Dank voor alle tips. Even voor de duidelijkheid: ik mopper niet de hele dag op Miep hoor. Het is meer dat als ik m’n dag niet heb, dat er dan weleens een zoetgevooisd “rot nou eens op met die lebberbek” uitkomt. Over het algemeen ben ik redelijk goed gemutst, maar ten tijde van het openen van dit topic was ik er na een drukke week even helemaal klaar mee op steeds een lebberende tong te ontwijken.
Maar goed. Mopperen heeft inderdaad geen zin. En wat Tiny zei, misschien is ze inderdaad wel wat onder de indruk van me. Ik probeer de afgelopen dagen vooral heel kalm te blijven. Negeer het likken, geef haar iets anders te doen en aai haar over haar bolletje als ze rustig is. Vanmorgen kreeg ik slechts 1 lik op m’n kuit. Vanmiddag bij het aanlijnen 2 lebbers op m’n arm. En eentje bijna in m’n bakkes, die kon ik net ontwijken. En dat was het voor nu. Dus dat valt al mee.
Het is echt wel een schatje hoor. Ze wil het heel graag goed doen, en likt inderdaad bij opwinding, spanning en ook als overspronggedrag. Jet wordt soms ook ineens keihard aan de bek gelebberd. Die blijft zuchtend staan, dan houdt ze wel op. Maar dat gaat mij wat te ver:)
Oh en wat ook idioot is, als ze zichzelf krabt zwabbert er soms ook een tong in het luchtledige rond. En dan is ze heel relaxt en rustig. Dus ik vrees dat het ook een beetje een tik is geworden.
Zal alle tips nog eens goed nalezen en kijken wat ik ervan kan gebruiken. Doet me wel deugd dat er meer mensen zijn met een kikker (sorry [emoji1]). Thanks!
Er zijn 2 resultaten gevonden
Terug naar “Pas op: hond is een likker”
- 18 sep 2021, 18:33
- Forum: Gedrag & Opvoeding
- Onderwerp: Pas op: hond is een likker
- Reacties: 17
- Weergaves: 1115
- 16 sep 2021, 22:04
- Forum: Gedrag & Opvoeding
- Onderwerp: Pas op: hond is een likker
- Reacties: 17
- Weergaves: 1115
Pas op: hond is een likker
Wie heeft er tips. Ik heb twee honden. Miep, ruim 4 en labrador. En Jet, 9 jaar en Stafford.
Het zijn allebei schatten. Maar ik word af en toe horendol van Miep. Mijn vraag gaat dus over Miep.
Miep likt. Miep kronkelt. Ik noem haar dan ook weleens vrouwe hysterica. Miep zou een hele goede hulphond zijn geweest. In de spoelkeuken dan, als bordenwasser, grijns.
Ergens vrees ik dat het iets is dat in haar karakter zit, je hoort het vaker bij labradors. Maar ik wil er wat aan doen. Want ik geeft haar op het moment iets teveel moppers, ipv positieve aandacht. En ja, dat ligt ook zeker aan mij. Ik ben druk en heb niet altijd evenveel geduld. Een aandachtspunt voor mezelf:)
Ik heb Miep niet hysterisch opgevoed. Ik ben juist van de rust met honden. Geen hoge stem, gekir en getetter. Rustig blijven, geen gedoe.
En bij Jet is dat juist goed gelukt. Maar goed, die is ondertussen een dagje ouder. En ik denk dat ik er bij Jet ook meer bovenop gezeten heb, juist omdat het een Stafford is en ik het supergoed wilde doen. Dat ik bij miep iets makkelijker ben geweest, want het is een labrador… ajjjjj!
Miep likt bij opwinding. Of ze nu blij is, iets spannend vindt of moppers krijgt. Die tong piept naar buiten.
