvlies uit. Je kan uiteraard niet met een gat in je hoornvlies rondlopen, dus dat zou dan gevuld worden met donor hoornvlies. Met daarna medicatie en druppels om ontsteking tegen te gaan en acceptatie te stimuleren. Hoe lang het herstel duurt is niet met zekerheid te zeggen. Enkele maanden moest ik aan denken.
De andere optie is uiteraard het verwijderen van het oog. Vergeleken met het donor-gebeuren een relatief kleine ingreep met veel sneller herstel. Beide opties uiteraard met lijnrust, een kap en niet spelen met Kay. Dat zal hem niet aanstaan, maar daar komt ie wel overheen.

Voordat we in Utrecht waren geweest zat ik eerlijk gezegd een beetje op het spoor 'oog eruit'. Met name vanwege de langere en spannendere hersteltijd achteraf voor Rex zelf. Ik weet niet veel van hondengeneeskunde, maar wel iets van mensengeneeskunde en donorweefsel is nu eenmaal een hoop gedoe. Ik heb geen reden om aan te nemen dat dat bij honden heel anders zal zijn. Hij is er de hond niet naar om zich wekenlang (maanden?) matig te voelen van de medicatie en bijwerkingen. Hij houdt van rennen, vliegen, spelen met Kay, druk doen, hardlopen, fietsen. Ik denk dat ie zich snel aanpast aan het hebben van één oog en daarna snel weer bijna alles zal kunnen waar ie zo blij van wordt. Maar (ja, nu komt de 'maar') de oogarts die hem vandaag onderzocht heeft en de echo gedaan heeft was eigenlijk behoorlijk optimistisch over het donor hoornvlies. Ondanks al mijn kritische vragen. Ze doen de operatie niet super vaak, maar wel enkele malen per jaar en dat gaat eigenlijk altijd goed. Ze hebben nog nooit meegemaakt dat het weefsel niet geaccepteerd wordt en ook geen ernstige complicaties meegemaakt. Het is een gezonde hond van 5,5 en er zijn nu geen redenen waarom zijn herstel veel langer zou moeten duren of extra moeilijk zou moeten zijn. En natuurlijk; twee ogen is aangenamer dan één.

Oftewel; zij bracht me weer terug op het donor-spoor. En nu, nu weet ik het eigenlijk niet. Nou hoeft dat ook nog niet, want de oog-OK waar hij voor beide opties heen zal moeten kent een wachttijd en omdat ie de plek dus al jaren en jaren heeft is er ook geen sprake van bloedspoed, dus we kunnen ook even nadenken. Nu ben ik op zoek naar ervaringen, ook al begrijp ik dat die schaars zijn. Heeft iemand, of kent iemand iemand, ervaring met een dergelijke ingreep?