Een Hondenleven

het is misschien geen leuke boodschap, maar het klinkt of er bij jullie totaal geen sprake is van samenwerking. De voorbeelden die je noemt geven steeds aan dat je hond er geen heil in ziet om met jou mee te doen, zich te voegen of te luisteren. Voor alle duidelijkheid: ook een Beauceron heeft kaders en duidelijkheid nodig, net zo goed als iedere hond, want juist dan gaat ie jouw vertrouwen. Jouw handelen wordt voorspelbaar en dat maakt jou een betrouwbare partner voor hem.
Zoals anderen zeggen, met omkopen of stiekem iets doen, bereik je het tegenovergestelde.
Ik worstelde in het begin ook met het nagels knippen van Mara. Diana gaf toen als tip om haar een poot te laten geven. Supersimpel, maar het bleek de gouden tip. Nu begreep ze ineens wat ik van haar wilde. Zij geeft poot, ik beloon. Zij trots en blij want dat snapt ze en dan wil ze daar graag aan meewerken. Dan vraag ik weer poot, houdt even de tang tegen de nagel, en beloon weer. Volgende keer knipbeweging / geluid enz enz, tot het moment (ddesnoods in een andere sessie) dat je echt knipt, en dan is het Groot Feest. Snap je? Je maakt hem tot een partner van het project Nagelknippen, waarin hij ook een aandeel kan leveren en niet alleen maar lijdzaam hoeft te ondergaan. En je bent voorspelbaar, want je vraagt eerst zijn poot, en daarmee zijn medewerking. Werkt hij niet mee, loop je met koek en al weg. Niet boos worden of poot gaan vasthouden. Of je geeft hem zijn bal als beloning, als hij daar meer voor doet. ALs ik vergeet poot te vragen voor ik een nagel knip, wordt Mara ook wantrouwend. Zo hadden we dat toch niet afgesproken? Nee Mara, jij hebt gelijk, eerst poot. Dus wel degelijk heel consequent daarin zijn.

Overigens doe ik dat belonen via clickertraining, wat een uitstekende manier is om op een duidelijke, consequente èn positieve manier met je hond bezig te zijn. Misschien kun je zoeken naar een hondenschool waarin clickertraining wordt gegeven. Dat werkt voor iedere hond

malinois schreef: ↑10 mei 2023, 13:02

Nanna schreef:Maar voor het ene ras werkt hiërarchie beter dan voor het andere. Een Mechelaar zal er bij gedijen maar als je er bij een Kaukaas mee aan komt heb je goeie kans in je flikker gebeten te worden.
Wil niet zeggen dat je nooit mag straffen hoor. Maar ieder ras vereist toch wel een bepaalde aanpak.

Nou, die ik ken wordt echt wel op haar plek gezet hoor door haar bazin (en die ken jij ook en kan best zacht zijn tegen haar honden), maar de kaukaas heeft t toch zeker wel nodig. En niet luisteren is sporadisch ook een fysieke correctie want ze neemt anders echt een loopje met je. Overigens een heerlijke hond voor eigen en goede bekenden en zeker ook tegen vreemde honden, ze kan met alles. Maar je moet wel heel duidelijk zijn tegen haar.

maar om fout gedrag te corrigeren, zul je toch eerst goed gedrag moeten hebben aangeleerd. Daar gaat het m.i. vaak mis. Straffen zonder eerst helder te hebben gemaakt welk gedrag je wilt zien. Als je het goed hebt aangeleerd, zal de correctie normaal gesproken niet tot problemen leiden.

CatnDog schreef: ↑09 mei 2023, 20:55 Een vraagje voor de beauceron-kenners. Stel, je begint aan een eerste hond en je droomras is een beauceron. Zou je dan adviseren om met een pup te beginnen, of juist met een hond van 3+ die al wat meer geland is?
Het voordeel van het beginnen met een pup lijkt mij dat je dan van jongs af aan al een band opbouwt. Maar Lucie heeft zo te lezen ook een prima band op kunnen bouwen op latere leeftijd. En een driejarige beauceron kan natuurlijk ook een niet-zo-fijne start hebben gehad.

