Een Hondenleven

Loraine schreef: ↑20 okt 2023, 14:19 Hier gaat de Beaphar No Stress band er eind november/begin december weer om.
Het is geen wondermiddel maar haalt de scherpe randjes vd angst af en zorgt dat Dívka wat vlotter herstelt vd knallen en iets beter bereikbaar blijft.
Het werkt op basis van valeriaan- en lavendelextract geloof ik, ruikt erg sterk, werkt 4 weken lang, kan tussendoor gerust af gedaan worden, werkt even niet als hij nat is maar zodra hij droog is doet hij het weer en kostte vorig jaar ±€7,- per band.
Ik bewaar het te lange stuk altijd in de originele verpakking en tape die in haar halsband als het eerste deel uitgewerkt is, daardoor kan ik met 1 band 2 maanden vooruit.

Wellicht dat dit voor Bella ook net wat extra ondersteuning geeft?
Ze zijn bij de dierenwinkel en online te koop en voor dat bedrag vond ik het in 2019 een prima probeersel.

Die heb ik inderdaad al eerder geprobeerd, net als die van Adaptil maar ik merkte eigenlijk weinig ervan.

Diana schreef: ↑18 okt 2023, 06:07 Wat denk ik haalbaarder is, is het naar buiten stappen zelf counterconditioneren, dus eerst vlak voor en daarna op de drempel voertjes strooien en laten zoeken, dan net over de drempel (dan weer naar binnen), en zo alles rondom die drempel en het naar buiten stappen zelf een feestje maken, voordat je daadwerkelijk echt van huis gaat.

Dankje voor je uitgebreide antwoord! Ja bovenstaande is beter haalbaar (en voor Victor ook nog eens extra leuk), als hij gaat snuffelen dan is toch altijd een beetje bang dat ze wat mist dus sluit dan sneller aan.
Binnen reageert ze overigens met geblaf op knallen.

Het gaat niet zozeer om haar tuig maar echt om het naar buiten gaan. Normaal gaat ze altijd alvast met haar rug tegen de deur aan zitten zodat ik haar niet ‘vergeet’ maar nu blijft ze een beetje afwachtend in de gang staan.
Gister en vandaag ging het eigenlijk best goed, vast door het snertweer hier.

Ps. Ga ook maar weer met CBD olie starten, dat werkte vorig jaar goed met knallen.

Ik denk dat het idd om geluid gaat, was vanavond binnen de honden aan het aanlijnen en hoorde buiten een knal en ze vloog aangelijnd terug de kamer in, trillend op de bank en wilde niet meer mee. Heb haar toch maar opgepakt, gedragen en meegenomen, later ging het redelijk.

Ik merkte het vorige onderweg aan dat ze trager en achter me gaat lopen en staart tussen de benen doet, dan ben ik al te laat eigenlijk. Bijv touch oefeningetjes onderweg als afleiding heeft ze totaal geen oren naar. Ze is super alert op geluiden, inderdaad een knal van een uitlaat, een portier of poortdeur die dichtgaat. Woont stedelijk dus elke dag zijn er bouwgeluiden en diverse knallen, er valt niet aan te ontkomen. Vuurwerk wordt ook al best veel afgestoken.

Baal zo ontzettend eigenlijk want de afgelopen jaren ging het steeds een stukje beter en nu is zelfs elke wandeling overdag al lastig hierdoor. Het is nog maar oktober. Vind het vooral voor haarzelf sneu dat ze nu zo moeilijk kan ontspannen. Victor is super relaxed in het donker en ikzelf vind het ook wel lekker in het donker, maar toch kan ze zich daar niet aan optrekken.

@Diana zou het een lokmiddel zijn als ik de smeerkaas al bij omdoen tuig gebruik als ik merk dat ze ertussen uit wilt knijpen? Om haar op weg te helpen? Want ze gaat dus al bang van huis nu inmiddels. Of schiet dat z’n doel voorbij?

@runninggirl ze vreet verder alles wat los en vast zit en gaat altijd op haar rug liggen voor buikkriebels. Heb niet het idee dat ze buikpijn heeft.

