Een Hondenleven

Kyra, mijn vorige collie heb ik intact gekregen en ook intact gelaten. Ik wilde niet snijden in een gezonde hond, en was ook bang voor zo’n plofvacht. Ze was elke 9 maanden loops, verloor een beetje bloed, en qua humeur gelijkmatig. Wel vond ik de mogelijkheid van een baarmoederontsteking eng, dus als ze maar even misselijk was of ziekjes maakte ik me al zorgen. Ook weleens voor niets een echo laten maken, alleen maar uit bezorgdheid.

Nu heb ik Pippa, en zij was al gecastreerd .Vind het wel ontspannener, dat ik me geen zorgen hoef te maken over de kans op BMO.

Nou, een teef kan als je haar intact laat baarmoederontsteking krijgen. En dat kan best een risico vormen.
Om dat voor te zijn kan je castreren.
Met kiertje heb ik dat niet gedaan, maar iedere keer als ze een dagje niet lekker was, een beetje misselijk ofzo, was ik bang voor een baarmoederontsteking.
Ik vind het echt fijner en ontspannener dat Pippa die ingreep al gehad heeft.

Mijn Kyra, een Schotse herder heb ik niet laten castreren. Zij had eerder een heftige reactie op narcose gehad ( en dat was al een gasnarcose), dus durfde ik het niet aan.
Op zich had ze geen last van de hormoonschommelingen, maar ze deed wel vaak elke loopsheid een plas op het vloerkleed, waar ik dan pas achter kwam als het heter weer werd. Heb heel wat nieuwe kleden gekocht.

Nu met Pippa is het makkelijker, ze was al gecastreerd. Dus geen stress om de ingreep, gewoon een vrolijk hondje dat ook mooi op gewicht blijft en graag rent.