Ik denk dat dat persoonlijk is en je ook een beetje geluk moet hebben. Er is geen enkele reden waarom je geen goede band op zou kunnen bouwen met een volwassen hond, maar als een hond een slechte basis heeft, kan het wel een (te) grote opgave zijn. Zo ga ik niet meer beginnen aan een hond met een minimum aan socialisatie. Hier in Frankrijk zijn daar nogal wat van, honden die alleen een ketting, kennel of garage kennen . Die zijn totaal verknipt tenzij je heel veel geluk hebt.
Mara had totaal geen cursussen oid gehad, maar wel een goeie socialisatie. Dat maakt alles al een stuk makkelijker

Natuurlijk moet je sturen en grenzen aangeven, dat hoort gewoon bij opvoeden. Maar de manier waarop verschilt wel degelijk per hond / ras. Een / mijn Beauceron accepteert niet alles omdat jij het zegt (dus ook geen correctie), maar heeft vaak een eigen mening. Een conflict ontstaat als de meningen van de mens en de hond uiteenlopen. Dus moet je zorgen dat de neuzen in de basis dezelfde kant opstaan.
Daarvoor moet je soms wat meeveren, en dat spel waarin je tot die samenwerking komt, vind ik heel boeiend. Veel leuker dan als een commandant aan de zijlijn brullen wat wel en niet mag. Bij mijn Duiste herder Kailen heb ik daar erg aan moeten wennen, maar hij is juist wel een type wat gedijt bij 'omdat ik het zeg'.
En Maverick, daar moet je nog niet eens het kleinste beetje onderhandelingsruimte laten ontstaan, want dan komt het nooit meer goed.
Met Mara werk ik dus vanuit dat basisvertrouwen, maar dat moet je eerst opbouwen ja, dat is er niet vanzelf. Ook niet omdat je toevallig anderhalf jaar met een hond in één huis woont

Ik heb mijn Beauceron Mara sinds ze net 3 was. Maar bij haar vorige baas heeft ze nooit een hondenschool gezien of aan wat voor sport dan ook gedaan.
Zelf heb ik hiervoor verschillende (soorten) herders gehad, en wat hierboven ook al staat, het zijn heel andere type honden. Waar mijn mechel altijd serieus aan het werk was, en leefde voor het mogen uitvoeren van opdrachtjes en commando's, daar ook altijd direct gevolg aan gaf, is de Beauceron eerder een vrolijke flierefluiter die het allemaal niet zo nauw neemt met die opdrachtjes . De mechel werkt voor je, de Beauce mèt je.
Samenwerking, plezier en een flinke dosis humor zijn nodig om de Beauce mee te laten werken aan jouw plan. Ze zien niet per sé het nut van opdrachten uitvoeren in, maar willen uiteindelijk niets lievers dan samen bezig zijn. Je moet dus van jouw idee, zijn idee zien te maken.

Gretha omschrijft het ook mooi: werk aan de connectie. Gezien het zelfstandige karakter van de Beauceron, kun je zijn medewerking niet afdwingen, hij moet er zelf voor gaan kiezen. Eens ze hebben bedacht dat het met jou leuk is, heb je er een absolute wereldhond aan . Mijn Mara is overal voor in, volgt mij waar ik ga en ik kan overal met haar naartoe.

Ik ben het er ook mee eens dat je niet fysiek moet straffen. Daar schaadt je hun vertrouwen enorm mee. Wel streng en consequent zijn, maar ook kunnen meebuigen en het niet allemaal te serieus nemen. Als Mara bromt omdat ze het ergens niet mee eens is, ga ik niet hard optreden maar lach er hartelijk om. Het haalt de spanning weg en we gaan weer vrolijk samen verder. Zo ontstaat er geen conflict maar juist meer respect