Een Hondenleven

Diana schreef: ↑16 feb 2022, 22:22

EchoMira schreef: ↑16 feb 2022, 21:27

Echo is hier extreem deemoedig aan mira. Ze eet niet eens als mira in de kamer is. En dat klinkt alsof er superveel spanning heerst maar niets is minder waar.
Mira is gewoon de moeder en de baas. Dat is alom geaccepteerd dus daar zit geen spanning op. Echo is gewoon een onderdaantje van anderhalf. Die heeft nog niet zo gek veel in de melk te brokkelen.

De verhouding tussen Mila en Amy is precies zo. Daar is echt nul spanning, duidelijker kan het niet zijn. Amy is ondertussen ruim acht, maar die verhouding is nog steeds precies hetzelfde. En Mila is niet altijd de makkelijkste, maar met Amy heeft ze nog nooit iets gehad wat ook maar op een conflict zou kunnen lijken.

dat had Lizzy met Douscha. Douscha had een soort onaantastbaarheid die Lizzy 100% respecteerde. Lizzy was dan wel weer zo slim dat ze haar eigen niche creeerde. Daar waar Douscha verder niet zoveel belang in stelde, regeerde Lizzy bv op schoot liggen en lekkere hapjes scoren. Pas toen Douscha er niet meer was, ging Lizzy meer op haar strepen staan.

Diana schreef: ↑04 feb 2022, 13:03 Mij claimen sta ik niet toe. Eigen kluifjes of speelgoed waar op dat moment mee gespeeld wordt claimen ten opzichte van een andere hond wel, mits dat op een normale manier en zonder agressie gebeurt. Mila wilde in dat soort situaties vroeger nog wel eens uitvallen en dat betekende inleveren van het speelgoed, maar tegenwoordig doet ze dat nooit meer. Met haar blik en lichaamshouding maakt ze wel duidelijk dat ze het speeltje niet wil delen en dat vind ik prima, er zijn altijd genoeg andere speeltjes. Ook als ze er geen zin in hebben dat een andere hond erbij komt liggen in de mand of op hun ligplek grommen ze wel eens tegen elkaar. Dat is gewoon een beetje gemopper, daar maak ik ook geen punt van. Dat accepteren ze hier ook allemaal van elkaar en daar ontstaan nooit problemen door.

Ik heb nog nooit meegemaakt dat één van mijn honden tegen mij gromde. Dat zou ik zien als een waarschuwing en even goed achter mijn oren krabben over eerdere signalen die ik dan heb gemist, maar ik zou het niet afstraffen. Als een hond iets niet wil, wat hier heus ook wel eens gebeurt, leg ik geen druk, maar verzin een andere manier om de hond toch daar te krijgen waar ik hem hebben wil. Als ze iets niet willen, is het meestal omdat ze het eng vinden, dus dan heeft druk leggen sowieso geen zin. En als ze gewoon hun kont tegen de krib gooien, bijvoorbeeld Mila wilde opeens niet meer binnenkomen als ze in de gaten had dat ik op het punt stond om weg te gaan, dan gaat er een lijntje omheen en lopen we samen alsnog naar binnen. Dan is het probleem opgelost en weet ze de volgende keer ook dat er toch geen ontkomen aan is. Maar grommen of bijten zal ze nooit doen in zo'n situatie.

Mila is wel een hond die uit kan halen bij pijn. Ze bijt nooit, maar hapt dan in de lucht. Als ik dan boos word, klapt ze helemaal dicht en lijkt ze een soort verlamd van angst. Als ik op een rustige toon zeg 'Waar was dat nou weer voor nodig?' is ze meteen poeslief en probeert het goed te maken. Dus ja, ik kies dan voor die tweede manier, boos worden heeft dan echt alleen een averechts effect.

Hoe denk je dat Mila zou zijn met een' andere (regel) teef erbij ?

Mij claimen mag uiteraard niet. Is ook dodelijk in een grotere roedel. Liza heeft er nog wel eens een handje van, maar zij wordt daarin niet echt serieus genomen door de rest. Evenzogoed mag ze het natuurlijk niet van mij want je wilt het niet gedroomd hebben dat een andere hond dat ineens niet meer pikt

Mara beschouwt zich wel echt als 'mijn' hond, maar laat Kailen en Liza prima toe. Bij Maverick wil ze nog wel eens gaan blaffen en wild doen als hij bij mij in de buurt komt terwijl zij daar is. Maar dat is mijn schuld. Maf kan nogal opdringerig en too much zijn in zijn benadering en dat wil ik niet hebben. Dan weer ik hem af en Mara vat dat dat op als dat zij de boel moet gaan regelen. Ik moet er dus alert op zijn Maverick of op tijd naar zijn plaats te sturen, of hem toe te laten en te aaien. Dat vindt ze ook best want dan heb ik duidelijk gemaakt dat het van mij mag. Het is dus eerder regelgedrag dan claimen.

Pippin is een ander verhaal. Bij hem claimt en regelt ze op een niet zachtzinnige manier. Maatregelen aan haar adres pakken dan meestal verkeerd uit. Ik kies er daarom nu voor zelf in te grijpen, voordat zij dat doet. Pippin mag mij nu niet meer benaderen als ik Mara aandacht geef. Ik stuur hem dan weg. Mara krijgt daarmee haar zin, maar dan heb ik het in ieder geval zèlf geregeld en niet zij. Misschien niet ideaal, maar het werkt wel. En zo hebben we meer regeltjes geintroduceerd die de rust moeten bewaren. Mara mag 's ochtends en 's middags bij mij op de bank. 's avonds mag Pip daar ook bij mits er plek is want Maverick ligt er standaard ook en Liza mot en zal er bij. 's avonds zondert Mara zich vaak even af, dus dan heeft Pippin alsnog de gelegenheid de meest populaire plaats in te nemen.

Wat betreft grommen is dat bij iedere hond anders. Pip en Kai hebben hun issues uit het verleden, en die bied ik altijd een uitweg zodat ze zichzelf niet hoeven te verdedigen. Wat niet hetzelfde is als dat ze overal mee weg komen, want we beginnen daarna gewoon weer opnieuw. Mara is een echte grommer maar dat is niet een dreigende grom, echt communicatie. Het is voor mij een signaal de dingen iets anders aan te pakken, en dan vooral in de samenwerking zoeken. bv zou ik haar poot pakken om nagels te knippen, gromt ze. Vrààg ik haar poot, is er niks aan de hand. Knippen, kusje erop, snoepje erin en ze is helemaal blij Ze is gewoon superextravert en dat ben ik niet gewend van mijn andere honden, maar ik vind het geweldig. Je weet altijd wat je aan haar hebt