Ze kent ondertussen het commando “niet likken”, maar vindt het zo moeilijk soms. Ze kan ook rustig zijn hoor. Het is los hiervan de makkelijkste hond die ik ken. Ze ligt het grootste deel van de af relaxt te snurken of scharrelt wat door de tuin, luistert goed. Is heel rustig bij andere honden, kinderen gaat prima. Ze ligt languit naast je tafeltje op het terras (heel belangrijk) en je doet haar geen groter plezier dan dat ze mee mag winkelen. Dan is ze voorbeeldig. Geen tong te zien. Tenzij er wat te snaaien ligt op straat, want hey… het blijft een labrador. Maar goed, ze kan het dus wel. Er is hoop:)
Hoe creëer ik meer rust in het koppie? Het drukke gedoe negeren helpt niet. Ze houdt uiteindelijk wel op, maar bij oogcontact begint ze weer te kronkelen en te doen. Geen oogcontact helpt dan wel, maar wat doe ik dan daarna? Ze blijft me vol verwachting aankijken (sneu eigenlijk he, haha). En als ik in beweging kom, sneakt er weer een tong langs m’n kuit. Een lange wandeling helpt soms, maar soms ook niet. Hetzelfde geldt voor moe maken met van die denkspelletjes. Ik wil haar graag positieve aandacht geven, maar merk dat ik de laatste tijd iets teveel op haar mopper. En dat vind ik sneu. Want het is een schatje. Ze mag alleen iets meer rust in dat lijf krijgen. Dat is voor haarzelf ook fijn, lijkt me. Dus daar wil ik aan werken. Ze leert snel en vindt het leuk om te leren. Dus wie heeft de gouden tip? Of een goede oefening. Anders zit ik toch aan deze deurmat vast:
Het zijn allebei schatten. Maar ik word af en toe horendol van Miep. Mijn vraag gaat dus over Miep.
Miep likt. Miep kronkelt. Ik noem haar dan ook weleens vrouwe hysterica. Miep zou een hele goede hulphond zijn geweest. In de spoelkeuken dan, als bordenwasser, grijns.
Ergens vrees ik dat het iets is dat in haar karakter zit, je hoort het vaker bij labradors. Maar ik wil er wat aan doen. Want ik geeft haar op het moment iets teveel moppers, ipv positieve aandacht. En ja, dat ligt ook zeker aan mij. Ik ben druk en heb niet altijd evenveel geduld. Een aandachtspunt voor mezelf:)
Ik heb Miep niet hysterisch opgevoed. Ik ben juist van de rust met honden. Geen hoge stem, gekir en getetter. Rustig blijven, geen gedoe.
En bij Jet is dat juist goed gelukt. Maar goed, die is ondertussen een dagje ouder. En ik denk dat ik er bij Jet ook meer bovenop gezeten heb, juist omdat het een Stafford is en ik het supergoed wilde doen. Dat ik bij miep iets makkelijker ben geweest, want het is een labrador… ajjjjj!
Miep likt bij opwinding. Of ze nu blij is, iets spannend vindt of moppers krijgt. Die tong piept naar buiten.
Ze kent ondertussen het commando “niet likken”, maar vindt het zo moeilijk soms. Ze kan ook rustig zijn hoor. Het is los hiervan de makkelijkste hond die ik ken. Ze ligt het grootste deel van de af relaxt te snurken of scharrelt wat door de tuin, luistert goed. Is heel rustig bij andere honden, kinderen gaat prima. Ze ligt languit naast je tafeltje op het terras (heel belangrijk) en je doet haar geen groter plezier dan dat ze mee mag winkelen. Dan is ze voorbeeldig. Geen tong te zien. Tenzij er wat te snaaien ligt op straat, want hey… het blijft een labrador. Maar goed, ze kan het dus wel. Er is hoop:)
Hoe creëer ik meer rust in het koppie? Het drukke gedoe negeren helpt niet. Ze houdt uiteindelijk wel op, maar bij oogcontact begint ze weer te kronkelen en te doen. Geen oogcontact helpt dan wel, maar wat doe ik dan daarna? Ze blijft me vol verwachting aankijken (sneu eigenlijk he, haha). En als ik in beweging kom, sneakt er weer een tong langs m’n kuit. Een lange wandeling helpt soms, maar soms ook niet. Hetzelfde geldt voor moe maken met van die denkspelletjes. Ik wil haar graag positieve aandacht geven, maar merk dat ik de laatste tijd iets teveel op haar mopper. En dat vind ik sneu. Want het is een schatje. Ze mag alleen iets meer rust in dat lijf krijgen. Dat is voor haarzelf ook fijn, lijkt me. Dus daar wil ik aan werken. Ze leert snel en vindt het leuk om te leren. Dus wie heeft de gouden tip? Of een goede oefening. Anders zit ik toch aan deze deurmat vast: