Ah je hebt het door.
en dan is Meeko nog maar een pup. Heerlijk!
Ik ben Diana wel niet, maar zoals je weet (
) is Rex ook zo. Altijd. Het meest met hardlopen of op de hondenschool, maar ook bij wandelingen. Bij Rex werkt het goed om al het 'samen dingen doen' ook weer af te sluiten, dus als we tijdens een wandeling samen wat dan ook gedaan hebben is het daarna 'klaar'. Dat zeg ik dan ook, en dan ben ik ook écht klaar, dus laat je niet verleiden om alsnog door te gaan. Praktisch voorbeeld; speel met Rex met stok, Rex klaar, Rex blijft om je heen drentelen en stok voor je voeten werpen. Mijn zeer gewaardeerde echtgenoot zegt dan eerst 'klaar', maar laat zich vervolgens overtuigen om toch nog even te spelen. Gevolg; Rex trekt zich geen donder aan van zijn 'klaar'. Bij mij is het echt klaar. Kun je nog vijf keer die stok voor mn voeten werpen, stap ik gewoon overheen. 
Daarnaast hebben hij en ik een soort 'manier' waardoor hij weet dat er niet ge-entertaind (meer) wordt en dat ie zichzelf moet vermaken tijdens het lopen, maar ik weet eigenlijk niet hoe ik hem dat aangeleerd heb. Als ie zo om me heen blijft drentelen en steeds kijkt van 'watgaanwedoen' dan doe ik een soort 'hop hop' met mn hand tegen zn kont en zeg er iets bij en dan weet hij dat ie van mij verder effe niks hoeft te verwachten. Maar nogmaals, ik weet niet hoe ie dat geleerd heeft dus je hebt hier geen fluit aan.
Los daarvan; Rex blijft zo hoor. Hij doet gewoon het aller-allerliefst iets samen. Hij heeft wel geleerd dat de wereld nu eenmaal niet zo in elkaar steekt dat dat de hele dag kan en dat accepteert ie min of meer. De ene keer meer dan de andere keer. Aan de andere kant, dat is nu juist ook wat ik zo leuk aan hem vind.
Hier ook inderdaad, niet spelen, maar ik laat hem wel vaak iets dragen. Meestal stokken. Vindt ie mooi. Prima joh, neem jij een stok mee.
ik vond het tijd Taro aan te leren naast de fiets te gaan lopen dus had alvast bedacht hoe ik dat aan ging pakken met een stukje samen wandelen met fiets, links, rechts en ho aanleren, enzovoorts. En toen was ik een dagje weg en kreeg ik een foto van mijn man, "ik ben met Taro aan het fietsen!" Aan een flex 
Rex had het nooit geleerd en ik had net zo’n stappenplan als jij voor ogen. Tot ik ook zo’n foto kreeg. Compleet met “snap niet wat jij moeilijk doet, hij snapt het gewoon hoor”. 
Hij had feilloos door dat je Kay leuk aan zijn oren kunt trekken en dat je Rex met wat meer respect dient te benaderen. Hij klom en klauterde zo leuk over Kay heen en ik was erg blij dat die nou ook eens aangevallen werd door zo’n kleine piranha. 