Op 1 dag de helft van mijn roedel weg.
Meagan en Judy, nestzusjes. Meagan was vanaf pup bij ons, Judy is gekomen toen ze 3 jaar was.
Altijd bij elkaar.
Meagan was de grote steun voor Judy.
De allerliefste en braafste honden die er waren.
Judy kreeg op 29 sept. een GVS aanval, maar knapte daar weer van op.
Maar dinsdag 4 oktober kreeg ze er weer een en kon bijna niets meer.
De dierenarts heeft goed meegedacht, maar Judy wilde niet meer eten. Water kreeg ze met een spuitje in de bek.
5 oktober vond ik Meagan anders, wat sloom.
DA gebeld of ze donderdagmorgen 6 okt. wilde komen. Ze zou om 8 uur 's morgens komen.
Woensdagavond wilde Meagan niet eten. Wel het bakje pate (had ik voor Judy gekocht, maar die at niet).
Dat at Meagan op, maar het kwam er ook weer uit.
Dus 2 honden die niet lekker waren, allebei iets anders.
Om half 10 's avonds heeft Meagan nog geplast. Daarna op de hondenbank gaan liggen.
Judy was nog heel alert, keek met fonkelende oogjes, alleen ze kon niet zelfstandig meer lopen van de duizeligheid.
Ik ben rond 23.30 uur bij Meagan op de bank gaan zitten, geaaid, gepraat tegen haar.
En om 00.15 uur is ze ingeslapen. 's Morgens op 6 oktober.
Niet te geloven hoe snel dat is gegaan. De DA kwam dus om 8 uur, maar toen was meagan al overleden. Judy kreeg een prik tegen de misselijkheid.
We hebben Meagan om 10 uur naar het crematorium gebracht.
Judy was nog steeds niet goed, maar wel heel alert.
Toen ik 's avonds bij haar ging zitten, vond ik haar oortjes heel koud en ook haar rug.
We hebben de DA weer gebeld of ze wilde komen. Die vond haar ook koud aanvoelen.
Om 20.15 uur hebben we Judy laten inslapen.
En weer konden we de volgende dag naar het crematorium.
En de dag erna weer, om ze op te halen.
Het is niet te geloven, mijn 2 prachtige meisjes. Op dezelfde dag geboren, op dezelfde dag overleden.
Het is zo leeg, ondanks nog 2 honden in huis.
