Dat is denk ik de juiste term, of misschien ook wel niet.
Ik twijfel in welk subforum deze vraag hoort, want het komt uit de jachthondensport, maar voor mij is het meer een opvoedingskwestie.
Ik ben net terug van een paar dagen familiebezoek in Frankrijk, de honden waren mee en hebben zich uitstekend vermaakt.
Ik zal niet in de hele kleine details treden, maar laat ik het zo zeggen: Als ze een vakantiebaantje in de beverrattenbestrijding zouden hebben dan waren ze direct medewerkers van de maand geworden
Rakoes spoort- en stoot ze op en Ysta maakt het karwei af.
Dat vind ik niet erg, sterker nog, ik vind het prachtig om te zien. MAARRRR graag wel binnen kaders en op gezette tijden en niet op eigen houtje.
Ysta is impulsief, doet eerst en denkt pas later. Naast de beverratten heeft ze ook twee kippen gepakt, maar na een LOS! van onze kant doet ze dat direct en kan de kip gewoon levend wegrennen. Ze is heel gehoorzaam en nog jong, dus daar voorzie ik geen problemen. Oefenen en strak houden.
Het probleem zit bij Rakoes.
Anders dan in Nederland is ze tijdens de Franse wandelingen bij tijd en wijle slecht bereikbaar, ze is opgewonden en loopt te scannen, terugroepen is lastig en lukt soms gewoon
niet.
Uiteraard heb ik er een sleeplijntje aangehangen, maar omdat ze normaal altijd zo braaf is heb ik die ooit op zo'n 2,5 meter afgeknipt en dat is net te kort om het snel te grijpen als ze gaat. Dat zou op te lossen zijn door haar altijd aangelijnd te houden op wandelingen, maar als we in Frankrijk zijn verblijven we op een onomheind terrein. Onze vorige honden waren erfvast, maar Rakoes dus duidelijk niet. Ze is trouw en komt altijd terug, maar ik wil het gewoon niet hebben. Er wordt daar fanatiek gejaagd en ik heb er geen zin in dat zij zelf de prooi wordt.
Ik had een clicker bij me, maar kon die pas na een paar dagen terugvinden (leuk zo'n koffer met 1000 vakjes). Toen ik die had heb ik steeds beloond op aandacht en ging het iets beter, maar er was in het algemeen te weinig aandacht voor mij naar mijn zin.
Vandaag, terug in Nederland, ben ik gelijk gaan oefenen in mijn vaste wandelbos wat aan de snelweg grenst met alleen een greppel en vangrail ertussen. Ik kan gewoon niet het risico lopen dat ze zelfstandig op pad gaat.
Maar nu was ze weer haar allerbraafste zelf: vlak langs wegvliegende reigers, kraaien en hysterische meerkoeten gelopen (haar lievelings
) en perfect onder appèl zonder riem.
Hoe pak ik dit nu aan? Ik ga in de toekomst nog regelmatig op die plek in Frankrijk vertoeven, dus het moet opgelost worden en aanlijnen is geen optie.
Ik moet er wel bijvertellen dat ik ooit de droom had dat zij een rattenvanger zou worden, maar ze bleek niet het killersinstinct te bezitten (ze gaat ermee spelen als een kat en dan kan ik het verder oplossen
) dus ik ben gestopt om dat te stimuleren.
Maar misschien is bij Rakoes het kwartje gevallen nu Ysta het karwei afmaakt?
Iets in me zegt dat ik het juist weer moet oppakken, dan is het een activiteit en geen baldadigheid. En bij een activiteit moet je luisteren naar de baas.
Zoals steadiness trainen met jachthonden. Hoe doe je dat?
) maar dan houd je wel die opwinding erin, weet niet of dat handig is.