@Crutz vond het juist andersom eigenlijk? Maar ik ben niet zo bang voor overdosis, geef voor 10kg hond en ze is 11,5kg.
“Naast “krampachtigheid” is “wantrouwen” één van de belangrijkste gevolgen van een magnesiumtekort in het lichaam. De hond is door het tekort aan magnesium dermate verkrampt dat hij of zij onvoldoende in staat is om te luisteren en te reageren op de omgeving. Ook treedt vaak nervositeit op en wordt het gedrag in veel gevallen onvoorspelbaar.”

https://www.farmfood.nl/kennis/voeding- ... an-honden/

“Magnesium wordt niet in het lichaam opgeslagen en wordt dagelijks gebruikt of uitgescheiden. Geef je je hond magnesiumsupplementen dan kan hij last krijgen van diarree.”

https://happydogacademy.nl/magnesium-vo ... 0je%20hond.

Nanna schreef: ↑16 okt 2023, 21:59 Ik denk dat ze toch vuurwerk hoort. Honden horen nu eenmaal beter dan wij..

annnie schreef: ↑16 okt 2023, 22:05 Was ook mijn gedachte. Hondje van een vriendin klom ooit over een hek heen om voor ons onhoorbare knallen te ontvluchten. Pas toen ze d'r weer had hoorde we heel in de verte een zacht knalletje

Dat is wel mogelijk, want ik ben door een oorontsteking al een week stokdoof aan 1 oor dus misschien heb ik dat wel gemist.
Van jachtgeluiden (ganzen of hazen schieten) is ze ook bang maar dat hoor je eigenlijk niet al hier bij huis.

pioenroos schreef: ↑16 okt 2023, 22:20 Klinkt ook een beetje alsof ze is aan het generaliseren is, dat ze andere dingen hoort waar ze van schrikt?
Ik zou aan de counterconditioning gaan. Zodra ze schrikt superlekkers erin, desnoods terwijl je haar optilt. En dan kijken of je het kan afbouwen naar bij schrik even tegen je aanstaan, wat lekkers er in en dóór.

‘S avonds bij m’n vriend deed iemand net de klep van zo’n gft-bak dicht toen we naar buiten gingen, daar dacht ik zelf ook al aan. Op het moment dat ze zo verstijfd gaat er niks meer in.
Het ‘stomme’ is, de afgelopen jaren hebben we hier veel op getraind in het donker bij knallen want dan raakte ze volledig in paniek en probeerde naar huis te vluchten. Door een woord eraan te koppelen en brokjes te strooien bij een knal gaat dat steeds beter dat ze dan gaat snuffelen. Dit lukt ook wel als het tijdens een wandeling gebeurd.
Maar nu is het dus volledig verstijven ipv vluchten vóór de wandeling.

Sinds vorige week heeft Bella wel minstens 1 wandeling per dag dat ze volledig verstijfd, staart tussen de poten, trillen en geen stap meer willen verzetten. Het begon een keer ‘s ochtends halverwege een wandeling, maar werd al snel ook een keer ‘s middags, bijna elke avond en ook steeds dichter bij huis, vrijdag in de lift en vanavond al thuis binnen bij de deur. Ze springt tegen me op en wilt opgetild wordt, daar zit ze dan bibberend, hijgend en met verkrampte pootjes.

ik til haar dan op en draag haar een paar honderd meter, zodra ik merk dat het trillen verminderd dan zet ik haar weer neer en wandelt ze wel weer mee. Echt ontspannen is ze niet maar het gaat wel weer.

Ik heb geen flauw idee wat de trigger is. Ze is bang van vuurwerk maar dit gebeurt ook overdag. Het lijkt ook niet plaatsafhankelijk want het weekend bij m’n vriend had ze het ook.

Sinds een paar weken geef ik haar magnesiumpoeder, wat oa ontspanning zou bevorderen.

Ik wil voorkomen dat ik haar elke wandeling moet dragen, het is in een week tijd best verergerd.
Vaak heb ik wel een plan in m’n hoofd hoe iets aan te pakken maar nu niet. Ik heb niet het idee dat ik te soft ben door haar op te tillen want het ontspant haar blijkbaar. Wandelingen skippen ga ik niet aan het beginnen, want elk jaar moeten we maandenlang in het donker wandelen.

Wat is nu wijsheid? Zo doen als nu? Of niet zo aanstellen en meesleuren aan de riem?